- 29 Mayıs 2024
- 2.145
- 5.229
Bende de kaygı bozukluğu anksiyete var depresyon a çok yatkinim sizi çok iyi anlıyorum ama ben bir çözüm buldum diyemem çocuğum var onun için yaşamak zorunda hissediyorum bilmiyorum yorumları takipteyim
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Kendinizi nasıl motive ediyorsunuz?Ben tükendim de…
- Konu Sahibi Mutlu2890
- Başlangıç Tarihi
- 29 Mayıs 2024
- 2.145
- 5.229
Devlette var mı psikiyatri desteği
- 29 Mayıs 2024
- 2.145
- 5.229
Umarım zorunuz kolay olur sıkıntınız sevince mutluluğa huzura döner çok iyi anlıyorum sizi lütfen sakin olmaya çalışın ben şey yapıyorum kötü düşünceler gelince etrafımda ki herkesin adını soyadını söylüyorum tanıdım ünlü ünsüz akraba arkadaş vs bazende zikir çekiyorum bazen bu daha olmadı sadece kaygı olmayan şeyi düşünme diyorum ama çok yoğun olduğu zamanlarda yapamıyorum tabiTecrübeleriniz çok değerli,teşekkür ederim.
Ben kalp krizi geçirme korkusundan ,kendime zarar verir miyim korkusuna evrildi.
Ben sadecw huzurla yaşamak istiyorum.
Tabiki, şehir hastaneleri, tıp fakültelerinin olduğu hastaneler, ilçe hastaneleri -hepsinde psikiyatr var.
Siz de destek alabilirsiniz, lütfen bundan çekinmeyin. Nasıl ki mideniz ağrıdığında ilaç alıyorsunuz, beyindeki kimyasalların dengesi bozulduğunda da ilaç desteği gerekiyor. Eğer özele erişiminiz yoksa, devlet hastanelerindeki psikiyatr hizmetlerine başvurabilirsiniz.
Psikiyatri desteği alıyorum,hafif dozda ilaç kullanmaya başladım.Henüz bir ay oldu,umarım doz artırmaz,ya da daha ağır bir ilaç yazmaz.
Üç yıl boyunca kullandığım ilacım bilinen ilaçlardan daha yoğundu ve on beş kilo almıştım.Uyumayı çok seviyordum.Anormal derecede.İlacı doz azaltarak başka bir ilaçla kandırarak bıraktım.Doktor kontrolünde tabi.Hatam şu;yardımcı ilacı da bir süre kullanmayıp pat diye bırakmak oldu.
Bu süreçte uykum ve kilom düzelse de, Uyumaya alıştığım için duygularla nasıl başedeceğimi bilemedim.Anksiyetem nüksetti .
- 29 Mayıs 2024
- 2.145
- 5.229
Teşekkürler Alacağım inşallah dua eder dua beklerim
Asla ama asla kafanıza göre antidepresanları bırakmayın - başladığınız noktadan daha geriye gidersiniz. İlaçlar 2 hafta - 1 ay içerisinde etki göstermeye başlar, acele etmeyin, umutsuz olmayın. Tek başına ilaç mucize yaratmaz. Siz desteklemek zorundasınız - spor, hobi, kitap, doğa yürüyüşü, kurslara katılmak, sertifika programları vs. - size iyi gelecek şeylere bolca vakit ayırın
Allah içinize ve zihninize ferahlık versin. Her acı / keder / üzüntü geçicidir - bunu her daim hatırlatın kendinize.
- 20 Ağustos 2015
- 6.456
- 15.545
Mücadeleci insanlara bişi olmaz, düştükleri gibi kalkarlar. Zaman zaman herkesin aklından geçmiştir bu düşünceler senin de hastalığının bir parçası ve geçecek. Hayat iniş çıkışlarla dolu. Tek tavsiyem anı yaşaman ve düşüncelerden uzak durman. Hayattaki pek çok şey kontrolümüz dışında. O yüzden değiştiremeyeceğin şeyleri düşünmeyi bırak. Bu düşünce beni iyileştirmişti, umarım sana da faydası olur
Kesinlikle,gücümün yetmediğini değiştiremem.Olmazı olduramam,bilinmezi bilemem.
Sadece panik anında ne yapacağımı bilmiyorum,sürekli olunca da yoruluyorum.
- 29 Mayıs 2024
- 2.145
- 5.229
Teşekkür ederim
- 7 Haziran 2009
- 1.258
- 3.324
Size sarılmak istedim. Bugün ben de bu dediklerinizi hissettim ama her gün olmasını düşünemiyorum, çok zor olsa gerek. Ben bu halde olunca dikkatimi kendimi dinlemekten çevirip başka şeylere yöneltiyorum. Kitap, podcast, spor, dua, bir şeyler yazmak... gibi...
Bazen de her şeyin gelip geçici olduğunu, bir gün yaşlanıp ölüm döşeğinde uzanmışken "gençken neleri boşu boşuna takmışım 3 günlük dünya için" diye düşüneceğimi düşünüyorum.
Pınar Sabancı'nın psikopatika diye bir serisi var youtube'da da olsa gerek, "her şey darmadağın olduğunda" bölümünü dinlemenizi tavsiye ederim. Kalıcı şifalar diliyorum size
Seni çok mutlu edecek bir şey bulup bunu rutine dökmeni öneririm, mesela ben bu sıralar cilt bakımına sardım giyim tarzımı değiştirdim, saç toniği falan öğrendim bilmiyordumbugün bir baktım cildim ve saçlarım parlıyor baya hoşuma gitti hem de cilt tipi araştorma ürün bulma vs derken kafam baya oyalanmış
Buna ek olaral yağlı boya çalışmaşarı yapıyorum,bazı workshoplara katılıyorum heykel yapımı, aniden aklıma esiyor tiyatroya gidiyorum
Biraz beynini şaşırt, hiç bilmediğin bir hobi dene
Okuyunca ruh halin bana kendimi hatırlattı. Korkmak kelimesini yıllarca milyonlarca kez kullandım. Tatile gitmeye , uçağa binmeye , metropol olmayan yerlere gitmeye, tatilde su kydırağına binmeye, havuza girmeye tek başına duşa girmeye herşeyden korkmaya başladım. En büyük soru ya aklımı kaybedersem , ya saçma sapan bişey yaparsam. Korku dahada büyük korkuları getirip insanı hiç bişi yapamaz hale getirdi. İlaçlı tedavi aldım ilaç bırakınca ya geri gelirse dedim. Terapi aldım verdiği metotları uygulamaya geçemedim bile. 29 yaşındayım 22 yaşından 27 yaşına kadar çektim durdum bunu. Sonra artık kafama vura vura olumlu düşünmeyi amaç edindim. Kötü ve kaygılı her düşüncenin olumlu bir kardeşi vardı benim için. En önemlisi de kontrolünü edemeyeceğim hiç bir şeyi takıntı haline getirmemeyi amaç bildim. Ne zaman kaygılı ve panik ruh haline bürünsem yapacak bişi yok en fazla ne olabilir ki dedim. Çünkü gördüm en kötü atakları yaşadım. Uzun zamandır da bu şekilde olumlu düşünmeyi kendime görev edindim. Benim en büyük derdim çarpıntıydı. Herşey yolundayken göğüs kafesimde pıt pıt pıt eden o çarpıntı aklımı yerinden alıyordu. Şimdi yine arada oluyo aman be diyip geçiyorum. Panik bozukluk ve anksiyete bela gibi bişi. Sana fizyolojik olarak kendini göstermek için elinden geleni yapar. Başını ağrıtır göğüs kafesine sancı saplatır. Onlardan korkmamaya bak çünkü korkarsan sürekli olur umarım sana umut olmuşumdur. Ben iyiyim umarım sende çooooookkkkkkk iyi ol.
Baya uzun yazdım k.bakma
Arkadaşlar o kadar güzel tavsiyeler vermiş ki ben de sizinle aynı şeyleri yaşıyorum, hele ki şu aralar çok zor bir dönemden geçiyorum.
Bana yardımı olanlar:
- Terapi alıyorum, orada işlediğimiz David Burns’un İyi Hissetmek kitabı var, orada otomatik çarpışık düşüncelerimizi düzeltmek için egzersizler var, ilk önce uff ne geyik dedim ama günlük hayatta yaşadıklarınızı aynı dediği gibi çalışırsanız bir süre sonra başka şekilde düşünmeyi öğretiyor.
- Dua bilmem ama kendimce bir şeyler söylüyorum sığınıyorum, çok iyi geliyor
- zorla da olsa doğa yürüyüşleri podcastler
- eğlenceli dizilerin sezonunu bitirmek, bomboş içerikler izlemek
- beni çarpan ortamlardan ve insanlardan uzak kalmak, tepki vermeyi bile bırkmak
- 3 aydır kullandığım antidepresanım, ilk 1 ay korkunçtu ama şu anda almasam bu dönemi çıkarır mıydım bilmiyorum
- yalnız olmadığımı aslında çok kişinin korktuğunu, kötü şeyler yaşadığını, mutsuz olduğunu öğrenmek, sadece hayatla baş etmeyi anne faktöründen dolayı daha iyi öğrenmişler çoğu zaman
Size ve hepimize gönül ferahlığı diliyorum, iyi ya da kötü her şey geçiyor, hiçbir şey olmayacak size
- 31 Temmuz 2019
- 470
- 1.061
Arkadasım korkma. Ben de aynısını yaşadım. Aklımı kaybetmekten korkuyordum. İntihar etmekten korkuyordum intihar etmeyi de istediğimden değil ha. Korku sadece. Başa çıkamadım psikiyatriye gittim. Bana sordu. Delirdin ne oldu? Bi yerde kendi kendine bağırdın ne oldu? Gibi. Delirirsen zaten umursamayacaksın delirmeyi:) ve delirmek o kadar da kolay bir şey değilmiş bunu düşünen insan delirmez. İntihar da etmez. Bak benim o duyguları yaşamamın üzerinden neredeyse 3 sene geçti. Ne delirdim ne intihar ettim . Üstüne bebeğim bile oldu. :) doktor kitap da önermişti okudum ama adını unuttum. Aklıma gelirse yazacağım . Her insan şemalara sahip. Sen hangi şemaya sahipsin onu bulup çözüm yoluna gidiyorsun
- 13 Haziran 2022
- 1.249
- 2.249
- 29
Bakın dümdüz giden bir günün ortasında bir an durup “bu yaşama derdi niyedir” diyip gün içinde yaptığım sıradan eylemleri bile anlamsız bulup “kendimi şuan öldürsem ne olur ki” diye anlık bir düşünce aklıma giriyor. Sonra da “neyse hayatımdaki insanlar üzülür” diyip konuyu beynimde kapatıyorum. Sizin düşüncelerinizi hiç garipsemedim ama kendinize çok yüklenmişsiniz. Sağlıklı ortamlarda bulunup güzel beslenin, iyi gelecektir.
- 31 Ekim 2010
- 2.412
- 3.330
Öncelikle tedavinizi bırakmayın. Kendinize bir hobi edinin mutlaka. Mesela bir müzik listesi yapıp yürüyüşe çıkın. Seveceğiniz bir filmi akşam mısır patlatıp izleyin. Bir spora yazılın. Günlük tutun. O gün neler hissettiğinizi yazın. Bir de şükür defteriniz olsun. Uyandığınız sağlıklı olduğunuz için şükürlerinizi yazın. Yazmak çok rahatlatıcı. Hayat her şeye rağmen güzel. Sizi ne mutlu eder bir düşünün onları yapmaya çalışın. Beyhan Budak'ı takip edebilirsiniz. Ayşe Tolga'yı yine. Evet hepimiz bazen dibi görüyoruz sizin gibi hissediyoruz. Yalnız değilsiniz. İnşallah tez zamanda aşarsınız.
Kendimi iyi hissetmeyi o kadar çok istiyorum ki..Rüyalarıma bile giriyor huzur özlemi…Uzaktan bir eve hasretle bakıyorum.
Olabilir.
- 2 Ekim 2023
- 2.509
- 9.901
Olabilir.
buradan ya da telegram'dan benzer hissiyattaki hanımları toparlayın. bence pişman olmazsınız. burası da bir nevi o hanımların katılımı için ilan olsun.
bazı belirlediğiniz aktiviteleri eşzamanlı yapıp fikirlerinizi paylaşabilirsiniz. bu size daha fazlası için şevk verir