Kendimi yalnız hissediyorum

merhaba arkadaşlar konuya bodoslama gireceğim ne zaman mutlu olsam rahatsız oluyorum sanki hep kötü bir şey olacakmış gibi gerçi çokta mutlu olduğum söylenemez çocukluğumdan beri hep sorunla geçti hayatım sorunlu aile anne baba ilişkisinde yıpranan çocuktum kendimi okula derslere bile veremedim lisedeyken çalışkan olduğum halde bu benim içimde hep yara kaldı çevremde derdimi anlatacağım düzgün sağlam bir dostum bile yok bakıyorum bazılarına en azından abla kardeş veya kuzen sıkı dost var bende hiçbiri yok bugüne kadar çok eğlendiğimi bile hatırlamıyorum çocukluğumu yaşamadım arkadaşlık ilişkilerim bile hep araya zaman girince koptu kimse samimiyet istemiyor da zaten.. şu an evliyim eşimle oyalanıyorum sorumluluklarımla oyalanıyorum ama kendimi yinede hep eksik hissediyorum keşke ailemden hariç benimde içimi dökeceğim eğleneceğim bağım olan biri olsaydı

Benim çok yakın arkadaşlarım var. Liseden üniversiteden. Ama hepsiyle çok uzak şehirlerdeyiz. Telefonla konuşuyoruz. Sizin bahsettiğiniz gibi araya mesafe girince kopan da çok arkadaşlığım oldu ama biraz da karşılıklı diye düşünüyorum. Siz arayıp sorun. Tabi ki tek taraflı olmaz ama en azından bitiren siz olmayın. Şu an bulunduğunuz yerde de arkadaşlık kurmaya çalışın. En olmadı buraya yazın biz dinleriz

Aynı ben. Bende valla çocuklarımla vakit geçiriyorum. Ailemle konuşmuyorum.

unutuyomben .!.:

Benim çok yakın arkadaşlarım var. Liseden üniversiteden. Ama hepsiyle çok uzak şehirlerdeyiz. Telefonla konuşuyoruz. Sizin bahsettiğiniz gibi araya mesafe girince kopan da çok arkadaşlığım oldu ama biraz da karşılıklı diye düşünüyorum. Siz arayıp sorun. Tabi ki tek taraflı olmaz ama en azından bitiren siz olmayın. Şu an bulunduğunuz yerde de arkadaşlık kurmaya çalışın. En olmadı buraya yazın biz dinleriz

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim çok incesiniz

Ben az ve öz arkadaşlık kurmayı seviyorum. 7-8 arkadaşım var. 3ü farklı şehirlerde evli. Evlenince arkadaşlarım arasında zamanla iletişim azaldı çünkü onların sorumluğu arttı. Herkes kendi hayatına bakıyor ve yoğun. Bir arkadaşım boşandı İstanbuldan başka şehre taşındı. 3 bekar arkadaşım var onlar da uzak mesafe arkadaşlığı, telefonda sesli konuşuyoruz hiç görüşmedik. İlkokul arkadaşımla hâlâ iletisim halindeyiz 2-3 ayda bir görüşüyoruz. Evli bir arkadaşımla da bazen görüşürüz. Onlarla aynı şehirde ,İstanbul'da olduğu için şanslıyım. Fakat kendimle vakit geçirmeyi de seviyorum. Uzun süre biriyle konuşmamak da ruh halini olumsuz etkiliyor. Sonuçta sosyal varlıklarız. Yeni yüzler görmek istiyorum ben de. Umarım iyi bir arkadaşınız olur, kendinizi yalnız hissetmeyin