kendimi çok kötü hissediyorum

newjersey .!.:

Tam isabet bir konu olmuş.2. bebeğimi bekliyorum ve ruh halimi hep hamileliğe yoruyordum.
Ben 8-5 çalışıyorum.Eşim şehir dışı seyehatlari çok oluyor burdayken bile misafirleri olur gece yarısından önce gelmez çoğu zaman.Bazen o kadar bunalıyorum ki anlatamam bütün dünyanın yükü omzumda gibi,hayattan beklentin ne nereye gidiyor bu hayat diye sorgulluyorum kendimi.Sanki 45-50 yaşımda gibi hissediyorum saçımı taramadan çıktığım oluyor.Sinirimi bazen kızımdan alıyorum onra vicdan azabından ölüyorum ,2. bebek de doğunca iyice kendimden geçerim heralde.Hatta bazen
çocuklarıma üzülüp ağlıyorum keşke daha şefkatli ilgili düzenli bir ailesi olsaydı ben çok kötüyüm diye,
Evin yükü o kadar omzumdaki anlatamam.Tek bir örnek veriyim evi taşıyorum herşeyle ben uğraştım geçen kanamam oldu dr u bile arama gereği duymadım.Allah sonumuzu hayır etsin inş ne diyim

Genişletmek için tıkla...

erkekler bu kadınları sabır taşı sanıyor. seninde allah yardımcın olsun arkadaşım. inşallah sağlıkla alırsın bebeğini kollarına. ve umarım kızın kardeşine şefkatle yaklaşır.

canım bence canını sıkma herkes aynı psikolojiyi yaşıyor
sorun şu:
babalar bütün gün işteyim yoruluyorum diye düşünüp akşam eve gelince çocukla oynamak istemiyor
anneler bütün gün çocukla ilgilenmekten bitap düşüyor üstelik bide çocuk uyuyunca ev işleriyle koşturuyor kendi saçını başını bile toplayamıyor (yanlış mı?) bi de çalışıyordsa vay haline gece uykular bölük pörçük emiyorsa sık sık uyanıyor (ben o haldeyim mesela) diş ağrısında anne uykusuz emerken anne uykusuz gün boyu yatıp dinlenmeye zmanı olmuyor
velhasıl bu durum böyle herkes aynı şeyi yaşıyor
ama sanırım en doğrusu çocuğu ilgilenerek yetiştirmek eşinin mutlaka çocukla ilgilenmesi lazım babanın yeri farklı hem o arada sen de nefes alırısn onu tek başına yapmadın kocan da sorumluluğu paylaşmalı
ayrıca ev işleri her zaman 2. planda gelmeli sen sağlıklı ve mutlu olmazsan bütün zamanını seninle geçiren çocuk nasıl sağlıklı büyüyecek? öncelik çocuk... ev zaten sürekli dağılacak sen toplıycaksın o dağıtacak yemeklerin muntazam olması şart mı madem eşin çocuk bakımında yardımcı değil ev işlerine yardım edecek veya yardımcı tutacak bu işler böyle hepsine aynı anda yetişmek mümkün mü eskiden yetişiyorlarmış ama evde iki üç kuşak aynı anda yaşıyormuş yaşlılar ilgileniyormuş çocuklarla. ya da büyükler abla abiler yani... şimdiki gibi değilmiş.
bence ilk çözüm konuşmak ikinci si ev işlerini arka plana atmak üçüncüsü de kendine bakmak eğer kendine bakarsan makyaj yapar güzel giyinirsen kendini de iyi hissedersin bir de çocuğu al sık sık dışarı çıkın parka filan sen de açılırsın çocuk da oynarken biraz rahatlarsın
benden bu kadar:)
kendini asla kötü hissetme:)

8 aylık ikizlerim var ve benden size ufak bir tavsiye : ev işlerini bu kadar kafaya takmayın ev işi herzaman var ama yavrularımızın bebeklikleri hergeçen gün hızla bitiyor...onların sürekli ev temizleyen annelere değil, onlarla beraber yerde yatıp yuvarlanacak ilgilenecek güleryüzlü annelere ihtiyaçları var....

canım seni çok iyi anlıyorum çünkü benimde 1 yaşında bir oğlum var ama hiç kimseye göstemediğim sabırı elimden geldiğince ona göstermeye çalışıyorum çünkü benim için dünyada ondan daha önemli birşey olamaz yeri geliyor yemek yemiyor yeri geliyor sebepsiz yere ağlıyor yeri geliyor benden kesinlikle başkasına gitmiyor vs.. çok önemli bir süreç yaşıyoruz bir bebeğe alışmak gerçekten zor oluyo sonuçta bu süreçte anneye yardım edecek en önemli kişide bence babadır anne anne olduğu kadar o da baba oluyo o yüzden sen önce eşinden destek al onunla konuş sorunlarını anlat benimde annemler şehir dışında bende bebeğimi yalnız büyütüyorum ama eşim çok yardımcı oluyor sağolsun çünkü ne kadar fedakarlık yaptığı görüyor onun dışında bende günlük işlerimi yaparken eğer oğlum benimle oynamak istiyorsa yarım saatte olsa oynarım evin işini ertelerim valla evin işi hiç bitmez ama çocuğumun mutluluğu daha önemli tabi bazen insanında bir sabır noktası oluyo kendimi güzel şeyler düşünerek telkin etmeye çalışıyorum