- Konu Sahibi firildakmerdane
- #1
merhaba arkadaşlar...
şuanda bunları ağlayarak yazıyorum...ne yapacağımı şaşırdım...bende hiç sabır kalmadı..bekarkende sabırsızdım..ama çocuk olduktan sonra hiç bir şeye tahammülüm kalmadı..yine oğluma hiç göstermediğim sabrı gösteriyorum..aslında çok kötü bir çocuk deil..inatçı değil,ben kızınca hemen durur..ama benim bile anlayamadığım bir anım var sinirlenince daha durduramıyorum kendimi..bir türlü düzelemiyorum..biraz öncede böyle bir durum yaşadım..eşim ben rahatlayayım diye oyun parkına götürdü 2 saat..geldi surat bir karış beliağrımış,yok bu çocuk çok yaramaz..sızlanıp durdu..hep kendi sıkıntıları var benim olamaz zaten...bu çocuk ikimizin sonuçta..burda ne annem var ne kardeşim ne yakın bir komşum..yani akşama kadar birlikteyiz yavrumla..sürekli benimle oyun oynamak istiyor..inanın elimden geleni yapıyorum ama ben öyle çocukla oynayacak bir yapıya sahip değilim..bu sefer tv izliyor vicdanım rahat bırakmıyor beni..45 dk salladım uyumadı zaten eşimede sinirliydim kıçına bir tane vurdum yavrumun..oda korktu hemen uyudu...bense burda üzüntüden ölücem..eşim horul horul uyuyor hiç bir şey umrunda değil..neden ben herkes gibi iyi ve saburlı bir anne olamıyorum...psikologdan yardım almayı düşünüyorum ama eminim buda faydalı olmayacak bana..hiç iyi bir anne değilim..olamamda..ikinci bir çocukta yaparak onada haksızlık yapmayı düşünmüyorum..napabilirim kızlar...sizde olmasanız zaten iyice patlayacam..
biraz uzun oldu hakkınızı helal edin nolur..
şuanda bunları ağlayarak yazıyorum...ne yapacağımı şaşırdım...bende hiç sabır kalmadı..bekarkende sabırsızdım..ama çocuk olduktan sonra hiç bir şeye tahammülüm kalmadı..yine oğluma hiç göstermediğim sabrı gösteriyorum..aslında çok kötü bir çocuk deil..inatçı değil,ben kızınca hemen durur..ama benim bile anlayamadığım bir anım var sinirlenince daha durduramıyorum kendimi..bir türlü düzelemiyorum..biraz öncede böyle bir durum yaşadım..eşim ben rahatlayayım diye oyun parkına götürdü 2 saat..geldi surat bir karış beliağrımış,yok bu çocuk çok yaramaz..sızlanıp durdu..hep kendi sıkıntıları var benim olamaz zaten...bu çocuk ikimizin sonuçta..burda ne annem var ne kardeşim ne yakın bir komşum..yani akşama kadar birlikteyiz yavrumla..sürekli benimle oyun oynamak istiyor..inanın elimden geleni yapıyorum ama ben öyle çocukla oynayacak bir yapıya sahip değilim..bu sefer tv izliyor vicdanım rahat bırakmıyor beni..45 dk salladım uyumadı zaten eşimede sinirliydim kıçına bir tane vurdum yavrumun..oda korktu hemen uyudu...bense burda üzüntüden ölücem..eşim horul horul uyuyor hiç bir şey umrunda değil..neden ben herkes gibi iyi ve saburlı bir anne olamıyorum...psikologdan yardım almayı düşünüyorum ama eminim buda faydalı olmayacak bana..hiç iyi bir anne değilim..olamamda..ikinci bir çocukta yaparak onada haksızlık yapmayı düşünmüyorum..napabilirim kızlar...sizde olmasanız zaten iyice patlayacam..
biraz uzun oldu hakkınızı helal edin nolur..
onlarda beni teselli ediyorlardı ama zamanla geçti çocuğum şimdi babasınada düşkün ve artık onunla işte yapabiliyorum uykuları desen düzene girdi geçiyo be canım inan belkide dişler huysuzluk yapıyodu nebiliyim bazen ortam değişikliği bile bebeklerin huyunu değiştriyo birde zamanla laftan anlamayada başladı güzellikle oyun la yaptırıyorum kızdığım zaman ondan uzaklaşıyorumki sinirim geçsin die yada tutup sarılıyorum geçiyo. rabbim sabır versin çok önemli şeyler bunlar çocuğun kişiliğini biz veriyoruz cahilce davranmamalıyız değilmi iyi akşamlar
