Aslında geziyoruz, zaman geçiriyoruz. Dün bayramlaştıktan sonra akşama kadar gezdik. Akşam gitti ailesine. Sabahta kahvaltıya gidelim dedi.İşi bazen geç bitiyor bazen erken. Ailelere eşit gidiyoruz aslında.Ben eşime kahvaltı muabbeti yaptıgında benim anneme neden gidilmiyor, senin ailen neden hep daha önplanda oluyor diyecektim, kavga etmekten sıkıldım. Anaogul beni daraltmasınlar yeter. Allahtan evler arası mesafe var.Yoksa sürekli yanyana olurduk.Biz en son şöyle anlaştık. Ailelere 10 günde bir gidecegiz birlikte. Herkes istedigi kadar kendi ailesine gitsin. Ben annesi ile konuştugumda olur mu öyle şey, evlat tabiki gelip görecek annesini falan demişti. Ki annesi en az 2 3 günde bir gitmesini bekliyor eşimin. Bir kardeşi daha var. O eşim gibi degil. Mesela bayramda gittik ya. Kardeşi pek ailesiyle aynı ortamda oturmaz, sohbet etmez. Ama eşim sohbet eder, konuşur, arar. Kardeşi 3 gün eve gelmez.Eve geç gelir. Bizimkinin planı ailelerle piknige gitmektir. Ki kardeşi bile girmiyor böyle ortamlara. Beni başlarda mecbur bıraktılar. Biz böyleyiz baglıyız dediler. Ama ben ayak uydurma adım, mutsuz oldum. Bayramda gittiğimizde konuşacak konu kalmadı. Biliyorum ayıp ama aldım elime telefonu kurcaladım napayım.