- 13 Eylül 2018
- 1.710
- 2.694
- 133
- Konu Sahibi Maariftakvimi
- #1
Merhaba kızlar
3 yıldır duzenli olarak çalışmaktayım.Daha öncesinde kısa süreli is hayatım oldu ama hep cok düşük maaşlar olduğu için bırakın aileme destek olmayı kendimi bile ucu ucuna geçindirecek kadar az olduğu için aileme destek falan olamadım hiç.
Şuan maaşım asgari ücretin bir tık üstü.
Sunlarida belirtmekte fayda var babam eğitim konusunda hic destek olmadi hatta kendi cabamla emeğimle okudum.Çalismama karşıydı cok yerlerde tanıdıkları olmasına rağmen is konusunda hani bi tanıdığiyla görüşme destek olma gibi bi çabası da olmadi.(Muhasebe kariyerlik falan)
Suanki isim bile tamamen hic beklemediğim anda nasip oldu.
Babam maddi durumu cok iyi olmasına rağmen hep maddi konularda sorun çıkaran biriydi evde birsey bitse yada bozulsa bağırıp çağıracak diye korkardık üst baş deseniz bayram seyran olacak senede bir veya iki kere alınırdı.
Neyse smben ise başladıktan 4 ay kadar eve maddi bi desteğim yine olmadi
anneme kardeşlerime vermek disinda zaten o dönemde maaşım cok düşüktü birde üst baş kıyafet pek birseyim olmayinca eksikleri tamamliyordum.Sonrası zaten o dönem eve yapılan bi kaç masraf falan derken hep taksitlere falan para gitmeye başladı sonra ev eski olunca tadilat yada bozulan beyaz eşyalar falan derken inanın ne kendime adam akıllı bi harcama yapabildim nede kenara lazım olabilir diye üç beş kuruş atabildim suandada evin mutfak masrafları bu tarz yeni birşey alınacaksa onun taksitleri yada anneme kardeşime vereyim derken bana herzaman ki gibi pek birsey kalmıyor.
Simdi soyle bi durum var ki ben artik kendime bisey alsam hep bi vicdan azabı yasiyorum sanki kendi paramı degilde bana ait olmayan başkasına lazım olan bir parayı harcıyor gibiyim.En elzem ihtiyaçlarımı bile alırken kendi icinde bi vicdan azabı hissediyorum yeni bisey aldığında eve getirirken cekiniyorum kimse gormeden yatağın altına koyup bi kaç zaman sonra kullanıyorum kimsenin birsey diyeceginden degilde yinede cekiniyorum.
Bugün ne zamandandir ihtiyacım olan birşey vardi ona bakıyordum çoktandır tam buldum sipariş verdim sonra aklıma geldi ki eve almam gereken birsey vardi ve fiyatı ona yakındı ne acelesi vardi iptal mi etsem falan diye kara kara düşünmeye basladim sanki gereksiz masraf yapmışım gibi ben bu psikolojiyi nasıl yeniden bilmiyorum.
Pandemi öncesinde psikologa gidiyordum bu konuyu tam detaylı açmadım ama sorunun benim kendimi sevmemden kaynaklı olduğunu kendimi iyi şeylere layık hissetmediğimi bu düşüncemden kaynaklı olduğunu söyledi.
Sizcede abartiyormuyum yada var mi bu durumu yasayanlar
3 yıldır duzenli olarak çalışmaktayım.Daha öncesinde kısa süreli is hayatım oldu ama hep cok düşük maaşlar olduğu için bırakın aileme destek olmayı kendimi bile ucu ucuna geçindirecek kadar az olduğu için aileme destek falan olamadım hiç.
Şuan maaşım asgari ücretin bir tık üstü.
Sunlarida belirtmekte fayda var babam eğitim konusunda hic destek olmadi hatta kendi cabamla emeğimle okudum.Çalismama karşıydı cok yerlerde tanıdıkları olmasına rağmen is konusunda hani bi tanıdığiyla görüşme destek olma gibi bi çabası da olmadi.(Muhasebe kariyerlik falan)
Suanki isim bile tamamen hic beklemediğim anda nasip oldu.
Babam maddi durumu cok iyi olmasına rağmen hep maddi konularda sorun çıkaran biriydi evde birsey bitse yada bozulsa bağırıp çağıracak diye korkardık üst baş deseniz bayram seyran olacak senede bir veya iki kere alınırdı.
Neyse smben ise başladıktan 4 ay kadar eve maddi bi desteğim yine olmadi
anneme kardeşlerime vermek disinda zaten o dönemde maaşım cok düşüktü birde üst baş kıyafet pek birseyim olmayinca eksikleri tamamliyordum.Sonrası zaten o dönem eve yapılan bi kaç masraf falan derken hep taksitlere falan para gitmeye başladı sonra ev eski olunca tadilat yada bozulan beyaz eşyalar falan derken inanın ne kendime adam akıllı bi harcama yapabildim nede kenara lazım olabilir diye üç beş kuruş atabildim suandada evin mutfak masrafları bu tarz yeni birşey alınacaksa onun taksitleri yada anneme kardeşime vereyim derken bana herzaman ki gibi pek birsey kalmıyor.
Simdi soyle bi durum var ki ben artik kendime bisey alsam hep bi vicdan azabı yasiyorum sanki kendi paramı degilde bana ait olmayan başkasına lazım olan bir parayı harcıyor gibiyim.En elzem ihtiyaçlarımı bile alırken kendi icinde bi vicdan azabı hissediyorum yeni bisey aldığında eve getirirken cekiniyorum kimse gormeden yatağın altına koyup bi kaç zaman sonra kullanıyorum kimsenin birsey diyeceginden degilde yinede cekiniyorum.
Bugün ne zamandandir ihtiyacım olan birşey vardi ona bakıyordum çoktandır tam buldum sipariş verdim sonra aklıma geldi ki eve almam gereken birsey vardi ve fiyatı ona yakındı ne acelesi vardi iptal mi etsem falan diye kara kara düşünmeye basladim sanki gereksiz masraf yapmışım gibi ben bu psikolojiyi nasıl yeniden bilmiyorum.
Pandemi öncesinde psikologa gidiyordum bu konuyu tam detaylı açmadım ama sorunun benim kendimi sevmemden kaynaklı olduğunu kendimi iyi şeylere layık hissetmediğimi bu düşüncemden kaynaklı olduğunu söyledi.
Sizcede abartiyormuyum yada var mi bu durumu yasayanlar
ev almak istiyorum kizim var.. kendime ala ala doydum, oyle de iyi yapmisim ki.
