neden çeksin ergenlikte baba olmayinca?
Ben tam tersi vakalar gördüm
baba düzgündur anne baba anlasamayip bosanmastir o zaman cocuklar buyudukce bunu sorun haline getirebilir belki ama konudaki baba icin cocuklarin cokta fazla yoklugunu hissedip boşandi diye anneye cektireceklerini dusunmuyorum.
Şuanda babasız gibiler zaten adam iki gezdireyim parka götüreyim diyen bir adam değil
Soyle soyleyeyim, bizim buyurken daha farkli sorunlarimiz oldu. Anneannemin evine yerlestik, anneannemin annesi de hayattaydi o zaman. Kac farkli kusak bir evde yasadik. Annem calismaya basladi. Bizle anneannem ilgilendi ancak o da temel ihtiyaclarimizi karsilayabiliyordu. En kritik yaslarda ilgi acligi yasayarak buyuduk. Annem elinden geleni yapiyordu ancak aksamdan aksama onu goruyorduk, anneannemi anne gibi goruyorduk. Onun da cocuk yetistirme anlayisi cok gelenekseldi. Kardesim okulda hic basarili olamadi. Hep uyum problemleri yasadi. Ben ice kapanik ve cekingen olarak buyudum. Ancak akademik anlamda kendimi cok iyi yetistirdim. Su anda cok iyi bir isim var. Kendi icsel problemlerimi de kendi cabalarimla astim, su anda iyi giden bir evliligim var. Hic kimseye karsi bir kirginlik hissetmiyorum. Annemin bizim icin en iyisini yaotigini biliyorum cunku babamla cok sorunlu bir iliskileri vardi ve devam etmeleri bize cok zarar verirdi. Kotu giden bir evlilik bosanmadan cok daha fazla zarar verir cocuklara. Bizim gene bazi sorunlarimiz oldu ancak sartlardan dolayi o sekildeydi. Siz cocuklariniz icinnelinizden geleni yapiyormussunuz. Eminim ki sizden grrekli ilgi ve sevgiyi gordukce herhangi bir sorun yasamayacaklardir. Her gun sizi mutsuz gorup huzursyz bir evlilige sahit olsalardi cok sorunlu bir cocukluklari olurdu. Ilerde kendileri bosanmanizi isteyip neden zamaninda bosanmadin bile diyebilirlerdi. Bosanma sonrasi anne ve babamiz yanimizda yeterince olamadiklari icin bizim icin zordu ama anne baba destegiyle cocuklar bunu asip gayet saglikli bireyler olarak hayatlarina devam edebilirler.Bende aynı şekilde iki çocuğum var ve 10 yıl son 3-4 yılı kabus gibi bir evlilik yaşadım ve ayrıldım.çocuklarımın eksik büyümesi psikolojilerinin bozulması babasızlığın nasıl bir yıkım yapacağını bilmiyorum çocuklarımda.en çok brni korkutan o.ben çocuklarıma çok iyi bakıyorum ilgileniyorum çalışmıyorum daha doğrusu çocuklardan çalışamıyorum onlarla sürekli temas halindeyim yeterli olabilirmiyim diye içim içimi yiyor hep.siz çok etkilendinizmi büyürken bu durumdan.çok korkmalımıyım,?? yoksa o kadar panik olmamalımıyım.hayata adapte olma yanlış alışkanlıklar falan ödüm kopuyo babasızlık bunlara sebep olurmu diyezaten bu düzeni yaşamaktan başka çözüm yok.evlenmeyide düşünmüyorum çocuklarım içinde kendim içinde hiçbir erkeğe güvenmiyorum çünkü yaşadıklarımdan dolayı.peki ikili ilişkileriniz zedelendimi baba anne ilişkisinden dolayı erkeklere bakış açınız nasıl?
Benim eşimde ayni suratsız biz müzik açar oynariz yemek yaparız çocuklarla oynarim namaz kilariz çocuklarla eşim elinde kumanda uzanir arada sigaraya kalkar surat hiç gülmez iki sohbet etmez ama milletle Bi konuşur Allah yardım etsin inşallah iyi olurlar
Ve dahası o kız büyüdüğünde özgüvensiz bir birey olacak sürekli kendini kanıtlamaya çalışan birisi olacak.Oğlu ise tam babası gibi olacak.
çok içimi yaktı bu mesaj
Çocuklar ebeveynlerinin duygusunu hisseder.çok içimi yaktı bu mesaj
peki anne ve baba tamam evli olduklari icin mutlu degillerdir sevgi bitmistir ama bu evin icinde kavga tartisma kusluk hakaret siddet yoksa çocuk en azindan biraz daha buyuyene kadar idare edilmelimi ?
Is bulun calisin cocuklar kresde daha huzurlu olurlar kenarada para biriktirin. Kocanizida bekci olarak tutarsaniz tutun yani is bulup guveniniz yerine gelsin ondan sonra belki oda degisir degismezse siz degismis olacaginiz icin karar almaniz cok daha kolay olur
