- 29 Temmuz 2010
- 276
- 140
Merhaba,
Bu söyleyeceklerimi ilk defa buraya, size, yani birilerine anlatıyorum. Lütfen benim gibi olan veya psikolog veya psikiyatrist arkadaşlarım yardım ederse çok sevinirim.
benim için küçük aslında ciddi bi problem olan, sanki karşımda biri varmış gibi konuşup muhabbet ettiğim kendi kendimle konuşma hastalığım var. 13 yaşlarımda başladı. ilkte aynaya bakıp konuşmalar derken daha sonra sohbet tarzında soru cevaplı konuşmalar. 15 yıldır bu şekilde ve bazen bu konuşmalar 1 bazen 2 saati buluyor. Genelde aynaya bakarak veya kapı koluna bakarak saatlerce muhabbet ediyorum. Şuan bunları yazarken size komik bana ise gayet normal geliyor. Ama biri görse gerçekten korkar. Bunları yaparken zaten hep sessiz bi köşeye çekiliyor yada evde biri olmadığı zaman yapıyorum. Çünkü bundan 5-6 yıl önce üniversitede yurtta kalıyorken oda arkadaşım bu olaya şahit oldu ve benim cinlerle konuşuyor olduğumu sanıp birkaç kişiye anlattı. Kimseyle konuştuğum yok ama sanki hayali bir arkadaşa bir şeyler anlatıyormuş gibi, genelde hayattan ne istediğim, bugün neler yaptım veya mutlu-mutsuz anımı, geçmişteki yaşantımı her şeyi bazen gülerek bazen ağlayarak anlatıyorum. Ve bu benim hoşuma gidiyor. Ama bazen görülmeyen varlıklar ile mi konuşuyorum diye düşünüyorum (?!) Belki de var ben bilmiyorum.
..Konuya daha derin girersek zor ve yalnız bi çocukluk geçirdim. Halen daha öyle. Ailevi ve arkadaş veya akraba olsun çevremde nerdeyse kimse yok, belki bu sebepten ötürü böyle oldum. Bilmiyorum. Benim gibi olan veya bu durum hakkında bilgi sahibi olan, bu durumun cinler bana musallat mı değil mi öğrenmek istiyorum. Sorunuz varsa lütfen yazın..
Bu söyleyeceklerimi ilk defa buraya, size, yani birilerine anlatıyorum. Lütfen benim gibi olan veya psikolog veya psikiyatrist arkadaşlarım yardım ederse çok sevinirim.
benim için küçük aslında ciddi bi problem olan, sanki karşımda biri varmış gibi konuşup muhabbet ettiğim kendi kendimle konuşma hastalığım var. 13 yaşlarımda başladı. ilkte aynaya bakıp konuşmalar derken daha sonra sohbet tarzında soru cevaplı konuşmalar. 15 yıldır bu şekilde ve bazen bu konuşmalar 1 bazen 2 saati buluyor. Genelde aynaya bakarak veya kapı koluna bakarak saatlerce muhabbet ediyorum. Şuan bunları yazarken size komik bana ise gayet normal geliyor. Ama biri görse gerçekten korkar. Bunları yaparken zaten hep sessiz bi köşeye çekiliyor yada evde biri olmadığı zaman yapıyorum. Çünkü bundan 5-6 yıl önce üniversitede yurtta kalıyorken oda arkadaşım bu olaya şahit oldu ve benim cinlerle konuşuyor olduğumu sanıp birkaç kişiye anlattı. Kimseyle konuştuğum yok ama sanki hayali bir arkadaşa bir şeyler anlatıyormuş gibi, genelde hayattan ne istediğim, bugün neler yaptım veya mutlu-mutsuz anımı, geçmişteki yaşantımı her şeyi bazen gülerek bazen ağlayarak anlatıyorum. Ve bu benim hoşuma gidiyor. Ama bazen görülmeyen varlıklar ile mi konuşuyorum diye düşünüyorum (?!) Belki de var ben bilmiyorum.
..Konuya daha derin girersek zor ve yalnız bi çocukluk geçirdim. Halen daha öyle. Ailevi ve arkadaş veya akraba olsun çevremde nerdeyse kimse yok, belki bu sebepten ötürü böyle oldum. Bilmiyorum. Benim gibi olan veya bu durum hakkında bilgi sahibi olan, bu durumun cinler bana musallat mı değil mi öğrenmek istiyorum. Sorunuz varsa lütfen yazın..
Son düzenleme:
o dediğiniz varlıklarla alakalı değil olsa tabiki biliriz çünkü bize görünürler bi şekilde varlıklarını hissettiriler. bnim başka psikolojik problemlerım var sosyal fobi, okb gibi surkli yalnız ve takıntılı bi ruh halindeyim bunun dışa vuruş şekli diye düşünüyorum 
2 sene ye yakın ilaç kullandım başlarda çok iyi geldi bi kanatlarım yoktu uçmak için sonrasında 25 kilo alınca bıraktım ve tekrar eskiye döndüm şimdi daha şiddetli geçiriyorum bu duru ları ve konuşmalarım aşırı arttı
bende mutlu mutsuz herhangi Bi duygu yaşadığımda illa birine anlatmak isterim ki anlatırım da ama sonrasında çok pişman olurum ya yanlış anlaşılırım ya başka birinden duyarım yani mutlaka bişey olur kendi kendime konuşsam anlatsam bunlar başıma gelmez
Allah iyi insanlarla karşılaştırsın İnşaAllah
