- 29 Nisan 2013
- 16.168
- 30.996
-
- Konu Sahibi deniziminincisi
- #21
Tam da şu anda Oğuz Atay'ın Tutunamayanlar kitabını okuyordum. hikayedeki kahramanda kendi kendine konuşuyor, hatta ona bir ad takmış: Olric.
Bende yapıyorum bunu ve cevapta veriyorum yıllardır ...Bırakmadım bu alışkanlığıKomik gelebilir ama durum bu.
Uzun zamandır yapiyorum bunu. Garip olani bunun bana iyi gelmesi. Ne konustuguma gelince dikkat ettim hep insanlara anlatamadigim seyleri soyliyorum.
Kendimi eskisi kadar iyi ifade edemiyorum insanlara. Bi diyalog icinde vermem gereken cevabi veremiyorum, yada olmasi gerektigi gibi davranamiyorum. İcimde kalanlarimi soyluyorum bende anlamadim.
Bi uzman yardimi mi almaliyim cikamadim isin icinden.
Komik gelebilir ama durum bu.
Uzun zamandır yapiyorum bunu. Garip olani bunun bana iyi gelmesi. Ne konustuguma gelince dikkat ettim hep insanlara anlatamadigim seyleri soyliyorum.
Kendimi eskisi kadar iyi ifade edemiyorum insanlara. Bi diyalog icinde vermem gereken cevabi veremiyorum, yada olmasi gerektigi gibi davranamiyorum. İcimde kalanlarimi soyluyorum bende anlamadim.
Bi uzman yardimi mi almaliyim cikamadim isin icinden.
Yanlız değilmişim
Uzmanlık bir durum olmaya da bilir zira burada sen insanlara söylemediğin şeyleri söylüyorsun. Kendimi eskisi kadar iyi ifade edemiyorum demişsin, eskiden böyle değildi o zaman? Ne zamandır var öyleyse bu durum? Son zamanlarda canını sıkan bişeyler mi oldu? Senin özgüvenini zedeleyecek bir olay falan, senin toplum içinde söylediğin bir cevaba verilen bir tepkiye bozuldun da ondan mı böyle oldu?
Yapmak istemediğiniz hiçbir şeyi yapmayın. Yani, insanlara cevap da vermek zorunda değilsiniz ki. Keşke lafı gediğine koysaydım, keşke şöyle söyleseydim falan diye düşünerek ömür mü geçer? Yani mesela, verilmesi gereken cevabı vermezsiniz ama üstüne de düşünmemiş olursunuz. Bazı insanlarda da her lafa bir cevap verme durumu vardır ki ben onlara hasta gözüyle bakıyorum. Öylesi daha kötü bence. Kaç yaşındasınız?Evet aslında tamda soylemek istediklerim bunlardı. Ben bunu bir kez değil bi cok kez yasadım. Ya ben cok olmamasi gereken topluluklar icine girdim yada benim insanlarla iletisimimde bi sorun var. Ozguvenin cocuklugumdan zedelendi yani. Ve tam toparladim bi sekilde duzelttim dedigim noktada yaklasik iki yil once alt ust oldu. Bir yerde duzeltemedigim bir seyler var sanki. Olmak istedigin insan farkli oldugum insan farkli. Aslinda cevrem beni pasif gormez her ortama girip cikabilen sosyal bi insan olarak bilinirim. Oyleyimde. Ama ben bunu zorlayarak yapiyordum. Yani kolay bi sekilde olmuyordu. Ve depresif oldugum bi donemde bunuda yapmayi biraktim. Ozumdeki insanida sevemedim. Bilmiyorum biraz karisik gelebilir ama durum bu. Bende cozemedim kendimi.
Yapmak istemediğiniz hiçbir şeyi yapmayın. Yani, insanlara cevap da vermek zorunda değilsiniz ki. Keşke lafı gediğine koysaydım, keşke şöyle söyleseydim falan diye düşünerek ömür mü geçer? Yani mesela, verilmesi gereken cevabı vermezsiniz ama üstüne de düşünmemiş olursunuz. Bazı insanlarda da her lafa bir cevap verme durumu vardır ki ben onlara hasta gözüyle bakıyorum. Öylesi daha kötü bence. Kaç yaşındasınız?
Sana seni küçük düşürücü birşey söylendiği zaman sonuç ne olursa olsun muhakkak bir cevap vermeye çalış. Hangi ortamlarda oluyor bunlar, iş mi, arkadaşlık mı? Eğer iş ortamıysa çıkarlarınıza göre hareket etmek zorundasınız bir şekilde. Nasıl yaşanıyor bu durum, yani biri size kötü bişey dediğinde tutulup kalıyor musunuz, yoksa söyleyecek laf mı bulamıyorsunuz? Ben çok çok sinirlendiğim bişey söylenirse ağzımı pek açmamaya çalışırım mesela ama açtığım takdirde çok kalp kıracağımı, olayın çok büyüyeceğini düşündüğüm için bu oluyor. İçinizde kaldığı için sanırım alıngan birine dönüştürüyor bu durum sizi.Evet herkesi fazla ciddiye almakta bu sorunun bir parcasi sanirim. Tecrube ede ede toparliyorum hayatimi. Herkese laf verme konusunada gelincede o huy bende fazla yok fakat kucuk dustugumu hissettigimde o ordamda bisey diyemezsem dokunuyor iste. Obur turlu herkes herkese soyler. Bunlar kucuk seyler bende farkindayim ama buyuk uzuntulerle birlesince su yuzune cikiveriyor, hersey goze batabiliyor. Her soylenene alinan kirilan bi insana donusuyorsun. Durum bu sanirim.
Yas 25.
Bendede o var galiba kotuye gider dusuncesi. Yani olan seyden sonra kotuye giden tek sey benim psikolojim tabi bunu gec fark ettim. İs hayatinda laf soylemekte sıkıntım yok. Ama bazen oyle bir ortam oluyor oyle insanlarla bir arada bulunuyorum ki hakli olmam laf soylemem kar etmiyor. Uste cikmaktan cok sinirlerimi alt ust ediyorlar. O noktadan sonrada cevap verememek degil vermek dahi istemiyorum. Yani surekli bnlarla ugrasmak.Sana seni küçük düşürücü birşey söylendiği zaman sonuç ne olursa olsun muhakkak bir cevap vermeye çalış. Hangi ortamlarda oluyor bunlar, iş mi, arkadaşlık mı? Eğer iş ortamıysa çıkarlarınıza göre hareket etmek zorundasınız bir şekilde. Nasıl yaşanıyor bu durum, yani biri size kötü bişey dediğinde tutulup kalıyor musunuz, yoksa söyleyecek laf mı bulamıyorsunuz? Ben çok çok sinirlendiğim bişey söylenirse ağzımı pek açmamaya çalışırım mesela ama açtığım takdirde çok kalp kıracağımı, olayın çok büyüyeceğini düşündüğüm için bu oluyor. İçinizde kaldığı için sanırım alıngan birine dönüştürüyor bu durum sizi.