Kelimelerden şiir şarkı veya özlü sözler bulalım:)

Yanlış kapıdan girdik bu bahçeye
Aşk yok ki ölüm var içerde
Yanlış niyetle girdik bu bahçeye
Huzur yok savaş var içerde





sıçradım
 
Elvedayla süslenmiş bir yarının dünündeyim
Kimbilir belki doğmamış melekler rolundeyim..
Keşkelerle dolu sonbaharın demindeyim
Bilinmez yolların özleminde tam önündeyim

roman...
 
illede roman olsun, ister çamurdan olsun................................


nazar
 
Neyine güveniyor kalbim
Boyumdan büyük bu sevda
En zorunu buldum aşkın
Kendini bana sakla
Yaşamazsam bugünü
Hayat beni bağışlamaz
Yarını bilmem unut dünü
Sana zararım dokunmaz
Bozuyorum aşk orucumu
Yıllar sonra seninle
Aşığım, hayranım her bir zerrene
Bakmaya kıyamadım birkez yüzüne
Nazar değmesin, eğilsin alem dizine

buse...
 
hani o bırakıp giderken seni
bu öksüz tavrını takmayacaktın?
alnına koyarken veda buseni
yüzüme bu türlü bakmayacaktın?

hüzün
 
hani o bırakıp giderken seni
bu öksüz tavrını takmayacaktın?
alnına koyarken veda buseni
yüzüme bu türlü bakmayacaktın?

hüzün

hüzünden devam

Gözyaşına dök yağmuru
Düş uçacak bahara doğru
Yollar açılıp konuşacak
Mutlu edeceğim yokluğunu

Huyumdur hep ölürüm
Nice aşklara bölünürüm
Ayımdır hep tutulurum
Nice ışıkla korunurum

Hüzün kovan kuşu gelmiş
Gecenin yanağına konuvermiş
Ay tenli aşık şarkıma karşılık vermiş

Dışım içimden gelir
Yani gölgem kendimden
Aşktır ölümden güzel olan
Bak ve gör yaşam düşlerdedir

Huyumdur hep dirilirim
Nice dağlardan dökülürüm
Ayımdır hep kararırım
Nice öpüşle aklanırım

Hüzün kovan kuşu gelmiş
Gecenin yanağına konuvermiş
Ay tenli aşık şarkıma karşılık vermiş


gariban..
 
Bütün bozuklarımı dilencilere verdim belki yine seversin diye
Gariban sokaklarda gecelerce.Kalemimle kayboldum hecelerde.



sevgisiz
 
Sevgisiz bir bağlılık...
Bu, insanı yaşaya yaşaya öldüren bir yaşamda sürükler.
Sevgiyle bağlılık...
Bu insanı öldüre öldüre yaşatan bir yaşamda sürdürür.

Özdemir Asaf

yoksun....
 
Küçücük yüreğin
Yorgun çaresiz
Yalnız durunca
Kapınır aşk her uyandığımda
Yoksun yoksun





tertemiz
 
Göklerden süzüldüm tertemiz indim
Yere indim yedi renge boyandım
Boz bulanık bir sel oldum yürüdüm
Çesit çesit türlü renge boyandım
Azgın azgın çaglayarak akarak
Insafsızca tahrip edip yıkarak
Ne utandım ne kimseden korkarak
Kusur günah kirli renge boyandım
Bir kuru sevdanın pesine düstüm
Nice kayalardan taslardan uçtum
Irmaga kavustum kendimden geçtim
Utandım da kirli renge boyandım
Yüzlerimi yere vurdum süründüm
Çok dolandım ırmak oldum göründüm
Eleklerden geçtim yundum arındım
Kamilane karlı renge boyandım
Irmak olup kavusunca denize
Dalgalandık costuk tastık biz bize
Çok zaman seyrettim aya yıldıza
Aydın parlak nurlu renge boyandım
Veysel yoktan geldim yok olup geçtim
Ben deyenler yalan gerçegi seçtim
Bir buhar halinde göklere uçtum
Kayboldum o sırlı renge boyandım.

Aşık Veysel



yangın?
 
bu sevda değil bir büyük azap
bezdim canımdan huzur bana uzak
çektim çektim acıları
topladım koydum bavuluma
bu deli isyankar basımı
sana eğdim
kul oldum yoluna

yangın yerine döner yüreğim
bu kadar mı kördü gözlerin
gitmek yerine yatsan yanıma
bu kadar mı taşla örülü yüreğin

ızdırap...
 
X