- 24 Mayıs 2021
- 648
- 1.036
- 34
-
- Konu Sahibi asosyalzade
- #1
Merhaba hanimlar .. Benim derdim kedi korkusu ve yürekten bu korkuyu yenip kedi sevebilmek dokunmak istiyorum..
Öncelikle daha eskilerde resimlere bile baksam korku geliyordu içime. Videolarına bile bakamıyordum. Kedi görünce hala daha yanıma yakinima gelirse basıyorum ciğliği. Biraz uzağımda ise göz kontrolüne alıyorum gelirse diye. Ve okadar utanıyorum üzülüyorum ki ..
Ben cok küçükken ablamla ikimizi minik siyah bir kedi baya bizi azmederek uzun uzadıya kovaladı. Köpeklerden de korkuyorum ama hayatımı etkileyecek kadar değil. Mesela bir köpeğe alışabilirim sevmeye cesaret edebilirim gibi hissediyorum. Ki küçükken köyde yetiştim epey köpek kovalamişliği var. Ancak bir kedi kadar korkutmuyor beni..
Son 1 yıldır kedi resimleri kedi videoları, kedi konuları okumak , izlemek çok hoşuma gidiyor. Ve hatta instagramimda kaydettiğim birsuru tatlı kedi resimleri videoları mevcut. Bu benim için esasında cok cok büyük ilerleme.
Kedinin kemiksiz olması içimi bi hoş ediyor. Mide bulantısı da değil tanimlayamiyorum .
Sonrasında elimi biyerimi isirirsa diye korkuyorum çünkü dişleri beni korkutuyor .
Ve partileri tırnakları beni cok cok korkutuyor.
Korkularımı tespit ettim bu saydığım sebepler ..
Benim 2 tane Evladım var ufaklar .. Ve bu durum onlara sireyet etmesin istiyorum. Büyük olan yavruma ben korkmuyorum yerde geziyor diye midem bulanıyor o yüzden diye ,saçma sapan bahane uydurmak zorunda kaldım. Korkulacak birsey yok diye onu asiladim . Ve kedi köpek görünce özellikle babasıyla sevdirmeye gönderiyorum benim gibi olmasınlar diye .. benim bahanem de çok saçma oldu çünkü panikle soyleyivermiştim ve iyice akıl etmeden korktuğumu bu durumu asmak için çabalıyorum..
Birsuru kedi konuları okuyorum cok hoşuma da gidiyor sayfa sayfa hayret ederek nasıl tutabildiklerine falan onlarla uyuduklarina imrenerek okuyorum .
Birde bi yazı okudum diyorduki sokaklar da hayvanların olma hakkı var istememek haksızlık. Restoran önünde de olabilir korkuyorum diye mecbur değil aslında hayvan oradan gitmeye. Ben gitmemeliyim korkuyorsam. Rahatsız olan bensem ben geri durmalıyım. Anne olmadan önce asla böyle dusunemezdim ama anne olduktan sonra fikirlerim bakış açım değişti. Bu dünya sadece bizim değil ki .. gece gece bu konuya taktım kafayı. Uzun zamandır kendi kendime bu kadar ilerledim . Tekniklere de baktım.. ama ne bileyim teknikler farkli geldi deneyen varmi ? Bi yardim etsenizde bende yensem.
Çevremde kedisi olan yok bu arada. Eve kedi al diyen olursa da 2 çocuk var ve bir tane daha canlı sorumluluğu beni zorlar yetemem günaha girmekten korkarım. Evimde cok müsait değil.. bahçeli evim olsaydı belki.. çünkü istedikleri zaman bir kedi dışarı da çıkmalı yada ev ortamı biraz daha geniş olmalı bence .. of bilmiyorum ya ben bu sapşiklerle arkadaş olmak istiyorum.
Instagramda hiç tarzım olmadığı halde sadece sırf kedileri olduğu için takip ettiğim fenomenler var. Kedi storylerini izliyorum.
( biraz dağınık yazdım sanırım. Gece gece çok odakanamadim.)
Öncelikle daha eskilerde resimlere bile baksam korku geliyordu içime. Videolarına bile bakamıyordum. Kedi görünce hala daha yanıma yakinima gelirse basıyorum ciğliği. Biraz uzağımda ise göz kontrolüne alıyorum gelirse diye. Ve okadar utanıyorum üzülüyorum ki ..
Ben cok küçükken ablamla ikimizi minik siyah bir kedi baya bizi azmederek uzun uzadıya kovaladı. Köpeklerden de korkuyorum ama hayatımı etkileyecek kadar değil. Mesela bir köpeğe alışabilirim sevmeye cesaret edebilirim gibi hissediyorum. Ki küçükken köyde yetiştim epey köpek kovalamişliği var. Ancak bir kedi kadar korkutmuyor beni..
Son 1 yıldır kedi resimleri kedi videoları, kedi konuları okumak , izlemek çok hoşuma gidiyor. Ve hatta instagramimda kaydettiğim birsuru tatlı kedi resimleri videoları mevcut. Bu benim için esasında cok cok büyük ilerleme.
Kedinin kemiksiz olması içimi bi hoş ediyor. Mide bulantısı da değil tanimlayamiyorum .
Sonrasında elimi biyerimi isirirsa diye korkuyorum çünkü dişleri beni korkutuyor .
Ve partileri tırnakları beni cok cok korkutuyor.
Korkularımı tespit ettim bu saydığım sebepler ..
Benim 2 tane Evladım var ufaklar .. Ve bu durum onlara sireyet etmesin istiyorum. Büyük olan yavruma ben korkmuyorum yerde geziyor diye midem bulanıyor o yüzden diye ,saçma sapan bahane uydurmak zorunda kaldım. Korkulacak birsey yok diye onu asiladim . Ve kedi köpek görünce özellikle babasıyla sevdirmeye gönderiyorum benim gibi olmasınlar diye .. benim bahanem de çok saçma oldu çünkü panikle soyleyivermiştim ve iyice akıl etmeden korktuğumu bu durumu asmak için çabalıyorum..
Birsuru kedi konuları okuyorum cok hoşuma da gidiyor sayfa sayfa hayret ederek nasıl tutabildiklerine falan onlarla uyuduklarina imrenerek okuyorum .
Birde bi yazı okudum diyorduki sokaklar da hayvanların olma hakkı var istememek haksızlık. Restoran önünde de olabilir korkuyorum diye mecbur değil aslında hayvan oradan gitmeye. Ben gitmemeliyim korkuyorsam. Rahatsız olan bensem ben geri durmalıyım. Anne olmadan önce asla böyle dusunemezdim ama anne olduktan sonra fikirlerim bakış açım değişti. Bu dünya sadece bizim değil ki .. gece gece bu konuya taktım kafayı. Uzun zamandır kendi kendime bu kadar ilerledim . Tekniklere de baktım.. ama ne bileyim teknikler farkli geldi deneyen varmi ? Bi yardim etsenizde bende yensem.
Çevremde kedisi olan yok bu arada. Eve kedi al diyen olursa da 2 çocuk var ve bir tane daha canlı sorumluluğu beni zorlar yetemem günaha girmekten korkarım. Evimde cok müsait değil.. bahçeli evim olsaydı belki.. çünkü istedikleri zaman bir kedi dışarı da çıkmalı yada ev ortamı biraz daha geniş olmalı bence .. of bilmiyorum ya ben bu sapşiklerle arkadaş olmak istiyorum.
Instagramda hiç tarzım olmadığı halde sadece sırf kedileri olduğu için takip ettiğim fenomenler var. Kedi storylerini izliyorum.
( biraz dağınık yazdım sanırım. Gece gece çok odakanamadim.)