2 aylık nişanlıyım 7 ay sonra düğünüm var.
Nişanlımın annesi ilk tanıştığımızda "Sen benim kızım olacaksın" diyordu, samimiyetine inandırmıştı ama kadında değişik haller var...
Saygın bir işi olan, eli ayağı düzgün, lisans eğitimli, samimi, güleryüzlü bir kızım. Ama yumuşak yüzümden dolayı suistimal edilmekten korkuyorum...
- Kadın hoca, benim de kapanmamı istiyor,
- Maddi bize nazaran daha iyi olduğu için kibirli... Alenen belli her hareketlerinden...
-Evlenince altlı üstlü oturacağız... Şu an benim evimde otuyor. Geçen gün nişanlıma " bulaşık makinesi, fırın, buzdolabı burada dursun oğlum, bir daha yukarı kata çıkarmayalım"dedi, yani onun eskilerine layık görüyor beni.. kendisine yeni alacak, ben eskilerini kullanacağım...
- Bana arkadaşlarının kötü gelin tecrübelerini ağzı köpüre köpüre anlatıyor...
- Çocuk bakamam, vs diyor ( daha evlenmemişim bile...) ben bakarım, sonra da kreşe veririm diyince dini eğitim veren okullara göndermekten bahsediyor, benim çocuğumu!
- evinizin orada çok çingene oturuyor galiba diyor, 3 üst sokaktan bahsediyor, (bel altı vurma çabası)
- Nişan bohçası yapmadı, "gerek var mı" diye beni arayıp sordu, öyle sorunca gerek yok dedim bende... Ama içimde kaldı...
- Nişanda 2 tane bilezik taktılar, kaç tane altın takıldığını da sordu (6 çeyrek...)
- "Annenin adı neydi?"dedi !!!! (anneme söyledim o da onun adını soracak "pardon adınız neydi..!" )
- Bir defa "kızım" demedi, adımı ezberlemeye çalışıyor sanki, Gülgün aşağı gülgün yukarı...
Luzumsuzluk üzerine luzumsuzluk yapıyor... bundan sonra evlerine de gitmeme kararı aldım, cumaları arardım, aramayacağım da... İğrenç bir karakteri var... Sevdiğimin annesi derim, anne derim severim derdim. Boşuna nefret etmiyormuş tüm kızlar...
Siz olsaydınız ne yapardınız? Evlendiğimde nasıl bir tavır almalıyım? Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim