başın sağ olsun,allah rahmet eylesin canım.kaynananın iyiliği yanında senin bakış açın ve senin iyiliğinde ön planda canım.
burada kaç tane konu açıldı.kaynanam her akşam yemeğe çağırıyor.ben evimde oturmak istiyorum diye ateş püskürenler vardı.kaynanası yemek gönderdiğinde bile kızanlar var
ayrıca ince çorap,ince ayakkabı giyme dediğinde küplere girecek pek çok kişi vardır eminim
başın sağ olsun,allah rahmet eylesin canım.kaynananın iyiliği yanında senin bakış açın ve senin iyiliğinde ön planda canım.
burada kaç tane konu açıldı.kaynanam her akşam yemeğe çağırıyor.ben evimde oturmak istiyorum diye ateş püskürenler vardı.kaynanası yemek gönderdiğinde bile kızanlar var
ayrıca ince çorap,ince ayakkabı giyme dediğinde küplere girecek pek çok kişi vardır eminim
sevgili arkadaşlar merhaba;
yaklaşık 4 yıldır kk ya üyeyim. fakat çok fazla yorum yapmadan herkesi takip ediyorum. çok zor durumda olanlara içimden hep dua ediyorum kimi zaman. fakat şimdiye kadar kayınvalidesini seven gelin görmedim. bende mi tuhaflık var diye düşünmeye başladım. kısa özetle şöyle geçeyim;
2010 yılının mart ayında çok sevdiğim ve beklediğim adamla evlenmek için ilk adımı attıık nişanlandık.tam 26 ay nişanlı kaldık. o sürede eşim askere gitti. Hakkari Yüksekovaya 5 ay bıyunca ne çektiğimi bir ben bir de allah bilir. tam 17 kilo vermiştim. kayınvalidem ( canım annem) rahatsızlanmıştı. tam da askere gittiği gün eşim. tabii başında baba da yok. sadece eşimin bir ablası olmaz olan bir de abisi var. maddi ve manevi açıdan o kadar zor durumdaydık ki aldığım maaşla hep yardım etmeye çalıştım kayınvalidem artık dayanılmaz sancılar çekiyordu ve hastaneye yatırdık yatırdığımızda ince bağırsak kanseri olduğunu öğrendik. eşim askerde çok çaresiz kaldı ve ben sağlıkçı olduğum için eşime sahte patoloji raporları gönderdim. bir şekilde 5 ayı çok zor olsada atlatmıştık. ama kayınvalidem o kadar iyi bir insan dı ki melek gibiydi. her doğum günümde parası olmasa bile mutlaka hediye almadan gelmezdi yanıma. o kadar iyi anlaştık ki. o kadar zor günler geçirdik ki. sonra benm annemin meme ca olduğunu öğrendik ve üçüncü defa yıkıldım ben artık gücüm tükendiodu. herkes tedavilerini olup bittikten sonra 2012 mayıs ayında evlenmeye karar verdik ve kayınvalidem canım benim o kadar hastaydı ki ve bana belli etmeyeye çalışıyordu. hastalığı çok ilerlemişti artık sırf ben üzülmeyeyim diye karnını tuta tuta benim kınamda oynamıştı. evlendik hiç zulum etmedi bana aksine yemeğim olmuyodu işten zar zor gelip koşturup yemek yapmaya çalışıodum kayınvalidem hep çağırıyodu benigel zaten yoruluosun yorulma diyerek. ameliyat olmuştu daha 1 aylık falan dı koştura koştura hediye aldı bana. hep oğlunu suçlardı kavga ettiğimiz zaman ona bir torun çok vermek istedim çok istedi görmeyi yavrum benim annemler bu durumdan o kadar mutluydu ki çünkü kayınvalidem beni öz kızından çok seviyordu ve onun yanında sevmemeye çalışıyodu çünkü kıskanıyodu görümcem. o kadar çok seviyodum ki kayınvalidemi bu büyünün bozulmasını hiç istemiodum. 08.01.2013 tarihinde akşam çay içmeye gittik onlara artık çok ağırlaşmıştı kayınvalidem yatıyordu hep. gittim gene öptüm yanağından alnından ben onu o beni hep öyle öperdi. bana dediki hasta hasta ayağında ince ayakkabılar var ince çoraplar hastalanacaksın o kocana söyle sana kalın ayakkabı ve çorap alsın yoksa öldürürm onu dedi. tamam anne dedim sen merak etme bidaha giymeme dedim. sonra yarın akşam iş çıkışı yemeğe gelin bana dedi yoruluyosun çok dedi tamam anne dedim gelirim ne istiosun dedi bende ne olsa yerim dedim. sonra kalktık ve eve giderken onu çok içime çekerek öptüm. bana dediki hakkını helal et duygu dedi helal olsun anne dedim. ama kulağına sakın oğlunla beni bırakma yalnız dedim. o da dediki ikiniz çok küçüksünüz daha sizi bırakamam dedi ve uyudu. ertesi gün işe geldik görümcemi aradım gece hiç uyumamış kayınvalidem çok hasta dedi ablam dedim hemen getirin benim hastaneye arkadan bağırdı son sesiydi o yok yok ben iyiyim gelmeyin işinize bakın diye. hemen ben kendi annemi aradım dedim koş anne çok hasta o da hemen işini gücünü bıraktı koştu yanına başında yasin okumaya başlamış annem ona bi güzel kelimeyi şehadet getirtmiş zemzem suyunu içirmiş ve annemin ellerinde son nefesini vermiş. benimde içim sıkıldı hemen çıktım taksiye bindim zaten evin kapısı açıktı anne anne diye bağırarak çıktım. kendi annemi gördüm öldü mü dedim hiçbişi demedi ve o anı hatırlamıyorum. sonra gittim yanına öptüm. konuştum.ve son yolculuğuna uğurladık. 3 ay oldu hala içimdeki sızıdan kurtuladım.. canım acıo resmen kendi annem gibi.ah ettim kızım olursa ismini koyacağım. her mezarlığıa gittiğimde ağlarım konuşurum. benim hikayemde böyle anlatmak istedim iştee...
bende çok isterdim öyle bir kayınvlalidem olsun yinede allah gecinden versinde öldüğünde arkasından ah çekip özlemle anayım
benim kayınvalidem çok baskın bir karakter bırakın kahve- sigara muhabetini hamile kalana kadar her gittiğimde iş çıkarırdı ( mutfak dolabını - camları sildirmek gibi) her hafta hatta bazen haftada 2 kez giderdik..
1 haftalık yeni evliydim duvarlarını silmiştim misafir geliyor diye ( her seferinde de söyler kafama göre birini bulsam yardımcı alırım diye ama hiç bulamaz)...
zor bir doğum oldu sezzeryan sonrası kan kaybettim kan verdiler 3 gece hastanede kaldım, annem 2. gece kızım bu gece o kalsın babaannedir hevesi vardır dedi peki dedim ama o 6 saat yanlız bıraktı beni hastanede ,öğlen evine gitti akşam 9 da geldi...
eve çıktım 3. gün yanıma gelip elbise dolabın neden karışmış, aspiratörün üstü toz olmuş neden silinmemiş diye söylendi ki ben bu dönemde halsizlikten bebeğimi zor emziriyordum...
neyse yine de allah uzun ömür versin ve rabbim beni bir daha maddi manevi ona muhtaç etmesin
çok iyi insandı bende elimden geldiğince hep yanında olmaya çalıştım. Ama kader kısmet işte doyamadım ...