- 15 Nisan 2017
- 73
- 17
- 88
- 32
- Konu Sahibi blackangel92
-
- #161
Eşiniz hayır diyemediği için bu şekilde. Annelerinden korkuyorlar. Sevgi ve evlat bağlılığı değil bu. Korku. Düşünün anneniz de böyle biri olabilir ama eşinizi rahatsız edecek bir şey yaptığında bir evlat olarak dur diyebilirsiniz ama eşlerimiz annelerinden korktuğu için maalesef bu durum normal diyorlar. Eşim senelerce bir yere gideceğimizde havaalanına giderken annesi mutlu olsun diye bizi annesine bıraktırmış bir insan. Şimdi düşününce esas öfkem ona. Ama sonunda en çok o zarar gördü. Panik atak hastası oldu. Yine dert bana kaldıKayınvalidem herkesin iyi olarak bildiği bir insan ve eşimi tek başına zor koşullarsa büyütmüş eşim de bu yüzden ona çok düşkün. Eşimi bu yüzden anlıyorum ancak annesinin maalesef sınırları yok her şey her yerde konuşulur ona göre. Duş meselesini yeğeninin hanımına bile yapmış öyle biri yani. Eşim aman kimse üzülmesin kırılmasın diye çoğu şeyi duymazdan gelir benim tam aksime benden de aynı şeyi bekliyor ama bu herkese karşı böyle. Bu arada eşim üzüldüğüm herşeyi farkeder ve telafi eder elinden geleni yapar. Eşimden yana gönlüm rahat
Mutlaka deneyeceğim teşekkürlerKayınvalidenizi düzeltemezsiniz , eşiniz de sesini çıkaracak biri değil belli ki. Hiç kendinizi sıkıntıya sokmaya gerek yok o konuşurken siz içinizden şarkı söyleyeceksiniz. Bu taktik benim canımı sıkan her insana her konuya yaptıgım taktik beni ne kavgalardan kurtardı . Onu dinlemeyin bırakın dinlemediğiniz belli olsun sonuçta saygısızlık yapmıyorsunuz susuyorsunuz. Eşinizde annnesi ile doya doya vakit geçirsin.
Yemeği götürseniz ne olur ki? Gerçekten soruyorum bunu. Hazır alacakmışsınız, götürseniz ne olur? Bunda hasta olacak hiç bir şey yok. Bence siz de inanılmaz takıntılısınız. Bir gün eline sağlık anne ne güzel olmuştu, haftaya da bunu yap, ya da bundan giderken götüreyim deseniz bir şey kaybetmezsiniz emin olun. Size hakaret mi ediyor? Arkanızdan dedikodunuzu mu yapıyor? Kötülüyor mu? Nedir bu kadar katlanamadığınız?
Tamam tatil ve gezmeyi anlıyorum, ama çözmüşsünüz. Ya eski kadınlar çok şey yaşamışlar, evet bu bizim sorunumuz değil, ama demek ki yemek vererek bir işe yaradığını hissetmek istiyor. Kötü bir şey de değil. Neden bu kadar takıntı ettiniz?
İlk seneler yaptığı baskılardan dolayı 1.5 sene önce terapi almaya başladım. Terapistim yemek vererek yine bir şekilde evimin içinde var olmaya çalıştığını söyledi bu beni korkuttu ve takıntı haline geldi. Yemekleri çok güzel ellerine sağlık harika yemekler yapıyor, çalışıyorum bazen ihtiyacım da oluyor. Ama kayınvalidemin sınırları olmadığını yemeklerini almamın tekrar her şeye müdahale etmek istemesini başlatacağını söyledi. Ben de yemek konusunda inanılmaz takıntılı oldum. En çok rahatsız eden kısmı da istemiyorum dediğim bir gün sen bilirsin kızım dese bitecek bu olay. Ama istemiyorum dememe rağmen poşete koyup kayınpederime tekrar söyletip o yemeği zorla gönderiyor. Sorun yemek değil istemiyorum dememe rağmen bu tavırlarıYemeği götürseniz ne olur ki? Gerçekten soruyorum bunu. Hazır alacakmışsınız, götürseniz ne olur? Bunda hasta olacak hiç bir şey yok. Bence siz de inanılmaz takıntılısınız. Bir gün eline sağlık anne ne güzel olmuştu, haftaya da bunu yap, ya da bundan giderken götüreyim deseniz bir şey kaybetmezsiniz emin olun. Size hakaret mi ediyor? Arkanızdan dedikodunuzu mu yapıyor? Kötülüyor mu? Nedir bu kadar katlanamadığınız?
Tamam tatil ve gezmeyi anlıyorum, ama çözmüşsünüz. Ya eski kadınlar çok şey yaşamışlar, evet bu bizim sorunumuz değil, ama demek ki yemek vererek bir işe yaradığını hissetmek istiyor. Kötü bir şey de değil. Neden bu kadar takıntı ettiniz?
Aynen öyle küçüklüğünden beri manipüle edile edile büyütülmüşler beni eşim bir şeye zorlamaz istemiyorsam gitmeyiz zaten eşim de hadi gidelim demedi hiçbir zaman kayınvalidem buna fırsat koymuyor sağolsun haftasonu gelin hazırlık yaptım der gidene kadar da darlar. Davet etmemizi beklemez- bir kere bile davet edemedim- ben size gelmek istiyorum der. Gelene gelme diyemiyoruz eşim de ben de. Ama gitmek istemiyorsak eşim bunu söylüyor kayınvalidemin morali bozuluyor sesi düşüyor ben de vicdan azabı duyup gidelim demek durumunda kalıyorum. Kendimi beterin beteri var diye teselli ediyorumEşiniz hayır diyemediği için bu şekilde. Annelerinden korkuyorlar. Sevgi ve evlat bağlılığı değil bu. Korku. Düşünün anneniz de böyle biri olabilir ama eşinizi rahatsız edecek bir şey yaptığında bir evlat olarak dur diyebilirsiniz ama eşlerimiz annelerinden korktuğu için maalesef bu durum normal diyorlar. Eşim senelerce bir yere gideceğimizde havaalanına giderken annesi mutlu olsun diye bizi annesine bıraktırmış bir insan. Şimdi düşününce esas öfkem ona. Ama sonunda en çok o zarar gördü. Panik atak hastası oldu. Yine dert bana kaldı
Seninki zaten beteri . Çocukla birlikte çok daha kötü olacak . Bence sen bu dokuz ayda bir şeyleri yiluna koy yoksa cocugunu kendi çocuğu zanneder. Aynı şehirde ne kalması hafta sonunu full neden kayinvalidenle geçiyorsun çok tuhaf şeyler bunlarAynen öyle küçüklüğünden beri manipüle edile edile büyütülmüşler beni eşim bir şeye zorlamaz istemiyorsam gitmeyiz zaten eşim de hadi gidelim demedi hiçbir zaman kayınvalidem buna fırsat koymuyor sağolsun haftasonu gelin hazırlık yaptım der gidene kadar da darlar. Davet etmemizi beklemez- bir kere bile davet edemedim- ben size gelmek istiyorum der. Gelene gelme diyemiyoruz eşim de ben de. Ama gitmek istemiyorsak eşim bunu söylüyor kayınvalidemin morali bozuluyor sesi düşüyor ben de vicdan azabı duyup gidelim demek durumunda kalıyorum. Kendimi beterin beteri var diye teselli ediyorum
Biz kalmıyoruz o geldiğinde muhakkak kalmadan gitmez. Bana aynı şehirde olup kalmak çok saçma geliyor zaten ama onlarda çok normal nereye gitse bi gece kalır. Çocuğumu kendi çocuğu zannetmesinden korkuyorum bende ama mülayim falan değilim mesafeli biriyim sinirlendiğimde susmam . Sanmıyorum o yüzden arayı bozmak istemez diye düşünüyorum.Seninki zaten beteri . Çocukla birlikte çok daha kötü olacak . Bence sen bu dokuz ayda bir şeyleri yiluna koy yoksa cocugunu kendi çocuğu zanneder. Aynı şehirde ne kalması hafta sonunu full neden kayinvalidenle geçiyorsun çok tuhaf şeyler bunlar
aynı bende senin gibiydim muhabbet kuşuna bile gıcık olmuştum kadının kuşu severkenki ses tonundan yine çok sevmiyorum ama taktıkça insan takılıyor götürsem bizimkide balayına gelecek tipte bu tipler değişmez diğer bi açıdanda bakacak olursak benimde tek evladım var bir dediğini iki etmiyorum hayatım hep ona göre şekilleniyor ilerde evlenip benden uzaklaşması unutması fikri aklıma gelince çok üzülüyorum belki oda aynı psikolojider kabul görmek istiyor belkiMerhaba benim konum kayınvalidemi ne yaparsa yapsın sevmemem.
5.5 senelik evliyim ilk 2 sene onun yüzünden eşimle çok sıkıntı yaşadık. Eşim tek çocuk. Her şeyde bizimle birlikte olmak istedi.tatillere gelmek, birlikte gezmek tozmak daha nice saçmalık. Sonra aramıza bir şekilde mesafe koyduk son 3 senedir de kendisinden resmen nefret ederek yaşıyorum. Ama bu duygu artık bana zarar veriyor. Hiçbir davranışını kabullenip sevemiyorum. Şimdi hiçbir şeyimize karışamıyor, haftada 1 maksimum 2 yemeğe gidiyoruz. Hatta bazı haftalar gitmiyoruz. Bizimle ilgili her şeye kendini dahil ederek BİZ diye hitap ediyor. Arkadaşlarımızdan bahsederken bile bizim ki diyor. Çocuk düşünüyoruz daha olmayan çocuğuma bizimki diye hitap ediyor. Haftanın 1 günü yemeğe gittiğimiz gün yemeğini paket yapıp istemiyorum dememe rağmen zorla gönderiyor. Ne güzel yemek ne hoş diyebilirsiniz ama ondan hiçbir şey istemiyorum hayır dememe rağmen asla dinlemiyor. Resmen hayatım ondan kaçarak geçiyor. Eşim mutlu olsun diye haftada 1 gidiyoruz ama tahammülüm yok. Görünürde hiçbir şey yaptığı ypk ama çok meraklı. Haftalık ne yaptıysam anlatmamı, arkadaşlarımla buluşmalarımızı anlatmamı istiyor. Aşırı ısrarcı kendi aileme karşıda sürekli yemek yedirme ısrarı var. Annem bile illallah etti. Hayır lafını asla duymuyor. Onu nasıl kabullenip yaşayacağım, kayınvalidenizi nasıl idare ediyorsunuz? 5 sene oldu hala sevmiyorum, görmek istemiyorum ama çarem yok, sonuçta eşimin annesi ve tek çocuk. Varlığı beni rahatsız etmeye yetiyor haftanın 1 günü gittikten sonra sürekli söylediklerini kafama takıyorım. Eşimle puzzle yapıyoruz beni de çağırın çok severim diyor. Bizle ilgili olan her şeye kendini dahil etmek istiyor. Evime hiç ama hiç çağırmıyorum çünkü ilk 2 sene evimde eşyalarımın yerini bile değiştiriyordu şimdi eve gelemiyor o sınırı koydum ama kafamdan kendisini atamıyorum. Bu şekilde olan var mi
Bu şekilde hisleriniz varsa kendinizi ileriye karşı törpüleyin. Biz anne olduğumuzda dünyaya bir çocuk getirdiğimizde onun sahibi olmuyoruz. Evlenmesi veya kendi hayatını yaşamayı tercih etmesi ki normali bu. Sizden uzaklaşacak unutacak anlamına gelmiyor. Çocuklar bizim eşyamız değil, büyü yetiştir nasıl yaşanmasını istiyorsan öyle yaşasın bu haksızlık. Biz bir kere bir canı dünyaya getirmeye aracıyız. Her koşulda varlığından mutlu olup mutluluğundan beklentisiz mutlu olmalı, zor zamanlarında da yardım istiyorsak yanında olmalıyız. Beni annem böyle yetiştirdi o yüzden kayınvalidem bana çok zor geliyor. Kendi içinde bulunmadığı mutluluğu kabul etmemek annelik mi zorbalık mı bencillik mi oluyor bilemiyorumaynı bende senin gibiydim muhabbet kuşuna bile gıcık olmuştum kadının kuşu severkenki ses tonundan yine çok sevmiyorum ama taktıkça insan takılıyor götürsem bizimkide balayına gelecek tipte bu tipler değişmez diğer bi açıdanda bakacak olursak benimde tek evladım var bir dediğini iki etmiyorum hayatım hep ona göre şekilleniyor ilerde evlenip benden uzaklaşması unutması fikri aklıma gelince çok üzülüyorum belki oda aynı psikolojider kabul görmek istiyor belki
ben çocuğumun bekçiliğini yapayım demiyorum ama onu göremeyecek kadar uzağa gitmesi fikri belirince üzülüyorum benim kızım daha çok küçük bunları düşünmek için çok erken sadece o kadının bu duygularını bastıramayıp halen çocuğuna yanındaki küçük oğluymuş gibi davrandığı için olabilirmi bu davranışların sebebi onu dile getirdim yoksa bende baskıcı bi anne ile büyüdümBu şekilde hisleriniz varsa kendinizi ileriye karşı törpüleyin. Biz anne olduğumuzda dünyaya bir çocuk getirdiğimizde onun sahibi olmuyoruz. Evlenmesi veya kendi hayatını yaşamayı tercih etmesi ki normali bu. Sizden uzaklaşacak unutacak anlamına gelmiyor. Çocuklar bizim eşyamız değil, büyü yetiştir nasıl yaşanmasını istiyorsan öyle yaşasın bu haksızlık. Biz bir kere bir canı dünyaya getirmeye aracıyız. Her koşulda varlığından mutlu olup mutluluğundan beklentisiz mutlu olmalı, zor zamanlarında da yardım istiyorsak yanında olmalıyız. Beni annem böyle yetiştirdi o yüzden kayınvalidem bana çok zor geliyor. Kendi içinde bulunmadığı mutluluğu kabul etmemek annelik mi zorbalık mı bencillik mi oluyor bilemiyorum
Kadının hataları var ama bende tek çocuğum anlayış gösterin yalnız kalmaya korkuyordurMerhaba benim konum kayınvalidemi ne yaparsa yapsın sevmemem.
5.5 senelik evliyim ilk 2 sene onun yüzünden eşimle çok sıkıntı yaşadık. Eşim tek çocuk. Her şeyde bizimle birlikte olmak istedi.tatillere gelmek, birlikte gezmek tozmak daha nice saçmalık. Sonra aramıza bir şekilde mesafe koyduk son 3 senedir de kendisinden resmen nefret ederek yaşıyorum. Ama bu duygu artık bana zarar veriyor. Hiçbir davranışını kabullenip sevemiyorum. Şimdi hiçbir şeyimize karışamıyor, haftada 1 maksimum 2 yemeğe gidiyoruz. Hatta bazı haftalar gitmiyoruz. Bizimle ilgili her şeye kendini dahil ederek BİZ diye hitap ediyor. Arkadaşlarımızdan bahsederken bile bizim ki diyor. Çocuk düşünüyoruz daha olmayan çocuğuma bizimki diye hitap ediyor. Haftanın 1 günü yemeğe gittiğimiz gün yemeğini paket yapıp istemiyorum dememe rağmen zorla gönderiyor. Ne güzel yemek ne hoş diyebilirsiniz ama ondan hiçbir şey istemiyorum hayır dememe rağmen asla dinlemiyor. Resmen hayatım ondan kaçarak geçiyor. Eşim mutlu olsun diye haftada 1 gidiyoruz ama tahammülüm yok. Görünürde hiçbir şey yaptığı ypk ama çok meraklı. Haftalık ne yaptıysam anlatmamı, arkadaşlarımla buluşmalarımızı anlatmamı istiyor. Aşırı ısrarcı kendi aileme karşıda sürekli yemek yedirme ısrarı var. Annem bile illallah etti. Hayır lafını asla duymuyor. Onu nasıl kabullenip yaşayacağım, kayınvalidenizi nasıl idare ediyorsunuz? 5 sene oldu hala sevmiyorum, görmek istemiyorum ama çarem yok, sonuçta eşimin annesi ve tek çocuk. Varlığı beni rahatsız etmeye yetiyor haftanın 1 günü gittikten sonra sürekli söylediklerini kafama takıyorım. Eşimle puzzle yapıyoruz beni de çağırın çok severim diyor. Bizle ilgili olan her şeye kendini dahil etmek istiyor. Evime hiç ama hiç çağırmıyorum çünkü ilk 2 sene evimde eşyalarımın yerini bile değiştiriyordu şimdi eve gelemiyor o sınırı koydum ama kafamdan kendisini atamıyorum. Bu şekilde olan var mi
Ben de aynı durumdayım. Antidepresan bile kullandım onun yüzünden. Ölsün istiyorum. Bir uğraş bulmak lazım. Kafaya takmamak lazim çok gereksiz zarar veriyoruz kendimize. Ama ben de yapamıyorum arkadaşım. Demissin ya varlığı mutsuz olamama yetiyor. Üstelik ben çok uzaktayım ona rağmen takmış durumdayım 5 yıldır böyle bizim de. Allah sabır versin bize. Çocuk yoksa siz gidp gormeyin ama cocuknolunca çok zor oluyor. Daha da içinize giriyorlar. Eşim de çocuk olunca çok değişti. Her gün annesine götürmek isterdi çocuğu. Cocuknolunca evliliğimiz bitme noktasına geldiMerhaba benim konum kayınvalidemi ne yaparsa yapsın sevmemem.
5.5 senelik evliyim ilk 2 sene onun yüzünden eşimle çok sıkıntı yaşadık. Eşim tek çocuk. Her şeyde bizimle birlikte olmak istedi.tatillere gelmek, birlikte gezmek tozmak daha nice saçmalık. Sonra aramıza bir şekilde mesafe koyduk son 3 senedir de kendisinden resmen nefret ederek yaşıyorum. Ama bu duygu artık bana zarar veriyor. Hiçbir davranışını kabullenip sevemiyorum. Şimdi hiçbir şeyimize karışamıyor, haftada 1 maksimum 2 yemeğe gidiyoruz. Hatta bazı haftalar gitmiyoruz. Bizimle ilgili her şeye kendini dahil ederek BİZ diye hitap ediyor. Arkadaşlarımızdan bahsederken bile bizim ki diyor. Çocuk düşünüyoruz daha olmayan çocuğuma bizimki diye hitap ediyor. Haftanın 1 günü yemeğe gittiğimiz gün yemeğini paket yapıp istemiyorum dememe rağmen zorla gönderiyor. Ne güzel yemek ne hoş diyebilirsiniz ama ondan hiçbir şey istemiyorum hayır dememe rağmen asla dinlemiyor. Resmen hayatım ondan kaçarak geçiyor. Eşim mutlu olsun diye haftada 1 gidiyoruz ama tahammülüm yok. Görünürde hiçbir şey yaptığı ypk ama çok meraklı. Haftalık ne yaptıysam anlatmamı, arkadaşlarımla buluşmalarımızı anlatmamı istiyor. Aşırı ısrarcı kendi aileme karşıda sürekli yemek yedirme ısrarı var. Annem bile illallah etti. Hayır lafını asla duymuyor. Onu nasıl kabullenip yaşayacağım, kayınvalidenizi nasıl idare ediyorsunuz? 5 sene oldu hala sevmiyorum, görmek istemiyorum ama çarem yok, sonuçta eşimin annesi ve tek çocuk. Varlığı beni rahatsız etmeye yetiyor haftanın 1 günü gittikten sonra sürekli söylediklerini kafama takıyorım. Eşimle puzzle yapıyoruz beni de çağırın çok severim diyor. Bizle ilgili olan her şeye kendini dahil etmek istiyor. Evime hiç ama hiç çağırmıyorum çünkü ilk 2 sene evimde eşyalarımın yerini bile değiştiriyordu şimdi eve gelemiyor o sınırı koydum ama kafamdan kendisini atamıyorum. Bu şekilde olan var mi
Sizi kendime cok benzettim. Ben de ayni takintidayim. Ölsün istiyorum. Varlığı sınır olmama yetiyor. Antidepresan bile kullandım onun yüzünden. Kendimize zarar veriyoruz bu kadar takarak ama benim de elimde olmuyor. Allah sabır versin bize ne diyeyim. Üstelik çocuk olunca daha da içinize giriyor. Torununu özledim getir diye oğluna bağırıp duruyor. Çok sıkıldım.Merhaba benim konum kayınvalidemi ne yaparsa yapsın sevmemem.
5.5 senelik evliyim ilk 2 sene onun yüzünden eşimle çok sıkıntı yaşadık. Eşim tek çocuk. Her şeyde bizimle birlikte olmak istedi.tatillere gelmek, birlikte gezmek tozmak daha nice saçmalık. Sonra aramıza bir şekilde mesafe koyduk son 3 senedir de kendisinden resmen nefret ederek yaşıyorum. Ama bu duygu artık bana zarar veriyor. Hiçbir davranışını kabullenip sevemiyorum. Şimdi hiçbir şeyimize karışamıyor, haftada 1 maksimum 2 yemeğe gidiyoruz. Hatta bazı haftalar gitmiyoruz. Bizimle ilgili her şeye kendini dahil ederek BİZ diye hitap ediyor. Arkadaşlarımızdan bahsederken bile bizim ki diyor. Çocuk düşünüyoruz daha olmayan çocuğuma bizimki diye hitap ediyor. Haftanın 1 günü yemeğe gittiğimiz gün yemeğini paket yapıp istemiyorum dememe rağmen zorla gönderiyor. Ne güzel yemek ne hoş diyebilirsiniz ama ondan hiçbir şey istemiyorum hayır dememe rağmen asla dinlemiyor. Resmen hayatım ondan kaçarak geçiyor. Eşim mutlu olsun diye haftada 1 gidiyoruz ama tahammülüm yok. Görünürde hiçbir şey yaptığı ypk ama çok meraklı. Haftalık ne yaptıysam anlatmamı, arkadaşlarımla buluşmalarımızı anlatmamı istiyor. Aşırı ısrarcı kendi aileme karşıda sürekli yemek yedirme ısrarı var. Annem bile illallah etti. Hayır lafını asla duymuyor. Onu nasıl kabullenip yaşayacağım, kayınvalidenizi nasıl idare ediyorsunuz? 5 sene oldu hala sevmiyorum, görmek istemiyorum ama çarem yok, sonuçta eşimin annesi ve tek çocuk. Varlığı beni rahatsız etmeye yetiyor haftanın 1 günü gittikten sonra sürekli söylediklerini kafama takıyorım. Eşimle puzzle yapıyoruz beni de çağırın çok severim diyor. Bizle ilgili olan her şeye kendini dahil etmek istiyor. Evime hiç ama hiç çağırmıyorum çünkü ilk 2 sene evimde eşyalarımın yerini bile değiştiriyordu şimdi eve gelemiyor o sınırı koydum ama kafamdan kendisini atamıyorum. Bu şekilde olan var mi
Evet aynı hislere sahibiz. Çok benziyor hislerimiz ama bu hisler bizden başka kimseye zarar vermiyor maalesef ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan gideceksin denir ya aynen öyle bir durum. Ben bazen boşanmayı bile düşünüp rahatlıyorum kafamda ama sonra kendi hayatımı bir kadın için mahvedeceğimi düşünüp bir şekilde idare ediyorumBen de aynı durumdayım. Antidepresan bile kullandım onun yüzünden. Ölsün istiyorum. Bir uğraş bulmak lazım. Kafaya takmamak lazim çok gereksiz zarar veriyoruz kendimize. Ama ben de yapamıyorum arkadaşım. Demissin ya varlığı mutsuz olamama yetiyor. Üstelik ben çok uzaktayım ona rağmen takmış durumdayım 5 yıldır böyle bizim de. Allah sabır versin bize. Çocuk yoksa siz gidp gormeyin ama cocuknolunca çok zor oluyor. Daha da içinize giriyorlar. Eşim de çocuk olunca çok değişti. Her gün annesine götürmek isterdi çocuğu. Cocuknolunca evliliğimiz bitme noktasına geldi
Siz şimdiden bitmeseniz çocuğu da göstermeyeceğim deseniz eşinize alışır mi kabul eder mi acaba. Çünkü siz de çocuk olunca ondan çok kıskanacaksınız gibi geldi. Kendime çok benzettim sizi.
Sizi kendime cok benzettim. Ben de ayni takintidayim. Ölsün istiyorum. Varlığı sınır olmama yetiyor. Antidepresan bile kullandım onun yüzünden. Kendimize zarar veriyoruz bu kadar takarak ama benim de elimde olmuyor. Allah sabır versin bize ne diyeyim. Üstelik çocuk olunca daha da içinize giriyor. Torununu özledim getir diye oğluna bağırıp duruyor. Çok sıkıldım.
Dedigini takma az gorusmeye calis.Merhaba benim konum kayınvalidemi ne yaparsa yapsın sevmemem.
5.5 senelik evliyim ilk 2 sene onun yüzünden eşimle çok sıkıntı yaşadık. Eşim tek çocuk. Her şeyde bizimle birlikte olmak istedi.tatillere gelmek, birlikte gezmek tozmak daha nice saçmalık. Sonra aramıza bir şekilde mesafe koyduk son 3 senedir de kendisinden resmen nefret ederek yaşıyorum. Ama bu duygu artık bana zarar veriyor. Hiçbir davranışını kabullenip sevemiyorum. Şimdi hiçbir şeyimize karışamıyor, haftada 1 maksimum 2 yemeğe gidiyoruz. Hatta bazı haftalar gitmiyoruz. Bizimle ilgili her şeye kendini dahil ederek BİZ diye hitap ediyor. Arkadaşlarımızdan bahsederken bile bizim ki diyor. Çocuk düşünüyoruz daha olmayan çocuğuma bizimki diye hitap ediyor. Haftanın 1 günü yemeğe gittiğimiz gün yemeğini paket yapıp istemiyorum dememe rağmen zorla gönderiyor. Ne güzel yemek ne hoş diyebilirsiniz ama ondan hiçbir şey istemiyorum hayır dememe rağmen asla dinlemiyor. Resmen hayatım ondan kaçarak geçiyor. Eşim mutlu olsun diye haftada 1 gidiyoruz ama tahammülüm yok. Görünürde hiçbir şey yaptığı ypk ama çok meraklı. Haftalık ne yaptıysam anlatmamı, arkadaşlarımla buluşmalarımızı anlatmamı istiyor. Aşırı ısrarcı kendi aileme karşıda sürekli yemek yedirme ısrarı var. Annem bile illallah etti. Hayır lafını asla duymuyor. Onu nasıl kabullenip yaşayacağım, kayınvalidenizi nasıl idare ediyorsunuz? 5 sene oldu hala sevmiyorum, görmek istemiyorum ama çarem yok, sonuçta eşimin annesi ve tek çocuk. Varlığı beni rahatsız etmeye yetiyor haftanın 1 günü gittikten sonra sürekli söylediklerini kafama takıyorım. Eşimle puzzle yapıyoruz beni de çağırın çok severim diyor. Bizle ilgili olan her şeye kendini dahil etmek istiyor. Evime hiç ama hiç çağırmıyorum çünkü ilk 2 sene evimde eşyalarımın yerini bile değiştiriyordu şimdi eve gelemiyor o sınırı koydum ama kafamdan kendisini atamıyorum. Bu şekilde olan var mi
Biz yeni bir binaya taşındık karşı komşumuz böyleydi okdr tatlı geldi ki önce. Hergun kapımızı çalar yemek vs annemi arar sorar. Tek yaşıyan biri teyze dediysem annemi cebinden çıkarır sonra. Annem çok sinir oldu bu ne ya dedi nasıl biri hergun arıyor vs sonra kadın başka bir komşuyla arası çok iyi oldu annem boşluğa düştü resmenTravmatik bir hikayesi var. Burda onun özeli olduğu için saygımdan paylaşamıyorum. Tedavi olması gerekiyor ama kabul etmiyor. Denedik her şeyi ama tedaviyi kabıl etmeyen bir insan. Aşırı takıntılı. Örneğin 1 kap yemeğini giderken eve götürmem için kırk takla atıp telaşa düşüp her şeyi yapabilir. Normalde hazır yemek almak isterim. Ama bu zorbalıkların sonu yok. Bizi hasta etti kendisi hala tedavi olmuyor
Hhahahahah bu cok mantıklıkayinvalidenizle ilgili her seyi esinize devrederek kafanizi rahatlatacaksiniz. kadin aaa ben de puzzle severim mi dedi, ertesi gun esinizin koltugunun altina puzzle i verin, annesinin evinde beraber puzzle yapsinlar. siz de evde bir tane film acip kahve esliginde izleyin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?