- 15 Nisan 2017
- 73
- 17
- 88
- 32
- Konu Sahibi blackangel92
-
- #21
Koyabileceğim maksimum mesafeyi koydum ama kafamın içinde koyamadım
Koyabileceğim maksimum mesafeyi koydum ama kafamın içinde koyamadımkadin puff diye yok mu olsun? Gerekli mesafeyi koyup devam edeceksiniz.
Eşim gitmediğimizde mutsuz olan birisi. Ve bu değiştiremeyeceğim bir duygu durumu. Annesi acıtasyon yapan bir insan ve maalesef eşim bundan etkileniyor. Gitsekte gitmesekte bir lafı benim takmama yetiyor. Ben kendimi değiştirmek istiyorum
Huzurumuzu çoktan bozdu. Yeni toparladık. Eşim sağlık problemi yaşadı onun yüzünden onu bile kabul edip tedavi olmadı. Tedavi olacağını sanmıyorum her yol denendiAynı şeyleri yaşadım buyuzden uzun yazdım size tek çare tedavi. Gerekirse ilaçlı tedavi. Bir yıl benm kayınvalidem kullandı anca düzeldi dedigim gibi ikna etmenin yollarını bulun yoksa sizin bu haliniz evliliginize yansır huzur falan kalmaz
Ben 10 yillik evliyim. Dediklerinizin hepsi bizde mevcut ama hic rahatsiz olmuyorum ben. Ustelik 2 bekar kayin 1 evli.kayin ve elti var. Her hafta toplanir yer iceriz artani zirla cantamiza tikar. Ertesi gun iyi ki vermis derim yerken. Kisin.ortasinda baslar tatil icin bisi bul die yaza kadar arar bulur hep birlikte gideriz bazen hep birlikte takiliriz bazen herkes esi cocuguyla. Bazen cocuklari.ona atar biz ayri takiliriz. Yemek yaparim beni de cagirsaydin der. Annem.gelir beni de cagirsaydin der. Birinde cagirmazsam.digerinde cagiririm. Evimde esyalarin ysrini o degistirir ben.yine elin kolun durmuyo der yerine koyarim. Ama ne o bana kuser ne ben ona. Mesela bu aksam yemegin yoksa getireyim dedi evlerimiz capraz binada. Yok yaptim ben teyze dusunmen yeter dedim. Yarm saat sonra kapida elinde yemek ve tursuyla belirdi. Cok emindim getireceginden zaten. Ama.niyeti kotu diyebilir miyiz. Benim sevdigim bi yemek yapmis sen de ye istedim dedi. Bunlari annem yapsa rahatsiz olur muydum. Olmazdim.Merhaba benim konum kayınvalidemi ne yaparsa yapsın sevmemem.
5.5 senelik evliyim ilk 2 sene onun yüzünden eşimle çok sıkıntı yaşadık. Eşim tek çocuk. Her şeyde bizimle birlikte olmak istedi.tatillere gelmek, birlikte gezmek tozmak daha nice saçmalık. Sonra aramıza bir şekilde mesafe koyduk son 3 senedir de kendisinden resmen nefret ederek yaşıyorum. Ama bu duygu artık bana zarar veriyor. Hiçbir davranışını kabullenip sevemiyorum. Şimdi hiçbir şeyimize karışamıyor, haftada 1 maksimum 2 yemeğe gidiyoruz. Hatta bazı haftalar gitmiyoruz. Bizimle ilgili her şeye kendini dahil ederek BİZ diye hitap ediyor. Arkadaşlarımızdan bahsederken bile bizim ki diyor. Çocuk düşünüyoruz daha olmayan çocuğuma bizimki diye hitap ediyor. Haftanın 1 günü yemeğe gittiğimiz gün yemeğini paket yapıp istemiyorum dememe rağmen zorla gönderiyor. Ne güzel yemek ne hoş diyebilirsiniz ama ondan hiçbir şey istemiyorum hayır dememe rağmen asla dinlemiyor. Resmen hayatım ondan kaçarak geçiyor. Eşim mutlu olsun diye haftada 1 gidiyoruz ama tahammülüm yok. Görünürde hiçbir şey yaptığı ypk ama çok meraklı. Haftalık ne yaptıysam anlatmamı, arkadaşlarımla buluşmalarımızı anlatmamı istiyor. Aşırı ısrarcı kendi aileme karşıda sürekli yemek yedirme ısrarı var. Annem bile illallah etti. Hayır lafını asla duymuyor. Onu nasıl kabullenip yaşayacağım, kayınvalidenizi nasıl idare ediyorsunuz? 5 sene oldu hala sevmiyorum, görmek istemiyorum ama çarem yok, sonuçta eşimin annesi ve tek çocuk. Varlığı beni rahatsız etmeye yetiyor haftanın 1 günü gittikten sonra sürekli söylediklerini kafama takıyorım. Eşimle puzzle yapıyoruz beni de çağırın çok severim diyor. Bizle ilgili olan her şeye kendini dahil etmek istiyor. Evime hiç ama hiç çağırmıyorum çünkü ilk 2 sene evimde eşyalarımın yerini bile değiştiriyordu şimdi eve gelemiyor o sınırı koydum ama kafamdan kendisini atamıyorum. Bu şekilde olan var mi
senin de gitmeni istiyor mu esin? bence anlasamadigin biri icin haftada bir cok.. gitmem vs diye tartisma ama biraz da esin kendi basina gitsin. senin annenle ozel konsuacagin seyler vardir, ben temizlik yapacagim vs gibi bahaneler bul. esin giderken yanina ikramlik bir sey yap, esin gotursun, boylece tripli durumuna dusmezsin. bence muhtemelen esin dengeyi ayarlayamadigi icin sen bu kadar bunaliyorsun. biraz sorumlulugu esinin uzerine yukle, biraz da o bunalsin.Eşim gitmediğimizde mutsuz olan birisi. Ve bu değiştiremeyeceğim bir duygu durumu. Annesi acıtasyon yapan bir insan ve maalesef eşim bundan etkileniyor. Gitsekte gitmesekte bir lafı benim takmama yetiyor. Ben kendimi değiştirmek istiyorum
Tamamen söylediğiniz gibi. Kötülük düşünen birisi değil ama takıntılı ve aşırı bencil. Ve dediğiniz gibi ilk 2 sene yaşadıklarımdan aşırı gıcık aldım bir türlü geçmiyor. Onu ailem olarak göremiyorum. Ve o da tam tersi sürekli BİZ diyor. Görüşmelerimiz haftada 1 kez aşırı mesafeliyim kendisi de farkında ama benim problemim içimdeki duygularValla biz gelinler, hiçbir türlüsüne gelemiyoruz ne fena bir ırkız
Şaka bir yana da varlığı bile rahatsız ediyor kısmında biraz abartıyorsunuz. Eşinizin annesi yani napsınBurada nelerini okuduk. Saç saça baş başa girenler var kayınvalidesiyle. Bence oturun bi şükredin. Sadece size bağımlılığı var. Sürekli birlikte vakit geçirmek isteyen biri. Evet bu da hoş değil ama yuvanızı yıkmak isteyen biri yok,nifak sokan biri yok. Oğlunu size karşı dolduran yok.
Siz bir kere gıcık almışsınız ondan hep bunlar. Ne yapsa batıyor.
Biraz duygularınızı dizginleyin. Tamam böylesi de zor ama bence şükredin yani.
Görüşmeleri haftada bire düşürürseniz ilk adımı atarsınız. Zamanla anlar herhalde. Ailenize karşı da iyiymiş ne güzel.
Açık açık konuşmama rağmen her şeyi bilerek yaptığını düşünüyorum. Kendisi gözümde hasta.
Anlıyorum ama problem sadece böyle olsun yeter ki. Gerçekten diğer türlü iki taraflı gıcık alma olayı olsaydı bu sizi daha çok yıpratırdı. Haftada bir veya hiç. Sonuçta sizin iradenizle alakalı. İster gidersiniz ister gitmezsiniz görmek istemiyorsanız ama maalesef eşlerle evlenirken ailesine kapımı kapatırım,otururum demekle olmuyor. Ailesiyle de evleniyoruz biryerde. Eşiniz sizin aileniz için böyle düşünse ne yapardınız onun empatisini kurun. Sonuçta annelerimizi seçemiyoruz. Tam tersi de olabilirdi. Size tavsiyem eşinizi bununla alakalı söylemlerinizle,tavırlarınızla bıktırmayın.Tamamen söylediğiniz gibi. Kötülük düşünen birisi değil ama takıntılı ve aşırı bencil. Ve dediğiniz gibi ilk 2 sene yaşadıklarımdan aşırı gıcık aldım bir türlü geçmiyor. Onu ailem olarak göremiyorum. Ve o da tam tersi sürekli BİZ diyor. Görüşmelerimiz haftada 1 kez aşırı mesafeliyim kendisi de farkında ama benim problemim içimdeki duygular
Ben resmen kaçarak yaşıyorum. Aramıyorum, sormuyorum. Bunu bile dert etmiyor gördüğünde yine aynı baskıcı tavırlar ve saçma konuşmalarına devam ediyor. Artık onun ne olduğu umrumda değil ben kendimi değiştirip onu takmamak istiyorumAynı durumdayız sizinle.Saygılı davranıyorum ama haddini aşarsa da uzaklaşıyorum. Olduğu gibi kabullenmeye çalışıyorum ancak beni bazen geriyor.Zor durumda kalıyorum genellikle
Bu dediğinizi de yaşadım. Sonra çok pişman oldum. Buraya yazmamın nedeni kafamda nasıl sorun etmeyeceğimi bulamıyorum. Tek bir kelimesi bile beni darma duman ediyor.Eğer kafanızda sorun etmeye devam ederseniz evliliğiniz bir gün çatırdar onu görmemek için eşinizi de silersiniz
Ne güzel yazmışsınız. Öyle eğlenceli huzurlu ve Sağlıklı bir ortam ve insanla birlikte olsaydım huzurla yapardım yemeğini de afiyetle her gün kabul ederdim. Ama karşımda zorba, eleştiren, hiçbir şeyi beğenmeyen, ne yapsanız yaranamayacağınız evladına da bana da psikolojik şiddetin alasını uygulamış bir insan var. Yemeğini almak zorunda kalmam için türlü oyunlarla yemeğini bana vermeye çalışıp en kötü günümde sırtını dönüp asla ve asla destek olmayan, evladı hastanelik olup hastalanınca umrunda olmayan hatta ve hatta para derdine düşen ve maddi durumu aşırı iyi bir insan var. İyilikle yaşanmış olsaydı severek evlendim mutlu Mesut yaşardjm ama içinde bulunmadığı hiç bir mutluluğu kabul etmiyor. Eşimle evimde Başbaşa yediğimiz yemek onun için dert. Çünkü içinde o yok. Ben böyle bir insanın asla yemeğini istememBen 10 yillik evliyim. Dediklerinizin hepsi bizde mevcut ama hic rahatsiz olmuyorum ben. Ustelik 2 bekar kayin 1 evli.kayin ve elti var. Her hafta toplanir yer iceriz artani zirla cantamiza tikar. Ertesi gun iyi ki vermis derim yerken. Kisin.ortasinda baslar tatil icin bisi bul die yaza kadar arar bulur hep birlikte gideriz bazen hep birlikte takiliriz bazen herkes esi cocuguyla. Bazen cocuklari.ona atar biz ayri takiliriz. Yemek yaparim beni de cagirsaydin der. Annem.gelir beni de cagirsaydin der. Birinde cagirmazsam.digerinde cagiririm. Evimde esyalarin ysrini o degistirir ben.yine elin kolun durmuyo der yerine koyarim. Ama ne o bana kuser ne ben ona. Mesela bu aksam yemegin yoksa getireyim dedi evlerimiz capraz binada. Yok yaptim ben teyze dusunmen yeter dedim. Yarm saat sonra kapida elinde yemek ve tursuyla belirdi. Cok emindim getireceginden zaten. Ama.niyeti kotu diyebilir miyiz. Benim sevdigim bi yemek yapmis sen de ye istedim dedi. Bunlari annem yapsa rahatsiz olur muydum. Olmazdim.
Oldürün bari kadını oldu olacak. Pes yani evinize gelmiyormus 2 yildır ayip cidden. Kv normal degil ama siz de normal değilsinjzMerhaba benim konum kayınvalidemi ne yaparsa yapsın sevmemem.
5.5 senelik evliyim ilk 2 sene onun yüzünden eşimle çok sıkıntı yaşadık. Eşim tek çocuk. Her şeyde bizimle birlikte olmak istedi.tatillere gelmek, birlikte gezmek tozmak daha nice saçmalık. Sonra aramıza bir şekilde mesafe koyduk son 3 senedir de kendisinden resmen nefret ederek yaşıyorum. Ama bu duygu artık bana zarar veriyor. Hiçbir davranışını kabullenip sevemiyorum. Şimdi hiçbir şeyimize karışamıyor, haftada 1 maksimum 2 yemeğe gidiyoruz. Hatta bazı haftalar gitmiyoruz. Bizimle ilgili her şeye kendini dahil ederek BİZ diye hitap ediyor. Arkadaşlarımızdan bahsederken bile bizim ki diyor. Çocuk düşünüyoruz daha olmayan çocuğuma bizimki diye hitap ediyor. Haftanın 1 günü yemeğe gittiğimiz gün yemeğini paket yapıp istemiyorum dememe rağmen zorla gönderiyor. Ne güzel yemek ne hoş diyebilirsiniz ama ondan hiçbir şey istemiyorum hayır dememe rağmen asla dinlemiyor. Resmen hayatım ondan kaçarak geçiyor. Eşim mutlu olsun diye haftada 1 gidiyoruz ama tahammülüm yok. Görünürde hiçbir şey yaptığı ypk ama çok meraklı. Haftalık ne yaptıysam anlatmamı, arkadaşlarımla buluşmalarımızı anlatmamı istiyor. Aşırı ısrarcı kendi aileme karşıda sürekli yemek yedirme ısrarı var. Annem bile illallah etti. Hayır lafını asla duymuyor. Onu nasıl kabullenip yaşayacağım, kayınvalidenizi nasıl idare ediyorsunuz? 5 sene oldu hala sevmiyorum, görmek istemiyorum ama çarem yok, sonuçta eşimin annesi ve tek çocuk. Varlığı beni rahatsız etmeye yetiyor haftanın 1 günü gittikten sonra sürekli söylediklerini kafama takıyorım. Eşimle puzzle yapıyoruz beni de çağırın çok severim diyor. Bizle ilgili olan her şeye kendini dahil etmek istiyor. Evime hiç ama hiç çağırmıyorum çünkü ilk 2 sene evimde eşyalarımın yerini bile değiştiriyordu şimdi eve gelemiyor o sınırı koydum ama kafamdan kendisini atamıyorum. Bu şekilde olan var mi
Napmalıyım nasıl düzeltmeliyim duygularımı diye buraya destek almak için mesaj attım zaten. Düzgün konuşun.Oldürün bari kadını oldu olacak. Pes yani evinize gelmiyormus 2 yildır ayip cidden. Kv normal degil ama siz de normal değilsinjz
Terapi alın. Başka ne denirkiNapmalıyım nasıl düzeltmeliyim duygularımı diye buraya destek almak için mesaj attım zaten. Düzgün konuşun.
Konuyu açan arkadaş böyle yapamadığını anlatmış zaten . sizin yaptığınız doğru diye bir şey yok . Karakteri kaldırmıyor demek benim de kaldırmazdı annem de yapsa rahatsız olurum mesela .Ben 10 yillik evliyim. Dediklerinizin hepsi bizde mevcut ama hic rahatsiz olmuyorum ben. Ustelik 2 bekar kayin 1 evli.kayin ve elti var. Her hafta toplanir yer iceriz artani zirla cantamiza tikar. Ertesi gun iyi ki vermis derim yerken. Kisin.ortasinda baslar tatil icin bisi bul die yaza kadar arar bulur hep birlikte gideriz bazen hep birlikte takiliriz bazen herkes esi cocuguyla. Bazen cocuklari.ona atar biz ayri takiliriz. Yemek yaparim beni de cagirsaydin der. Annem.gelir beni de cagirsaydin der. Birinde cagirmazsam.digerinde cagiririm. Evimde esyalarin ysrini o degistirir ben.yine elin kolun durmuyo der yerine koyarim. Ama ne o bana kuser ne ben ona. Mesela bu aksam yemegin yoksa getireyim dedi evlerimiz capraz binada. Yok yaptim ben teyze dusunmen yeter dedim. Yarm saat sonra kapida elinde yemek ve tursuyla belirdi. Cok emindim getireceginden zaten. Ama.niyeti kotu diyebilir miyiz. Benim sevdigim bi yemek yapmis sen de ye istedim dedi. Bunlari annem yapsa rahatsiz olur muydum. Olmazdim.
Bu duygu düzelmez zamanında size taş atmış taş size gelmemiş ama niyeti ortaya koymuş. O kendini düzeltti diye sizin içiniz soğuyacak değil. Bence evine giderken sakinleştirici için :) haftada 1 günü de eşinizin hayrına yok sayın kimse kimseyi sevmek zorunda hasta beyinleri iyileştirmek zorunda değil. Biri psikoloğa gitmeliyse siz değilsinizNapmalıyım nasıl düzeltmeliyim duygularımı diye buraya destek almak için mesaj attım zaten. Düzgün konuşun.
benımde kayınvalidemin ısrar etme huyu var bu durumdam nefret ediyorum bende. fakat takmıyorum fazla. siz baya takıntı haline getirmişsiniz. istediği kadar konuşşun duymamazlıktan gelin aynen diyip geçin. siz çağırmadıktan sonra sizle gelemez ki hiçbir yereMerhaba benim konum kayınvalidemi ne yaparsa yapsın sevmemem.
5.5 senelik evliyim ilk 2 sene onun yüzünden eşimle çok sıkıntı yaşadık. Eşim tek çocuk. Her şeyde bizimle birlikte olmak istedi.tatillere gelmek, birlikte gezmek tozmak daha nice saçmalık. Sonra aramıza bir şekilde mesafe koyduk son 3 senedir de kendisinden resmen nefret ederek yaşıyorum. Ama bu duygu artık bana zarar veriyor. Hiçbir davranışını kabullenip sevemiyorum. Şimdi hiçbir şeyimize karışamıyor, haftada 1 maksimum 2 yemeğe gidiyoruz. Hatta bazı haftalar gitmiyoruz. Bizimle ilgili her şeye kendini dahil ederek BİZ diye hitap ediyor. Arkadaşlarımızdan bahsederken bile bizim ki diyor. Çocuk düşünüyoruz daha olmayan çocuğuma bizimki diye hitap ediyor. Haftanın 1 günü yemeğe gittiğimiz gün yemeğini paket yapıp istemiyorum dememe rağmen zorla gönderiyor. Ne güzel yemek ne hoş diyebilirsiniz ama ondan hiçbir şey istemiyorum hayır dememe rağmen asla dinlemiyor. Resmen hayatım ondan kaçarak geçiyor. Eşim mutlu olsun diye haftada 1 gidiyoruz ama tahammülüm yok. Görünürde hiçbir şey yaptığı ypk ama çok meraklı. Haftalık ne yaptıysam anlatmamı, arkadaşlarımla buluşmalarımızı anlatmamı istiyor. Aşırı ısrarcı kendi aileme karşıda sürekli yemek yedirme ısrarı var. Annem bile illallah etti. Hayır lafını asla duymuyor. Onu nasıl kabullenip yaşayacağım, kayınvalidenizi nasıl idare ediyorsunuz? 5 sene oldu hala sevmiyorum, görmek istemiyorum ama çarem yok, sonuçta eşimin annesi ve tek çocuk. Varlığı beni rahatsız etmeye yetiyor haftanın 1 günü gittikten sonra sürekli söylediklerini kafama takıyorım. Eşimle puzzle yapıyoruz beni de çağırın çok severim diyor. Bizle ilgili olan her şeye kendini dahil etmek istiyor. Evime hiç ama hiç çağırmıyorum çünkü ilk 2 sene evimde eşyalarımın yerini bile değiştiriyordu şimdi eve gelemiyor o sınırı koydum ama kafamdan kendisini atamıyorum. Bu şekilde olan var mi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?