Kim kazanır bu kavgayı dersiniz? Kazanmak bir yana bu savaşta pek çok kişinin canı yanar; en başta her iki kadının, arada ezilen eşin, varsa çocukların ve bazan da ilgili diğer aile bireylerinin. Kayınvalide – Gelin problemleminin tarihçesi çok eski dönemlere dayanmaktadır. Bu iki kadının güç kavgası, ego tatmini, ve en önemlisi çok sevdikleri aynı erkeğin gözünde önemli olma isteği kayınvalideler ve gelinler arasında bitmez tükenmez çekişmeler yaşanmasına yol açmıştır. Kıskançlık ve çekememezlik zaman zaman had safhalara çıkmış ve iki kadının birbirlerini üzmek adına inanılmaz kötülükler yaptıkları gözlenmiştir. Sonuçta kim kazanır bu kavgayı dersiniz? Hiç birisinin kazanmadığını söylersek pek de yanlış bir şey söylememiş oluruz. Bu savaşta pek çok kişinin canı yanar; en başta her iki kadının, arada ezilen eşin, varsa çocukların ve bazen de ilgili diğer aile bireylerinin.
Peki bu tarihsel soruna çözüm bulundu mu hiç? Genel olarak evliliklere baktığımız zaman:
Evliliğin başında: Kayınvalide agresif, güçlü, mutlu... Gelin ise pasif, mağdur ve mutsuz...
Evliliğin ortalarında: Kayınvalde ve gelin birbirinin ayaklarına basmamaya çalışır. Gizli çekişme sürer ama görüntüde anlaşır görünürler. Eğer gelin bu arada güçlenmişse kayınvalide artık geri çekilmeye başlamıştır. Eğer kayınvalide hala dominant ise gelin görüntüde dikkatlidir ama fırsatını bulunca da saldırmaktan kaçınmaz. Gelin artık kayınvalideden uzaklaşır. Mümkün olduğu kadar onu dışlamaya gayret eder.
Evliliğin olgun döneminde: Artık gelin ağırlığını iyice evde hissetirir. Gelin agressif ve mutlu (intikam alan) kayınvalide ezilmiş ve acı çeken duruma gelir.
Gördüğünüz gibi sonsuza kadar bu çekişme sürer. Peki çözüm var mı? Hiç birbiri ile geçinen kayınvalide-gelin örnekleri yok mu? Bu çekişme neden olur?
Tabii ki birçok iyi geçinen hatta ana-kız gibi olan kayınvalide-gelin olmuştur ve var olmaya devam edecektir. Eğer hem kayınvalide hem gelin karşı tarafın haklı olabileceği tarafları bulabilirse, ne hissettiğini anlamaya çalışırsa, empati yapabilirse yani kendini karşı tarafın yerine koyabilirse, saygılı ve tolaranslı olabilirse yaşanan problemlere belli oranda çözüm üretilebilirler. Tecrübe konuşuyor. Denenmiştir.
Gelin hep beraber farklı yapılardaki gelinlerle kaynanaların olası düşüncelerini inceleyelim:
Gelinini sorun eden bir kayınvalide ne düşünür?:
“Bu çocuğu ben doğurdum, onu büyütünceye kadar gözümü budaktan kıskanmadım. Onun için canımı veririm. Onun bana hep ihtiyacı var. Onu korumalıyım. Ona zarar verecekleri engellemeliyim. El kızı (gelin) oğlumu avucunun içine aldı. Oğlumu uyarmalıyım. Oğlumun yakınında olmalıyım. Oğlum beni unutmasın. Sahayı boş bırakmamalıyım. Ben bu kadar zaman oğlum için çalıştım şimdi sıra oğlumda ve gelinimde onlar da beni mutlu etsinler ve benim arzularımı yerine getirsinler. Hala kontrolun bende olduğunu göstermem gerek. Oğlumun evi benim evimdir. Bu çocuk benim!!!”
Gelinini sorun etmeyen bir kayınvalide ne düşünür?:
“Ben oğlumu çok seviyorum ve onun mutlu olmasını, kendi yaşamını eşi ile birlikte sürdürmesini istiyorum. Oğlum benim sahip olduğum bir mal değil, varlığından mutlu olduğum bir birey. Artık kendi ayaklarının üzerinde durabiliyor dolayısı ile korunmaya, hele de eşinden korunmaya ihtiyacı yok. Elbette ki eşi ile yaşamı paylaşırken problemleri olacaktır bu benim sorunum değildir. Onlar bu durumla baş edecekler ve kendi tecrübelerini kazanarak birlikte yaşamayı öğreneceklerdir. Ben araya asla girmeyeceğim. Elbetteki eğer gelinimi de benim kızım olarak kabul edeceksem onunla samimi bir ilişki kurmaya gayret etmem gerekir. Farklılıklarını hoş görüp oğlumun eşini değiştirme ve ailemize uydurma çabası göstermeyeceğim. Benim ve oğlumun eşi arasında bir sorun var ise bunu gelinim ile çözeceğim, oğlumla değil. Bir ihtiyaçları olduğu zaman ben hep onlar için var olacağım ama bu onların yaşamlarına karışmak veya yönlendirmek anlamına gelmiyor. Yadırgasam da onların ne çocuk büyütme şekillerine ne de yaşam tarzlarına karışma hakkını kendimde görmeyeceğim. Kendimi önemsetmek adına onlara duygusal veya başka bir araçla (Para veya maddiyat) gibi baskılar ile onları satın almaya çalışmayacağım. Kısaca farklılıklarına saygı göstereceğim ve anlamaya çalışacağım, Kendi deneyimlerini yaşamalarına izin vereceğim.”
Kayınvalideyi sorun eden gelin ne düşünür?:
Kayınvaldem evliliğimizin tek sorunu. Bu kadın her konuda yaşamımıza karışıyor. Sürekli bana ne yapmam gerektiğini söylüyor. Oğluna hizmetçi tutmuş gibi davranıyor. Sanki benim tek işim oğlunu mutlu etmek. Sürekli dedikodumu yapıyor, orda burda beni insanlara kötülüyor. Her fırsatta oğluna benim hakkımda kötü laflar söyleyip şikayet ediyor, bizi kavga ettiriyor. Oğlundan beni ayırmak için elinden geleni ardına koymuyor. Oğlu da onu susturmuyor, beni müdafaa etmiyor. Ya anasını seçmeli ya beni. Bu kadın her fırsatta benim hatalarımı ortaya çıkarmak için uğraşıyor. Onun yüzünü görmek şöyle dursun sesini bile duymaya tahammül edemiyorum. Bu kadından nasıl kurtulabilirim Allahım? Nefret ediyorum, ne olurdu sanki yok olsa. Çocuklarımın bu kadına gitmesine tahammül edemiyorum. Kesin bana karşı çocuklarımı dolduruyordur. Evime gelmesini istemiyorum, eşyalarımı karıştırmasından nefret ediyorum, evimi düzeltmeye kalkmasından ve beni beceriksiz gibi göstermesini hiç sevmiyorum. Helede mutfağa girip oğluna en sevdiği yemekleri yapmaya kalkması ve oğlunun gözünde beni yetersiz göstermeye çalışması... Bu kadından nefret ediyorum...”
Kayınvaldeyi sorun etmeyen gelin ne düşünür?:
“Bu benim eşimin annesi. Tabii ki benim annemden farklı. Onu olduğu gibi kabul etmem gerekiyor. Anlayışlı, sabırlı ve hoşgörülü olmalıyım. Bizim yaşamımıza karışmaya çalıştığı zaman güzel bir dille eşimle birlikte düşünüp karar verdiğimizi söylemek gerekiyor. Davranışlarını kişisel algılamak yerine, oğlunu kaybetmekten korkan bir kadının paniği olarak düşünüp anlamaya çalışmalıyım. Açık ve samimi olmalıyım. Kötü biri olmadığını biliyorum. İstemediğim bir şeyi sırf olay çıkmasın diye yapmamazlık etmeyeceğim ama inat olsun yada intikam almak içinde onun istemediği davranışlarda bulunmayacağım. Kayınvaldemin beni üzmesine izin vermeyeceğim ama bende kayınvalidemi üzmek için çabalamayacağım. Kayınvalidem ile bir problemim var ise bunu benim adıma eşimin çözmesini beklemeyeceğim. Eşimi ikimizin arasına sokmayacağım ve bir seçim yapmak zorunda bırakarak ne evliliğimi ne de eşimi yıpratmayacağım. Eşimin annesine saygı duyuyorum ve mümkün olduğunca anlaşmanın bir yolunu arıyorum...”
alıntı(mainboard)
Peki bu tarihsel soruna çözüm bulundu mu hiç? Genel olarak evliliklere baktığımız zaman:
Evliliğin başında: Kayınvalide agresif, güçlü, mutlu... Gelin ise pasif, mağdur ve mutsuz...
Evliliğin ortalarında: Kayınvalde ve gelin birbirinin ayaklarına basmamaya çalışır. Gizli çekişme sürer ama görüntüde anlaşır görünürler. Eğer gelin bu arada güçlenmişse kayınvalide artık geri çekilmeye başlamıştır. Eğer kayınvalide hala dominant ise gelin görüntüde dikkatlidir ama fırsatını bulunca da saldırmaktan kaçınmaz. Gelin artık kayınvalideden uzaklaşır. Mümkün olduğu kadar onu dışlamaya gayret eder.
Evliliğin olgun döneminde: Artık gelin ağırlığını iyice evde hissetirir. Gelin agressif ve mutlu (intikam alan) kayınvalide ezilmiş ve acı çeken duruma gelir.
Gördüğünüz gibi sonsuza kadar bu çekişme sürer. Peki çözüm var mı? Hiç birbiri ile geçinen kayınvalide-gelin örnekleri yok mu? Bu çekişme neden olur?
Tabii ki birçok iyi geçinen hatta ana-kız gibi olan kayınvalide-gelin olmuştur ve var olmaya devam edecektir. Eğer hem kayınvalide hem gelin karşı tarafın haklı olabileceği tarafları bulabilirse, ne hissettiğini anlamaya çalışırsa, empati yapabilirse yani kendini karşı tarafın yerine koyabilirse, saygılı ve tolaranslı olabilirse yaşanan problemlere belli oranda çözüm üretilebilirler. Tecrübe konuşuyor. Denenmiştir.
Gelin hep beraber farklı yapılardaki gelinlerle kaynanaların olası düşüncelerini inceleyelim:
Gelinini sorun eden bir kayınvalide ne düşünür?:
“Bu çocuğu ben doğurdum, onu büyütünceye kadar gözümü budaktan kıskanmadım. Onun için canımı veririm. Onun bana hep ihtiyacı var. Onu korumalıyım. Ona zarar verecekleri engellemeliyim. El kızı (gelin) oğlumu avucunun içine aldı. Oğlumu uyarmalıyım. Oğlumun yakınında olmalıyım. Oğlum beni unutmasın. Sahayı boş bırakmamalıyım. Ben bu kadar zaman oğlum için çalıştım şimdi sıra oğlumda ve gelinimde onlar da beni mutlu etsinler ve benim arzularımı yerine getirsinler. Hala kontrolun bende olduğunu göstermem gerek. Oğlumun evi benim evimdir. Bu çocuk benim!!!”
Gelinini sorun etmeyen bir kayınvalide ne düşünür?:
“Ben oğlumu çok seviyorum ve onun mutlu olmasını, kendi yaşamını eşi ile birlikte sürdürmesini istiyorum. Oğlum benim sahip olduğum bir mal değil, varlığından mutlu olduğum bir birey. Artık kendi ayaklarının üzerinde durabiliyor dolayısı ile korunmaya, hele de eşinden korunmaya ihtiyacı yok. Elbette ki eşi ile yaşamı paylaşırken problemleri olacaktır bu benim sorunum değildir. Onlar bu durumla baş edecekler ve kendi tecrübelerini kazanarak birlikte yaşamayı öğreneceklerdir. Ben araya asla girmeyeceğim. Elbetteki eğer gelinimi de benim kızım olarak kabul edeceksem onunla samimi bir ilişki kurmaya gayret etmem gerekir. Farklılıklarını hoş görüp oğlumun eşini değiştirme ve ailemize uydurma çabası göstermeyeceğim. Benim ve oğlumun eşi arasında bir sorun var ise bunu gelinim ile çözeceğim, oğlumla değil. Bir ihtiyaçları olduğu zaman ben hep onlar için var olacağım ama bu onların yaşamlarına karışmak veya yönlendirmek anlamına gelmiyor. Yadırgasam da onların ne çocuk büyütme şekillerine ne de yaşam tarzlarına karışma hakkını kendimde görmeyeceğim. Kendimi önemsetmek adına onlara duygusal veya başka bir araçla (Para veya maddiyat) gibi baskılar ile onları satın almaya çalışmayacağım. Kısaca farklılıklarına saygı göstereceğim ve anlamaya çalışacağım, Kendi deneyimlerini yaşamalarına izin vereceğim.”
Kayınvalideyi sorun eden gelin ne düşünür?:
Kayınvaldem evliliğimizin tek sorunu. Bu kadın her konuda yaşamımıza karışıyor. Sürekli bana ne yapmam gerektiğini söylüyor. Oğluna hizmetçi tutmuş gibi davranıyor. Sanki benim tek işim oğlunu mutlu etmek. Sürekli dedikodumu yapıyor, orda burda beni insanlara kötülüyor. Her fırsatta oğluna benim hakkımda kötü laflar söyleyip şikayet ediyor, bizi kavga ettiriyor. Oğlundan beni ayırmak için elinden geleni ardına koymuyor. Oğlu da onu susturmuyor, beni müdafaa etmiyor. Ya anasını seçmeli ya beni. Bu kadın her fırsatta benim hatalarımı ortaya çıkarmak için uğraşıyor. Onun yüzünü görmek şöyle dursun sesini bile duymaya tahammül edemiyorum. Bu kadından nasıl kurtulabilirim Allahım? Nefret ediyorum, ne olurdu sanki yok olsa. Çocuklarımın bu kadına gitmesine tahammül edemiyorum. Kesin bana karşı çocuklarımı dolduruyordur. Evime gelmesini istemiyorum, eşyalarımı karıştırmasından nefret ediyorum, evimi düzeltmeye kalkmasından ve beni beceriksiz gibi göstermesini hiç sevmiyorum. Helede mutfağa girip oğluna en sevdiği yemekleri yapmaya kalkması ve oğlunun gözünde beni yetersiz göstermeye çalışması... Bu kadından nefret ediyorum...”
Kayınvaldeyi sorun etmeyen gelin ne düşünür?:
“Bu benim eşimin annesi. Tabii ki benim annemden farklı. Onu olduğu gibi kabul etmem gerekiyor. Anlayışlı, sabırlı ve hoşgörülü olmalıyım. Bizim yaşamımıza karışmaya çalıştığı zaman güzel bir dille eşimle birlikte düşünüp karar verdiğimizi söylemek gerekiyor. Davranışlarını kişisel algılamak yerine, oğlunu kaybetmekten korkan bir kadının paniği olarak düşünüp anlamaya çalışmalıyım. Açık ve samimi olmalıyım. Kötü biri olmadığını biliyorum. İstemediğim bir şeyi sırf olay çıkmasın diye yapmamazlık etmeyeceğim ama inat olsun yada intikam almak içinde onun istemediği davranışlarda bulunmayacağım. Kayınvaldemin beni üzmesine izin vermeyeceğim ama bende kayınvalidemi üzmek için çabalamayacağım. Kayınvalidem ile bir problemim var ise bunu benim adıma eşimin çözmesini beklemeyeceğim. Eşimi ikimizin arasına sokmayacağım ve bir seçim yapmak zorunda bırakarak ne evliliğimi ne de eşimi yıpratmayacağım. Eşimin annesine saygı duyuyorum ve mümkün olduğunca anlaşmanın bir yolunu arıyorum...”
alıntı(mainboard)
) bir kadını affedememki daha neler neler saymakla bitmez elbetteki güç benim elime geçtiğinde iade edicem hepsinikötükedihüso
