- 6 Eylül 2009
- 325
- 273
geçmiş olsun. kaygı ve stresle yaşamak çok zor destek almanız en iyisi olacak. umarım sonucu büyük ve kötü bir şey çıkmaz da kendinizi iyi ve rahat hissettirecek terapiye başlarsınız.
geçmiş olsun. kaygı ve stresle yaşamak çok zor destek almanız en iyisi olacak. umarım sonucu büyük ve kötü bir şey çıkmaz da kendinizi iyi ve rahat hissettirecek terapiye başlarsınız.7 yaşında bir çocukken babam öksürdüğünde annemin midesi ağrıdığında ağlayıp ölmemeleri için Allah’a yalvardığım gecelerden 34 yaşında bir kadın bir anne olarak çaresizce ağladığım gecelere geldim…öyle kötüyüm ki kalbim dursa ölsem şu an bütün bunlar bitecek bende herkeste kurtulacak gibi hissediyorum aylardır korkunç bir döngünün içindeyim.her şey bir video izlememle başladı videoda genç bir kadın kolon kanseri olduğunu anlatıyordu belirtilerini ve sonra vefat ettiğini öğrendim.3 gün sonra korkunç mide ve karın ağrısı yaşamaya başladım 3 hafta sabahlara kadar kıvrandım gitmedim hastaneye.sonra oğlum için gitmeye karar verdim doktor endoskopi kolonoskopi ve ultrason istedi ultrasonda karaciğerimde hemenjiyom çıktı mr a gönderdiler emin olmak için sorun çıkmadı kolonoskopi temiz çıktı endeskopi safra reflüsü ve helikobakter diye bir bakteri çıktı ağır bir antibiyotik tedavisi gördüm ve ne olduysa o tedavi sırasında bir sabah boğazımda korkunç bir ağrı oldu sonra çenem sonra boynum kulaklarım köprücük kemiklerim ve ara sıra vücudumun değişen yerlerinde 2 aydır süren ağrılar var triodit olduğumu düşündüm benzer ağrılar vardı ama sonra internette araştırdıkça belirtilerimin damak kanseri ve lenfomaya uyduğunu gördüm.midem geçti ama o strestli dönemden geriye bana bu kaldı.bir ay önce damağımda bir şişlik farkettim böyle kemik gibi tam ortada önceden varmıyor sonradan mı oldu bilmiyorum.çünkü doğuştan o kemik çıkık olanlar olabiliyormuş sonra dünde boynumun sağ arka tarafında doğru hareketli bir beze farkettim ,dün geceden beri kaşınıyorum…tamamen koptum artık…yarın doktora gideceğim bir profesör bu doktor.neyse öğrenip yüzleşeceğim…hiç bir zaman bana bir şey olmaz kompleksim olmadı haşa…bende beşerim nihayetinde öleceğim elbet birden…ama diyorum ki şimdi değil Allahım oğlum bu kadar küçükken değil,babamı toprağa yeni vermişken tek evladını toprağa vermesin annem diyorum..eşimi düşünüyorum ve doyamadığım bu hayatı…ben bu belirtileri kaygıdan dolayı mı yaşıyorum yoksa hayatım boyunca bukadar kaygı stres üzüntü beni sonunda kanserle mi yüzleştirecek göreceğim…sadece içimi dökmek anlatmak istedim….hepsi bu.
Bugün Doktora gittim daha doğrusu doktorlara.. Prof kbb iç ve doçent dahiliyeci ile görüştüm yukarıda süreci anlattım.yarın terapiye başlıyorum kötü bir şey çıksada başlayacaktım.asıl o zaman çok güçlü olmak gerekiyor ,bunu anladım..ihtimali bile bana ders verdi birkez daha sağlıkla sınanan ve dağ gibi duran insanlara saygı duydum…Allah bütün şifa bekleyenlere şifa versin inşallahgeçmiş olsun. kaygı ve stresle yaşamak çok zor destek almanız en iyisi olacak. umarım sonucu büyük ve kötü bir şey çıkmaz da kendinizi iyi ve rahat hissettirecek terapiye başlarsınız.
ah çok sevindim umarım en kısa sürede daha da iyi hissedersinizBugün Doktora gittim daha doğrusu doktorlara.. Prof kbb iç ve doçent dahiliyeci ile görüştüm yukarıda süreci anlattım.yarın terapiye başlıyorum kötü bir şey çıksada başlayacaktım.asıl o zaman çok güçlü olmak gerekiyor ,bunu anladım..ihtimali bile bana ders verdi birkez daha sağlıkla sınanan ve dağ gibi duran insanlara saygı duydum…Allah bütün şifa bekleyenlere şifa versin inşallah
Ben babamı kanserden(kolon) kaybettim,kemoterapi sürecini de yaşadık,son günlerinde doktorun artık birşey yapamayız,agrıları olur size bant yazacağım ağrısı olunca kullanırsınız demesini de,o agrılarla inlemelerini de ,her gece öldü mü diye nefesini dinledim. 18 yaşındaydım babam kanserle savaşırken.4 sene savaşti son zamanları cok uzun ve ağrılı geçti.Aslında buraya hissettiklerimi günlüğe yazar gibi yazdım ve diğer bunu yaşayan insanların başetme yöntemlerini deneyimlerini öğrenmek istedim.ben üniversite yollarımdan beri psikiyatrik destek alıyorum zaten kaygı bozukluğu ile ilgili.sadece ilaç kullanmıyordum kendi kendimi telkin ederek devam etmeye çalışıyordum ama artık koptu bir şeyler,tükendi…
Babanızın ve abinizin mekanı cennet olsun inşallahBen babamı kanserden(kolon) kaybettim,kemoterapi sürecini de yaşadık,son günlerinde doktorun artık birşey yapamayız,agrıları olur size bant yazacağım ağrısı olunca kullanırsınız demesini de,o agrılarla inlemelerini de ,her gece öldü mü diye nefesini dinledim. 18 yaşındaydım babam kanserle savaşırken.4 sene savaşti son zamanları cok uzun ve ağrılı geçti.
Sonra abimi teşhis konulamadan hızlıca tüm vucuduna yayılan adenokarsinom denen türle yakın zamanda kaybettim,tedavi sürecine bile giremedi. Öyle hızlı öyle ani bir kayıp alışamadım bile.
Size bunları neden anlattığıma gelirsek,risk varsa ben canlı örnegiyim baya baya risk grubundayım ailemdeki kayıplardan dolayı. Bende zaman zaman aklıma getiriyorum ama sonra hızlıca uzaklastırıyorum o kötü düşünceleri.
Çaģırmıyorum kötüyü.
Sizde kendinize bunu yapmayın.
Gerekiyorsa destek alın bir uzmandan. kendinizi inceledikçe birşey bulur çıkarır strese girersiniz. Google'dan olasılıklara hiç bakmayın zaten insan hasta değilse de hasta olur orada yazanları okuyunca. Zaten kontrollerinizi yaptırmışsınız,bir sorun görünmemiş.
Çok teşekkür ederim…beni bunları yaşamış insanlar çok iyi anlar biliyorum çünkü ben benim gibi birini görünce o kadar üzülüyorum ki çok derinden hissediyorum içinde bulunduğu çıkmazı…ilaç başladık doktorum ilaçsız olmaz dedi …Öncelikle geçmiş olsun arkadaşım, ben de uzun süre bu hastalığı yaşadım hala da en düşük doz olsa da antidepresan içmekteyim, psikoterapi ne kadar iyi olsa da ilaçsız zor, çok zor bu tip hastalıklar.
Tabi ki en doğru kararı doktorunuzla siz vereceksiniz.
Çok teşekkür ederim…beni bunları yaşamış insanlar çok iyi anlar biliyorum çünkü ben benim gibi birini görünce o kadar üzülüyorum ki çok derinden hissediyorum içinde bulunduğu çıkmazı…ilaç başladık doktorum ilaçsız olmaz dedi …
İlaçlardan korkmuyorum bana iyi geleceğinden eminim.Sizin için de sağlıklı huzurlu bir ömür olmasını diliyorum ,çok teşekkür ederim.sevgilerÇok doğru söylemiş. Bana da doktorum her ne kadar bu tip hastalıklar psikolojik olsa da aynı zamanda biyolojik + kimyasal demişti. Beyin sıvılarının dengesizliği vesaire. Ben 17 aydır antidepresan kullanıyorum ve 17 ay önceye göre çok şükür yüzde 80-85 çok daha iyiyim. İlaçlara şans verin ve naçizane önerim : kendinizi fazla dinlemeyin.
Tekrardan geçmiş olsun , sağlıklı bir ömür diliyorum.
Psikolojik tedavi olun bence.Bende mesela annemi kaybettikten sonra babamı da kaybedersem diye bazen kendimi yiyorum.7 yaşında bir çocukken babam öksürdüğünde annemin midesi ağrıdığında ağlayıp ölmemeleri için Allah’a yalvardığım gecelerden 34 yaşında bir kadın bir anne olarak çaresizce ağladığım gecelere geldim…öyle kötüyüm ki kalbim dursa ölsem şu an bütün bunlar bitecek bende herkeste kurtulacak gibi hissediyorum aylardır korkunç bir döngünün içindeyim.her şey bir video izlememle başladı videoda genç bir kadın kolon kanseri olduğunu anlatıyordu belirtilerini ve sonra vefat ettiğini öğrendim.3 gün sonra korkunç mide ve karın ağrısı yaşamaya başladım 3 hafta sabahlara kadar kıvrandım gitmedim hastaneye.sonra oğlum için gitmeye karar verdim doktor endoskopi kolonoskopi ve ultrason istedi ultrasonda karaciğerimde hemenjiyom çıktı mr a gönderdiler emin olmak için sorun çıkmadı kolonoskopi temiz çıktı endeskopi safra reflüsü ve helikobakter diye bir bakteri çıktı ağır bir antibiyotik tedavisi gördüm ve ne olduysa o tedavi sırasında bir sabah boğazımda korkunç bir ağrı oldu sonra çenem sonra boynum kulaklarım köprücük kemiklerim ve ara sıra vücudumun değişen yerlerinde 2 aydır süren ağrılar var triodit olduğumu düşündüm benzer ağrılar vardı ama sonra internette araştırdıkça belirtilerimin damak kanseri ve lenfomaya uyduğunu gördüm.midem geçti ama o strestli dönemden geriye bana bu kaldı.bir ay önce damağımda bir şişlik farkettim böyle kemik gibi tam ortada önceden varmıyor sonradan mı oldu bilmiyorum.çünkü doğuştan o kemik çıkık olanlar olabiliyormuş sonra dünde boynumun sağ arka tarafında doğru hareketli bir beze farkettim ,dün geceden beri kaşınıyorum…tamamen koptum artık…yarın doktora gideceğim bir profesör bu doktor.neyse öğrenip yüzleşeceğim…hiç bir zaman bana bir şey olmaz kompleksim olmadı haşa…bende beşerim nihayetinde öleceğim elbet birden…ama diyorum ki şimdi değil Allahım oğlum bu kadar küçükken değil,babamı toprağa yeni vermişken tek evladını toprağa vermesin annem diyorum..eşimi düşünüyorum ve doyamadığım bu hayatı…ben bu belirtileri kaygıdan dolayı mı yaşıyorum yoksa hayatım boyunca bukadar kaygı stres üzüntü beni sonunda kanserle mi yüzleştirecek göreceğim…sadece içimi dökmek anlatmak istedim….hepsi bu.