Iyi geceler. Bu aralar cok konu acar oldum. Bunaliyorum. Ev isi yaptigim yok zaten bu aralar. Yemek de iki gun yapsam uc gun yapmiyorum. Sadece bebegime hazirliyorum. Cok sukur calisiyorum da haftada temizlige yardimci bayan geliyor. 10 aylik bir kizim var. Hareketlendi. Ona karsi bazen sinirlerime hakim olamiyorum. Sesim yukseliyor. Gecen gun esim uyardi. Bu aralar fazla bagiriyormusum. Dikkat etmeye calisiyorum. Ilk mol gebelik yasadim. Doktor kansere donebilecegini soyledi. O zaman basladi her sey. Yorumlar okuyup ya cogum olmazsa dedim. Hamile kaldim. Eyvah kiprdamiyo eyvah bir sey oldu diye surekli acillerdeydik. Dogumda bana bir sey olursa naparlar dusunceleri falan. Onu da atlattik. Dogumdan sonra ben bu cocuga bakamam kim bakarsa baksin derdim icimden. ( yeni dogmus agliyor emziriyorum tutamiyor vs. O ara kv geliyor bunlar sana bakamiyor mu diyor) beni aliyor bir aglama krizi. Psikiyatriye git dedi durdu. Onlar gitti normale dondum. 2,5 aylikken calismaya basladim. Bakicisini seviyor. Ama bu ara yine ben bu cocuga yetemiyor muyum? Esimle ayrilirsam psikolojisi ne olur? Annemlere gelin diyorum degisiklik olsun diye. Uzak gelemeyiz dediler. Kv anlasamiyoruz. Esim 3 gun il disinda olacak. Ya kizima bir sey olursalar dolasiyor kafamda. Kendi kendime kurup mutsuz oluyorum. Uyku tutmuyor. Ne ise ne eve yetisemiyorum gb hissediyorum. Her seyi birakip kacasim geliyor.