Neredeyse 1 yıldır sevgili olduğum 3 aydırda nişanlı olduğum bir ilişkim var. İkimizde iyi mesleklere sahibiz. 6 7 ay kadar sonra evlilik düşünüyoruz. İkimiz arasında yok denecek kadar az sorun yaşanmıştır bu güne kadar.
Ama bu kayınvalide beni benden alıyo. Herşeye burnunu sokuyo. O kadar doluyum ki. İlk tanışmaya geldiklerinde huyunun iyi olmadığını anladım, nişanlımla konuştum bak annen böyle böyle ama benim için senin tavrın önemli ikimiz arasındaki ilişkiyi koruyabilecekmisin, bir şeye karıştığında dur diyebilecekmisin, annene karşı yanımda olacak mısın dedim. Tabiki, bizim evliliğimiz, yanında olacağım gibi sözler aldım ve nişanlandık. Bugüne kadar benim ve ailemin idare etmesiyle büyük olaylar yaşamadıkk. Ama bugün artık yeter dedirtti. Sürekli benimle ve annemle konuşmak istiyo. Günde 10 kez bıraksan arar. Ve boş konuşuyo ortada konuşcak bişey yok. Bazen açmıyorum aradığında haftada bire düşürmeye çalışıyorum.
Geçen hafta c. Tesi aradım. Ertesi gün yine beni aradı. Meşguldum o an açmadım sonrada dönmedim. Bugün aradım işte napıyosun falan diye konuşuyoruz. Düğünle ilgili olmayacak bişey söyledi bende kibarca olmaz dedim. Sonra telefonu kapadık. Nişanlım bana yazdı sen annene ters bişey mi söyledin, telefonu yüzüne mi kapattın diye. Öyle bişey olmadı böyle böyle oldu diye anlattım. Bana tamam haklısın ama üzülmüş yanlış anlamış ara konuş özür dile dedi. Bende haklı olduğum halde niye özür diyorum dedim. Tamam dileme dedi. Git dedim ara annenin yanında aç hoparlörü, yok dedi daha çok uzamasın. Ben aradım annesini, dedim noluyo, yok ben onu üzmüşümde, falanda filanda, ne dedim diyorum şunu dedin de diyemiyo, çünkü kötü bişey demedim.
Sonra asıl konuya geldi, ben onu aramıyomuşum bütün gelinleri o aradığında hemen dönüyormuş ben dönmüyomuşum. Nasılsın diye merak etmiyomuşum. Bunu dedim bu şekilde mi söylemen lazım, arayıp güzelce kızım açmıyosun aramıyosun üzülülorum deseydin ya o zaman dikkat ederdim dedim. Oğlu demiş ben söylerim sen söyleme diye o yüzden bu bana dememiş. Ki oğulunun yapma dediği bi çok şeyi yapan bi insan, bunuda yapabilirdi. Çok üzülüyo muş muş. Sürekli söylüyorum oğluma bak bugünde aramadı diye, sen beni üzersen sende oğlumu üzerim dedi bana. Beni kızı gibi görüyomuş güya. Evine gelip ütü yapmıyomuşum oğlunun ütüleri varmış(biraz rahatsız ama canın istediği yere gidip gelebiliyo). Biz dedim daha nişanlıyız evlenmedik, kendisi yapar ütüsünü. Neyse tamam ararım vs dedim kapadık telefonu.
Nişanlımda diyoki sen annem ne derse tamam de, gel bana söyle sıkıntını ben çözerim, ona tamam de, biz kendi bildiğimizi yaparız diyo.
Kafam çok karışık, annesi yüzünden oğlundan soğuyorum.
Ne yapsam nasıl davransam bu kadına, bi yol gösterin?
her kötünün içinde bir iyi vardır
Kuzum Allah yardımcın olsun. Çok zor o kadın hiç bir zaman vazgeçmez öyle de devam eder. Yani nişanlınında bir suçu yok ne yapsın annesi sonuçta ama bu gidişle daha da zora düşmezsiniz inşallah çünkü bunun ilerisi var evliliği var . Ağır vaka
