- 18 Ekim 2018
- 7.892
- 32.669
Son tanıştığım kişiler öylesine çıktığım bir geceden yakın yerlerde olduğumuzu gördüğüm bir arkadaşımla buluşup onun arkadaş ortamında biriyle tanışmam, bir arkadaşımla içmeye gittiğimde orada birini beğenmem ve tanışmam (şu an sevgilim), yine başka bir arkadaş ortamında arkadaşımın da arkadaş grubunu getirmesiyle birileriyle tanışmam şeklinde oldu.Ben şu kurslara katılın gezilere katılın sosyalleşin cümlelerine bitiyorum.
Bakın sizinle aynı durumdayım sadece tek yaşıyorum, öğretmenim ve yaptığım tek şey okula gitmek-eve gelmek-hep gittiğim kafeye gitmek. Halk eğitim kurslarına gidip yaşça büyük kadınlarlayken mi eş adayı bulacağım ? Gezilere herkes sevgilisiyle - eşiyle katılırken bi başıma katılıp arkadaş bulabilecek miyim endişe mi yaşayayım ? Ki katıldım herkes arkadaşlarıyla katılmıştı pişman oldum. Yurt dışı turları zaten imkansız şuanda çok pahalı, yurt içi turları da yaşlı kesim tercih ediyor.
Şehrimde kafa dengi kimse yok, okuldaki herkes evli çocuklu. Liseden beri birlikte olduğum dostumla aynı şehirdeyiz ve o bana yetiyor derken onun da erkek arkadaşı olunca iyice yalnız hissetmeye başladım kendimi. Yok yok yok, kafeler sinemalar bunları geçin, kim tek başına gidiyor herkes arkadaşlarıylayken ben kulaklığımı takıp dizi izliyorum gidince. Tek düze cümleler bunlar sosyalleşmek çok keyif veren bi durum ama ona da ön ayak edecek bazı şeyler olmalı, spora gidiyorum uzun zamandır inanın gelen tipler avcı. Bunlarla zaten işim olmaz.
Fazlaca negatif yüklemiş olabilirim hepsi içimde tuttuklarım ve yaşadıklarım. Ben de istemiyorum böyle olmasını, maddi özgürlüğüm var çıkayım gezeyim arkadaşlarımla sevgilimle ama yok olmayınca da olmuyor. Gerçekten oturup insanların tanışma hikayelerini okuyorum nasıl tanışmışlar diye. Üniversitedeyken ve ilk atandığımda aşırı geniş çevrem vardı ama ben üzümün çöpü diye diye herkesi elimin tersiyle ittim. Belki de karma budur.
Neredeyse ben sjjssj. Yaşınız nedir bilmiyorum ama tanıdıklarınız, akrabalarınız, ailenizin aracı olduğu birileri olmuyor mu?Ben şu kurslara katılın gezilere katılın sosyalleşin cümlelerine bitiyorum.
Bakın sizinle aynı durumdayım sadece tek yaşıyorum, öğretmenim ve yaptığım tek şey okula gitmek-eve gelmek-hep gittiğim kafeye gitmek. Halk eğitim kurslarına gidip yaşça büyük kadınlarlayken mi eş adayı bulacağım ? Gezilere herkes sevgilisiyle - eşiyle katılırken bi başıma katılıp arkadaş bulabilecek miyim endişe mi yaşayayım ? Ki katıldım herkes arkadaşlarıyla katılmıştı pişman oldum. Yurt dışı turları zaten imkansız şuanda çok pahalı, yurt içi turları da yaşlı kesim tercih ediyor.
Şehrimde kafa dengi kimse yok, okuldaki herkes evli çocuklu. Liseden beri birlikte olduğum dostumla aynı şehirdeyiz ve o bana yetiyor derken onun da erkek arkadaşı olunca iyice yalnız hissetmeye başladım kendimi. Yok yok yok, kafeler sinemalar bunları geçin, kim tek başına gidiyor herkes arkadaşlarıylayken ben kulaklığımı takıp dizi izliyorum gidince. Tek düze cümleler bunlar sosyalleşmek çok keyif veren bi durum ama ona da ön ayak edecek bazı şeyler olmalı, spora gidiyorum uzun zamandır inanın gelen tipler avcı. Bunlarla zaten işim olmaz.
Fazlaca negatif yüklemiş olabilirim hepsi içimde tuttuklarım ve yaşadıklarım. Ben de istemiyorum böyle olmasını, maddi özgürlüğüm var çıkayım gezeyim arkadaşlarımla sevgilimle ama yok olmayınca da olmuyor. Gerçekten oturup insanların tanışma hikayelerini okuyorum nasıl tanışmışlar diye. Üniversitedeyken ve ilk atandığımda aşırı geniş çevrem vardı ama ben üzümün çöpü diye diye herkesi elimin tersiyle ittim. Belki de karma budur.
Ama baksanıza sizin karşınıza çıkan fırsatlar hep arkadaş çevreniz genişken ve sosyalken çıkmış. O yüzden sosyalleşme önerisi çok mantıklı. Turlara tek gidilmez sıkıcı olur ama arkadaşlarla gidilebilir, nasıl ki kız kıza giden varsa erkek erkeğe giden de oluyor. Olmasa bile yeni kızlarla arkadaş olunur, samimiyet ilerletilir, onların bir tanıdığı çıkar arkadaş, erkek kardeş vesaire. Dediğim gibi illa aranmak değil de sosyalleştikçe ihtimaller çoğalıyor.Ben şu kurslara katılın gezilere katılın sosyalleşin cümlelerine bitiyorum.
Bakın sizinle aynı durumdayım sadece tek yaşıyorum, öğretmenim ve yaptığım tek şey okula gitmek-eve gelmek-hep gittiğim kafeye gitmek. Halk eğitim kurslarına gidip yaşça büyük kadınlarlayken mi eş adayı bulacağım ? Gezilere herkes sevgilisiyle - eşiyle katılırken bi başıma katılıp arkadaş bulabilecek miyim endişe mi yaşayayım ? Ki katıldım herkes arkadaşlarıyla katılmıştı pişman oldum. Yurt dışı turları zaten imkansız şuanda çok pahalı, yurt içi turları da yaşlı kesim tercih ediyor.
Şehrimde kafa dengi kimse yok, okuldaki herkes evli çocuklu. Liseden beri birlikte olduğum dostumla aynı şehirdeyiz ve o bana yetiyor derken onun da erkek arkadaşı olunca iyice yalnız hissetmeye başladım kendimi. Yok yok yok, kafeler sinemalar bunları geçin, kim tek başına gidiyor herkes arkadaşlarıylayken ben kulaklığımı takıp dizi izliyorum gidince. Tek düze cümleler bunlar sosyalleşmek çok keyif veren bi durum ama ona da ön ayak edecek bazı şeyler olmalı, spora gidiyorum uzun zamandır inanın gelen tipler avcı. Bunlarla zaten işim olmaz.
Fazlaca negatif yüklemiş olabilirim hepsi içimde tuttuklarım ve yaşadıklarım. Ben de istemiyorum böyle olmasını, maddi özgürlüğüm var çıkayım gezeyim arkadaşlarımla sevgilimle ama yok olmayınca da olmuyor. Gerçekten oturup insanların tanışma hikayelerini okuyorum nasıl tanışmışlar diye. Üniversitedeyken ve ilk atandığımda aşırı geniş çevrem vardı ama ben üzümün çöpü diye diye herkesi elimin tersiyle ittim. Belki de karma budur.
İnşallah hepimizin hakkında hayırlısı. Hayırlı biri olsun da isterse geç olsun.Aramızda sadece 1 yaş var, 4 ay sonra 30 olacağım ve sırf bu yüzden çok korkuyorumYaşıtlarım evlendi çocuğu bile oldu. Benimse karşıma çıkanlar ciddi düşünenler değildi. Cinsellik isteyen, vakit geçirmek isteyen biriydi. 2 sene önce biriyle buluştum. İlk ciddi buluşmamızdı. Daha ilk buluşmada eve gidelim muhabbeti yaptı. O yüzden ayağına kadar çağırmış.
Bıraktım artık ben de. Her şeyin hayırlısı. O kadar çok kötü evlilik yapan var ki gözüm de korktu açıkcası. Karşımızdaki komşunun kızı 1 senede boşandı. Bazen yolda görüyorum, ağzının payını alıp oturmuş gibi bir havası var. Neyse çok laf ettim. İnşallah karşınıza hayırlı biri çıkar :)
Ama baksanıza sizin karşınıza çıkan fırsatlar hep arkadaş çevreniz genişken ve sosyalken çıkmış. O yüzden sosyalleşme önerisi çok mantıklı. Turlara tek gidilmez sıkıcı olur ama arkadaşlarla gidilebilir, nasıl ki kız kıza giden varsa erkek erkeğe giden de oluyor. Olmasa bile yeni kızlarla arkadaş olunur, samimiyet ilerletilir, onların bir tanıdığı çıkar arkadaş, erkek kardeş vesaire. Dediğim gibi illa aranmak değil de sosyalleştikçe ihtimaller çoğalıyor.
Oluyor ama ben istemiyorum, iki kişi oldu son zamanda ikisi de ana kuzusu, anasının dizi dibinde yaşamış erkekler napayım böylesini ben başıma dert açamamNeredeyse ben sjjssj. Yaşınız nedir bilmiyorum ama tanıdıklarınız, akrabalarınız, ailenizin aracı olduğu birileri olmuyor mu?
29 a az kala benzer durumdayız. Ben de doktoradayim. Insan artık fiziksel ve duygusal bir paylaşım istiyor doğru insan ile ama nasıl bulunacak bilemiyorum. Yorumları okumaya geldim. :))
Peki kısa süreli ilişki deniyor musunuz? Yani date appler olsun, chat siteleri olsun. Tanıyım o olmadı, belki bu olur gibi.
Bunu ben denedim. Kahve içmeden öteye gitmedi. Yani uğraşmak da çare değil.
Bulan buluyor. Kısmet işte. Buradan biri haber sitesine yaptığı yorumdan bulmuştu galiba.Ben denemedim denemeyi de pek düşünmüyorum, geçen twitterdan biriyle tanıştım aman tanrım şahane sohbet şahane muhabbet, normalde bu hafta sonu görüşecektik ta ki cinsellik onun önceliklerinden biri olduğunu öğrenene kadar resmen sevişeceğiz dimiye getirdi muhabbeti. Şuan yine yazıyor herşey senin istediğin gibi olacak istediğin zaman olsun ne olacaksa diye ama bi kere fişledim olmaz artık, yani oralar da tırt bence.
Bu tarz konuları okuyunca bende bir anormallik var diye düşünmeye başladım artık. 26 yaşındayım, hayatım ev iş arası geçiyor oldum olası sosyalliği seven bir insan olmadım. Sevgililiğin falan bu kadar kafaya takılmasını da anlayamıyorum bir türlü. Yoksa yok yani insan bunun için neden kendini kötü hissedip üzer ki? Ne güzel çalışıyormuşsunuz da, kendinizi iyi hissettirecek şeyler yapın kimseye muhtaç değilsiniz bunun ne kadar kıymetli bir şey olduğunun farkına varın bence.
Mesai bitince eve gelip pinekliyorum, mesela yemek yerken Akasya Durağı izliyorum böyle böyle diziyi 4 kez falan bitirmişimdirMerakımdan soruyorum asla iğnelemek amacıyla değil bazen öyle anlaşılıyor, mesela siz neler yapıyorsunuz ?