- 27 Ocak 2017
- 347
- 178
- 18
Iyi akşamlar
Şöyle bir problemim var, fazla yufka yürekli bir insanım. Benim dışımda gelişen olaylarda bile bir insan uzulunce kahroluyorum. Mesela geçenlerde babam annaneme sesini yükseltti o kadar üzüldüm ki içim acıdı. Kendimi onun yerine koyuyorum empati fazlalığı yani durum. Benim bir payım olmadığı halde sanki vicdanim sızlıyor.
Şu ara kendimi hayatımı sorguladigim bir donemdeyim. Sürekli yalnız kalmak istiyorum. Herşeyden etkileniyorum çünkü. Insanlara tahammülüm yok. Bir geçiş dönemi sanırım. Ama bu dönem çevreme olumsuz yansıyor. Annem kardeşim bizimle vakit gecirmiyorsun sürekli uyuyorsun vs. diyorlar ve sürekli şikayet halindeler ama elimde değil bazı şeyler.
Şu ana kadar hayatımda 2 kişi oldu. Iki iliskimde de başlarken deli gibi sevildim sonra ben terkedildim. Çok acı çektim. Son ilişkim 4 ay önce bitti. Sanırım psikolojim pek normal değil. Sorguluyorum kendimi bende mi bir problem var diye.
Not olarak : sosyal ilişkilerim iyidir. Çok şükür sağlam dostluklarim oldu hep. Iyi bir mesleğim olacak. Çevremde sevilen biri oldum hep. Ama ilişki yaşamayı beceremiyorum sanırım. Halbuki karşımdaki için herşeyi yapıyorum. Gerçekten sevdiğimi hissediyorum. Düşündükçe üzülüyorum hayatıma giren herkes zamanla beni birakacakmis gibi bir korkuya kapıldım.
Buraya da yazmak istedim sadece. Dertlesmek belkide.
Şöyle bir problemim var, fazla yufka yürekli bir insanım. Benim dışımda gelişen olaylarda bile bir insan uzulunce kahroluyorum. Mesela geçenlerde babam annaneme sesini yükseltti o kadar üzüldüm ki içim acıdı. Kendimi onun yerine koyuyorum empati fazlalığı yani durum. Benim bir payım olmadığı halde sanki vicdanim sızlıyor.
Şu ara kendimi hayatımı sorguladigim bir donemdeyim. Sürekli yalnız kalmak istiyorum. Herşeyden etkileniyorum çünkü. Insanlara tahammülüm yok. Bir geçiş dönemi sanırım. Ama bu dönem çevreme olumsuz yansıyor. Annem kardeşim bizimle vakit gecirmiyorsun sürekli uyuyorsun vs. diyorlar ve sürekli şikayet halindeler ama elimde değil bazı şeyler.
Şu ana kadar hayatımda 2 kişi oldu. Iki iliskimde de başlarken deli gibi sevildim sonra ben terkedildim. Çok acı çektim. Son ilişkim 4 ay önce bitti. Sanırım psikolojim pek normal değil. Sorguluyorum kendimi bende mi bir problem var diye.
Not olarak : sosyal ilişkilerim iyidir. Çok şükür sağlam dostluklarim oldu hep. Iyi bir mesleğim olacak. Çevremde sevilen biri oldum hep. Ama ilişki yaşamayı beceremiyorum sanırım. Halbuki karşımdaki için herşeyi yapıyorum. Gerçekten sevdiğimi hissediyorum. Düşündükçe üzülüyorum hayatıma giren herkes zamanla beni birakacakmis gibi bir korkuya kapıldım.
Buraya da yazmak istedim sadece. Dertlesmek belkide.
