- 22 Eylül 2014
- 636
- 747
- 103
Çook doluyum ne yapacağımı bilmiyorum kızlar bir el atın.
Yaklaşık 2 yıldır evliyim. Eşimle genel olarak iyi anlaşırız uyumlu sayılırız. Aslında terazinin fevri tarafı benim, sakin tarafı eşim. Ama ilişkimiz uyumludur.
Evlendikten kısa bir süre sonra işe girdim çalışmaya başladım. Bir süre çalıştım, daha sonra iş yerinde anlaşmazlık yaşadığım için ayrıldım. Bir dönem iş aradım bulamadım. O ara çevreden yönlendirmeler heveslendirmeler oldu işte x kursuna git iş imkanı var diye. O ara iş aramayı bırakıp kursa gittim. Zaman geçti kurs bitti ama yine iş bulamadım.
Daha sonra madem iş yok o ara çocuk sahibi olalım dedik. Aylarca denedik. Sonuç sıfır çocukta olmadı. Doktorlara gidip gelme süreci başladı. İş konusu yine sürüncemede kaldı.
İş konusundan sürekli bahsediyorum çünkü çalışmak istedim her zaman ama bana uygun bir şeye denk gelemedim bir türlü. Yapabildiğim işler genel olarak mağazacılık tarzı. Yani uzun çalışma süreleri, zor alınan izinler, emeğinin karşılığını almama vs durumları mevcut.
Önümüzdeki ay aşılama tedavisine başlayacağız. Yani birkaç hafta sonra. Bu süreci bir mağazada çalışarak atlatmak imkansız. Zaten işe girerken durumu anlatsam işe alacak bir kimse yok. Saklayıp girsem sürekli hastane için izin almak zorunda kalacağım. Çıkarılırım...
Maddi durumumuz iyi sayılır. Oturduğumuz ev de bizim. Yani zorlandığımız bir konu yok.
Bugün AVM deydik. Güneş gözlüğü ihtiyacım var. Gözlükçünün önünden geçerken dile getirdim. Eşim geçiştirdi. Aslında bu tarz konularda bunu yapışı ilk değil. İhtiyaçlarımı alır yalan yok ama bazen istemeden yaptığını hissediyorum. Ama bugün resmen içime oturdu. Kavga çıkardım.
Dedim tamam. Çocuk işini askıya alalım. Ben işe gireyim kendi ihtiyaçlarımı kendim göreyim olsun bitsin. Senin eline bakmak istemiyorum. Sonra yalvar yakar ben öyle yapmak istemedim özür dilerim vs. Ama bunu ilk defa yapmıyor. Kötü niyeti yok belki öküzlükten yapıyor ama ben kırılıyorum. O para kazanıyorsa ben de evde çalışıyorum. Yemeğini, temizliğini, çamaşırını eksik etmiyorum. Ama madem tavır bu o zaman bende gireyim işe çocuk falan yapmayalım.
Yanlış düşündüğümü, öyle demek istemediğini, onu affetmemi, çocuk yapıp büyütmemi sonra istersem çalışmamı söylüyor. Aksi yönde düşüncesi yokmuş. Bense işe girip tedaviyle çocuk sahibi olma işini askıya bırakmayı düşünüyorum.
Sizce ne yapmalıyım kızlar? Pire için yorgan mı yakıyorum? Siz olsanız tavrınız ne olur?
Yaklaşık 2 yıldır evliyim. Eşimle genel olarak iyi anlaşırız uyumlu sayılırız. Aslında terazinin fevri tarafı benim, sakin tarafı eşim. Ama ilişkimiz uyumludur.
Evlendikten kısa bir süre sonra işe girdim çalışmaya başladım. Bir süre çalıştım, daha sonra iş yerinde anlaşmazlık yaşadığım için ayrıldım. Bir dönem iş aradım bulamadım. O ara çevreden yönlendirmeler heveslendirmeler oldu işte x kursuna git iş imkanı var diye. O ara iş aramayı bırakıp kursa gittim. Zaman geçti kurs bitti ama yine iş bulamadım.
Daha sonra madem iş yok o ara çocuk sahibi olalım dedik. Aylarca denedik. Sonuç sıfır çocukta olmadı. Doktorlara gidip gelme süreci başladı. İş konusu yine sürüncemede kaldı.
İş konusundan sürekli bahsediyorum çünkü çalışmak istedim her zaman ama bana uygun bir şeye denk gelemedim bir türlü. Yapabildiğim işler genel olarak mağazacılık tarzı. Yani uzun çalışma süreleri, zor alınan izinler, emeğinin karşılığını almama vs durumları mevcut.
Önümüzdeki ay aşılama tedavisine başlayacağız. Yani birkaç hafta sonra. Bu süreci bir mağazada çalışarak atlatmak imkansız. Zaten işe girerken durumu anlatsam işe alacak bir kimse yok. Saklayıp girsem sürekli hastane için izin almak zorunda kalacağım. Çıkarılırım...
Maddi durumumuz iyi sayılır. Oturduğumuz ev de bizim. Yani zorlandığımız bir konu yok.
Bugün AVM deydik. Güneş gözlüğü ihtiyacım var. Gözlükçünün önünden geçerken dile getirdim. Eşim geçiştirdi. Aslında bu tarz konularda bunu yapışı ilk değil. İhtiyaçlarımı alır yalan yok ama bazen istemeden yaptığını hissediyorum. Ama bugün resmen içime oturdu. Kavga çıkardım.
Dedim tamam. Çocuk işini askıya alalım. Ben işe gireyim kendi ihtiyaçlarımı kendim göreyim olsun bitsin. Senin eline bakmak istemiyorum. Sonra yalvar yakar ben öyle yapmak istemedim özür dilerim vs. Ama bunu ilk defa yapmıyor. Kötü niyeti yok belki öküzlükten yapıyor ama ben kırılıyorum. O para kazanıyorsa ben de evde çalışıyorum. Yemeğini, temizliğini, çamaşırını eksik etmiyorum. Ama madem tavır bu o zaman bende gireyim işe çocuk falan yapmayalım.
Yanlış düşündüğümü, öyle demek istemediğini, onu affetmemi, çocuk yapıp büyütmemi sonra istersem çalışmamı söylüyor. Aksi yönde düşüncesi yokmuş. Bense işe girip tedaviyle çocuk sahibi olma işini askıya bırakmayı düşünüyorum.
Sizce ne yapmalıyım kızlar? Pire için yorgan mı yakıyorum? Siz olsanız tavrınız ne olur?