Eşimin memleketi kahramanmaraş vefat eden yakınları var. Sadece ağlıyoruz elimizden hiçbir şey gelmiyor. Çok kötüyüm sanki zaman durdu hayat durdu sanki herşey bitti gibi hissediyoruz. Şehir resmen yok oldu. Psikolojim çok ama çok kötü eşime ve yakınlarına destek olmak istiyorum verecek teselli yok. Boğazım düğümleniyor kalbim sıkışıyor. Doğumuna günler kalmış bir yakınımız vefat etti karnında bebeğiyle. Aile komple yok oldu bitti savruldu. Soğuk kanlı olup teselli vermek istiyorum boğazımda koca bir yumru var. Nasıl düzelecek bu insanlar Yarabbi? Sanki hiçbir şey geçmeyecek gibi. Sizden ricam psikolojisi iyi ve düzgün olan arkadaşlar bu insanlara nasıl teselli vermeliyiz biz herkes ağlıyor mahvolmuş durumda.
Bazı şeylerin tesellisini yalnızca Yaradan verir, bu da onlardan biri
Ne siz ne eşiniz ne yakınlarınız güçlü olmak zorunda filan değil, herkes olduğu gibi yaşasın acısını, bunca insan bunca can arkalarından yemeden içmeden gülmeden kesilmeyi de hak ediyor yas tutmayı da hakediyor
Daha deprem olalı 3 gün oluyor ne bu acele ne bu normale dönme telaşı hala insanlar enkaz altında
Hayat devam ediyor diyenlere de ayrı şaşıyorum, göçük altında sağ olanlar içinde hayat devam ediyor kimse büyük bir felaket yaşandı hayat sona ersin demiyor kalkıp kendini biryerden atmıyor yaşıyoruz işte
İnsanlığımızı unuttuk, böyle bir durumda bile gereğince davranmayacak kadar unuttuk
Üzülün hanımefendi, eşiniz yakınlarınız da üzülsün, acıyı sonuna kadar yaşayın, dua edin, hem ölenlere hem ölmek üzere olanlara hem yaşayanlara bol bol dua edin, acıyı dibine kadar yaşamayanlar hiçbir zaman tamamlanmaz hep yarım hep yaralı kalır
Allah herşeyi ölçülü veriyor acıyı bile, bir noktadan sonra istesende daha fazla üzülemiyorsun ve işte oraya ulaştıktan sonra yavaş yavaş gönlün soğumaya başlıyor