Kahramanmaraş depremi yakınlarımıza verecek teselli yok boğazımız düğüm

Eşimin memleketi kahramanmaraş vefat eden yakınları var. Sadece ağlıyoruz elimizden hiçbir şey gelmiyor. Çok kötüyüm sanki zaman durdu hayat durdu sanki herşey bitti gibi hissediyoruz. Şehir resmen yok oldu. Psikolojim çok ama çok kötü eşime ve yakınlarına destek olmak istiyorum verecek teselli yok. Boğazım düğümleniyor kalbim sıkışıyor. Doğumuna günler kalmış bir yakınımız vefat etti karnında bebeğiyle. Aile komple yok oldu bitti savruldu. Soğuk kanlı olup teselli vermek istiyorum boğazımda koca bir yumru var. Nasıl düzelecek bu insanlar Yarabbi? Sanki hiçbir şey geçmeyecek gibi. Sizden ricam psikolojisi iyi ve düzgün olan arkadaşlar bu insanlara nasıl teselli vermeliyiz biz herkes ağlıyor mahvolmuş durumda.

Allah rahmet eylesin vefat edenlere geri kalanlara sabırlar ama nasıl sabredilir inanın hiç bilmiyorum.
Ne denebilir böyle bir felaket karşısında.
Biz burda perişan olduk yemek yemek bile istemiyoruz eşimle çocuklara kadar yapıyoruz.
Sıcak evimizde olduğumuz için utanıyoruz.
ne denebilir ki..
İnanın bende bilmiyorum kendi adıma.

Bence teselli olabilecek hic bir kelime yok. Herkes aglamali. Bu aciyi yasamali. Bastirmamali. Yanlarinda oldugunuzu bilsinler. Destek oldugunuzu, onlarin sizde kaliyor olmasindan asla rahatsiz olmadiginizi bilsinler. Kendinizi birseyler soylemek icin zorlamayin. Cunku bazen teselli olmasi icin soylenen seyler de yaralayabiliyor. Allah rahmet eylesin.

kalbiminnsesii .!.:

Eşimin memleketi kahramanmaraş vefat eden yakınları var. Sadece ağlıyoruz elimizden hiçbir şey gelmiyor. Çok kötüyüm sanki zaman durdu hayat durdu sanki herşey bitti gibi hissediyoruz. Şehir resmen yok oldu. Psikolojim çok ama çok kötü eşime ve yakınlarına destek olmak istiyorum verecek teselli yok. Boğazım düğümleniyor kalbim sıkışıyor. Doğumuna günler kalmış bir yakınımız vefat etti karnında bebeğiyle. Aile komple yok oldu bitti savruldu. Soğuk kanlı olup teselli vermek istiyorum boğazımda koca bir yumru var. Nasıl düzelecek bu insanlar Yarabbi? Sanki hiçbir şey geçmeyecek gibi. Sizden ricam psikolojisi iyi ve düzgün olan arkadaşlar bu insanlara nasıl teselli vermeliyiz biz herkes ağlıyor mahvolmuş durumda.

Genişletmek için tıkla...

Bazı şeylerin tesellisini yalnızca Yaradan verir, bu da onlardan biri
Ne siz ne eşiniz ne yakınlarınız güçlü olmak zorunda filan değil, herkes olduğu gibi yaşasın acısını, bunca insan bunca can arkalarından yemeden içmeden gülmeden kesilmeyi de hak ediyor yas tutmayı da hakediyor
Daha deprem olalı 3 gün oluyor ne bu acele ne bu normale dönme telaşı hala insanlar enkaz altında
Hayat devam ediyor diyenlere de ayrı şaşıyorum, göçük altında sağ olanlar içinde hayat devam ediyor kimse büyük bir felaket yaşandı hayat sona ersin demiyor kalkıp kendini biryerden atmıyor yaşıyoruz işte
İnsanlığımızı unuttuk, böyle bir durumda bile gereğince davranmayacak kadar unuttuk
Üzülün hanımefendi, eşiniz yakınlarınız da üzülsün, acıyı sonuna kadar yaşayın, dua edin, hem ölenlere hem ölmek üzere olanlara hem yaşayanlara bol bol dua edin, acıyı dibine kadar yaşamayanlar hiçbir zaman tamamlanmaz hep yarım hep yaralı kalır
Allah herşeyi ölçülü veriyor acıyı bile, bir noktadan sonra istesende daha fazla üzülemiyorsun ve işte oraya ulaştıktan sonra yavaş yavaş gönlün soğumaya başlıyor

Teselli veremiyoruz bizim akrabalarda göçük altında her an haber bekliyoruz haber yok ölenler de var.
Teselli veremeyiz anca sarılıp ağlarız yanlarında olsak aslında bizler de iyi değiliz bölgede olmayanlar olarak.. tabi yaşayan gibi değildir kıyaslanamaz ama yiyemiyoruz uyuyamıyoruz hep ağlıyoruz tek fark ev içinde yapıyoruz bunları ama iyi değiliz bitik durumdayız

Ben de marmara depremini yaşamıştım. Tabi çocuktum ama bir çok şey hafızamda duruyor. Şu an depremzedeler bile olayı anlayamıyor emin olun. Henüz yas tutma süreci başlamadı. Hayatta kalma güdüsü, insanları kurtarma isteği her şeyi erteliyor. Yani esas yardım uzun dönemde yapılmalı. Ama nasıl teselli verilir bilmiyorum.

Önlenebilir, önlem alınabilir şeyler yüzünden evladını, annesini, ailesini kaybeden birini ne teselli eder ki? Öyle öfkeliyim ki. Göz göre göre geliyor felaket ama vurdumduymazlık yüzünden, kendi ceplerini doldurma hırsından kimse önlem almıyor. Yazıklar olsun

aslistcgl .!.:

Ben de marmara depremini yaşamıştım. Tabi çocuktum ama bir çok şey hafızamda duruyor. Şu an depremzedeler bile olayı anlayamıyor emin olun. Henüz yas tutma süreci başlamadı. Hayatta kalma güdüsü, insanları kurtarma isteği her şeyi erteliyor. Yani esas yardım uzun dönemde yapılmalı. Ama nasıl teselli verilir bilmiyorum.

Önlenebilir, önlem alınabilir şeyler yüzünden evladını, annesini, ailesini kaybeden birini ne teselli eder ki? Öyle öfkeliyim ki. Göz göre göre geliyor felaket ama vurdumduymazlık yüzünden, kendi ceplerini doldurma hırsından kimse önlem almıyor. Yazıklar olsun

Genişletmek için tıkla...

Marmara depreminde 7 yaşındaydım her şeyi hatırlıyorum kabus gibiydi yollarda evler yıkılmıştı ama yaz günüydü ailem çadır da kalacağız araba da yatacağız deyince çocuk aklımla depremi unutmuştum yaz günü çoluk çocuk oyalanmıstık çadırlarda oyun gibiydi..
şimdi çocukları düşünemiyorum bile soğuk hastalık vs canlarım sarılmak istiyorum hepsine