Günaydın
Yine karmakarışığım, yine gözlerimde yaşlar geldim günnüğüme
Sabah sabah yine tatsızlık oldu, halbuki ne güzel uyanmıştım duşumu almıştım öperek yeni gününü karşılamıştım sevgilimin, karnımın ağrısını bile unutmuştum sabah, dün geceden beri felaket ağrım var
Ama ne olduysa oldu işte yine durduk yere bir şey attı ortaya
Yapma işte bunu ya yapma nolur
Fikirlerimiz farklı, anlayışımız farklı, belki kültürlerimiz bile farklı bu yüzden çatışıyoruz.
Senin yapmak için kendini zorunlu hissettiğin şeyler benim için zorunlu değil
Öncelikle sen ve ben BıZ bir aileyiz, bunu kavramamız lazım sanırım.
Sürekli çatışıp duruyoruz, dönüyoruz geliyoruz aynı konulara
Ben senin kadar kafama takmıyorum bu durumu ama sen ısrarla vicdan yapıyorsun
Kendini bu kadar sıkma bu konuda, hem kendini hem beni üzüyorsun farkında değil misin?
Evliliğimiz zarar görüyor, birbirimizi yıpratıyoruz, yorulduk biliyorum
Elimden geldiğince seni bunaltmamaya, yormamaya çalışıyorum, senin istemeyeceğin, kızacağın şeyleri yapmamaya çalışıyorum
ama benden bambaşka bi insan olmamı bekleme
Bunu her söylediğimde kızıyorsun bana ama yine söyleyeceğim; ben böyleyim, benim yapım bu, benim karakterim bu...
Daha fazlasını bekleme benden, elimden geleni yapmaya çalışıyorum zaten
Sende biliyorsun ki aileler konusunda düşüncelerimiz çok çok farklı, ben sana göre vicdansızım, sana göre kötü bir gelinim bu düşüncelerimden dolayı ama ben kendi ailemden böyle gördüm, böyle öğrendim, böyle yaşadım.
Senin yaşadıkların bambaşka, benimde buna ayak uydurmamı bekleme
He, hata mıydı bu evlilik zaman zaman sorguluyoruz, hata değildi ama keşke daha iyi tanısaydık birbirimizi, keşke nelerle karşılaşacağımızı daha önce öğrenseydik, kesinlikle herşey daha başka olurdu, aşkım gözlerimi kör etsede, aşkından ölsem, sensiz nefes alamasamda durup bi kez daha düşünürdüm...
Çözemediğimiz büyük sorunlarımız olmazdı belki o zaman, ben herşeyi kabul edip evlenirdim seninle, o zaman sesim çıkmazdı, nolur bu kadar yüklenme bana, bu kadar üstüme gelme...
klava:
