iyi geceler günlük,
erken başladı gece bugün..
odama çekildim, biramı açtım.
iki gündür aralıklarla ağla ağla, uyu uyu, iç iç; şuan uyuşmuş gibiyim.
daha iyi diyorum aslında.
düşünürsem koyacak çünkü biliyorum.
minik kuşum evde yok.. o kadar alışmışım ki varlığına..
ışıkları açmıyorum perdeleri açmıyorum.
kıvrılıp bulduğum yerde uyumaya çalışıyorum.
büyüüük sevgilim de hayatımda yok..
yine perdeleri açmıyorum, ışıkları açmıyorum.
kendimle yüzleşmekten aynaya bakmaktan dahi korkuyorum.
ondan kalan izlerimi görmekten de korkuyorum.
izlerim derken abartıp yanlış anlama günlük, şehvetli tırnak izleri ,morluklar değil..
bilakis gözlerim farklı bakıyor artık..
ben ona hep "beni büyüttün" derdim.
"hayır daha büyümedin" derdi.
demek ki planı buymuş, beni bu şekilde büyütecekmiş.
istemdışı geliştiğini bilsem de, olayları ilk kez etkileyemesek de..
üçüncü kişilerin varlığı bizi bitirmiş olsa da..
canımı sağlam acıttı.
varlığının yettiği biriydi,
bana yaşattığı, hayal ettirdiği, vaat ettiği, söz verdiği, öğrettiği her şeyi alıp gitti.
bir süre hiçbir şey hissetmeyim nolur, acıyı da mutluluğu da.
bu,şuanki uyuşmuş ruh halimden memnunum.
ayağa kalkmak istiyor muyum emin değilim..
genelde bir şeylerden güç alırdım ben.. artık ayaktayken de tutunacağım hiçbir şey yok.