slm günlük,
nerden başlayacağımı nasıl yazacağımı bilmiyorum ama kendim ve geleceğim için en doğru kararları vermiş biri olarak,kararlı ve ayakları yere sağlam basan biri olarak geldim bu sefer yanına.
belki burdaki arkadaşlarım, dostlarım ya da beni tanıyanlar bu yazdıklarımdan sonra ya bana hak verecek ya kızacak ya da bir şey demeyecekler ama bu sefer hayatımda ilk kez kendi başıma kimsenin etkisinde kalmadan kalbim ve aklımın istediğini yapıyorum,uzun zamandır terapi görüyorum,kaybettiğim bebeğimin yasını tutuyorum,psikoloğa gitmenin faydasını görüyorum,unutmam zor yaşananları ama hayatta hem kendime hemde eşime son bir şans vermeye karar verdim ve beni hırpalayan etkisinde çok kaldığım bir kişiyi tamamen de olmasa bir süreliğine çıkardım hayatımdan,çok garip,şu an hayatımda sonsuz bir huzur,sakinlik,sessizlik hakim....
dediğim gibi bundan sonra verdiğim kararların arkasında olacağım çünkü artık kararlarımı etki altında kalmadan alacağım,bu hayatta artık büyüdüğümü farkettim,bebeğimi kaybettiğimde aklım başıma geldi ,o kadar çok yaşadığım şey varmış ki ve ben ben olarak hiç karar vermemişim hayatımda hep o insan müdahale etmiş hayatıma,şimdi o da doktora gidiyor ilaç kullanıyor ama şimdi karar vermiş bırakmış ilaçlarını,korkum daha da kötü olması çünkü o benim annem....
sakın benim annemden nefret ettiğimi ya da sevmediğimi düşünmeyin,aksine annemi özlüyorum,önemsiyorum fakat bir süre ayrı kalmamız hem onun için hem benim için bazı şeyleri daha da iyi farketmemizi sağlayacak,ben en azından biliyorum bundan sonra devam edeceğim yolda etki altında kalmadan yaşadıklarıma sahip çıkacağıma...
artık 2 yaşında bir kız çocuğu değilim 32 yaşındayım ve ne acı ki bunu bebeğimi kaybettiğimde anladım,sanki kafamı duvara çarptım ve kendime geldim,zamanı geri döndüremem,keşkelerle de yaşanmıyor biliyorum,ders aldım yaşadıklarımdan,bundan sonra ben olarak devam edeceğim yoluma.....