Sevgili günlük,
Dün çok yakın bir aile dostumuz olan abimi kaybettim.43 yaşında hayatının baharında 6 ve 12 yaşındaki çocuklarına doyamadan uçup gitti.Moralim çok bozuk,kardeşlerine içirmişler sakinleştiricileri ne olduğunun bile pek farkında değiller,onların o halleri bana çok dokundu ağlicaklar ama ağlayamıyolar,annesinin feryatları kulaklarımdan gitmiyor evlat acısı çok büyük.allah kimselere yaşatmasın.Allahım sabır versin ailesine.
Ben gurbette olduğum için dünden beri annemlerle ,abicimle,ve ablamlarla konuşuyorum ve onları kaybedeceğim diye de korkuyorum.Ben daha onlara hiç doymadım,doyamadım ve çok özledim en son 4 kardeş benim düğünümde 3 yıl önce biraraya gelmiştik.Keşke hepimiz aynı şehirde yaşasaydık,keşke abim çayı koy abisi ben geliyorum diyebilseydi.
Vefat eden abimiz,karıncayı bile incitmezdi nur içinde yatsın.Ama öyle iğrenç bir kadınla evliydiki,kendi annesine bile emekli maaşı şartıyla bakan ve ekonomik durumu çok iyi olan bir kadındı.Kocasına bu dünyayı zehir etti ve yorgan gitti kavga bitti.
Diyeceğim şu ki günlük,mutsuzsan ayrıl eşinden böyle üzüntüler yaşama,yaşama ki gencecik yaşta o illete yakalanma.Değdi mi şimdi,sen uçup gittin.Sana 1 ilacını bile vermeyen o kadın,sanki çoookk uzak birisi ölmüş gibi bulunmazdı cenazende.Olan sana oldu be abicim.Ruhun şad olsun,allahım cennetlik kullarından eylesin.
Allah bana sabir ve kuvvet versin gunluk. AMINNNNNNNNN
ee daha daha naptın dersen günlüğüm;yıne nete oturdum.acıkcası birazda moralim bozuktu neden diye sorma malum gönül işleri;;;;bu kadar anlatacaklarım..yarın görüşürüz günlüğüm.Allahtan bi şey olmazsa yarında burdayım..:icecream::enbuyukkk::çiçek: