Merhaba arkadaşlar,
Neredeyse dört yıldır verdiğim mücadeleyi artık bırakıyorum, dava açtım ve boşanıyorum, içim acıyor, hiçbir şey keyif vermiyor, biliyorum geçecek, insan nelere alışmıyor ki. Şimdi yeni düzen kurma telaşları var, birde beynimin her konuda herşeyin en kötüsüne hazırlıklı olma durumu var ki bu çok yorucu. Biraz daha detay vereyim ve vakti olan arkadaşlarım yazarsa düşüncelerini belki bende bi etki yaratırda biraz daha iyi hissederim. Son bir aydır sitede heralde boşanma ile ilgili tüm konuları okumuşumdur. Kimse için kolay olmuyor, hele birde öncesinde elle tutulur hiç bir problemi olmayan bir evlilikte yani bizde ne bilim daha zor, insan şaşırıyor üzülüyor nasıl bu hale geldiğini anlayamıyor.
Burda o zamanlar anlatmışım, işte tamda hamileyken böyle başlayan sorunlar, sonrasında 1,5 yıl aynı evin içinde ayrı yaşamak, hamilelik, lohusalık, bu araya sıkıştırılmış yeni bir üniversite eğitimim var. İş, okul, çocuklar ve çoğu bunalımlı geçen zamanlar.
Peki sonrasında ne oldu derseniz,
Dediğim gibi uzun süre boşanma taleplerimi geri çevirdi, çekişmeli boşanmaya ise ben yanaşmadım o gücü bulamadım kendimde belki, ve kendimi hep başka alanlarda meşgul ettim. Çok şükür bununda karşılığını iş anlamında aldım, şimdi maddi olarak o zamana göre daha güçlüyüm.
Ayrı yaşanılan 1,5 yılın sonunda oturup anlattım ve dedim ki, lüten bu evliliği toparlayalım dünyaya getirdiğimiz iki çocuk var ve onların en çok bize ihtiyacı var, aile ortamında büyüsünler ve bizim gerçekten son 2 yılı çıkarırsak bir derdimiz sıkıntımız yok. Böylelikle yeniden denedik (denedim belkide), hayatımız normale döner gibiydi, birlikte tatiller, yeniden paylaşılan hayat, büyüyüen ve baba aşığı olan bir bebek de eklenmişti artık hayatımıza.
Derken ara ara yine yalanlarını yakaladım, benden gizlenen sosyal medya hesapları, şifreli ve asla açılmayan telefonu, vs vs derken, yine ciddi şüpheler ile yaptığım baskı sonucunda dahi telefonunu açmaması, telefonunu kendi özeli olarak değerlendirmesi bitiş noktasına getirdi.
Son bir umut olarak denediğim terapisttende bir şey çıkmayınca ben tamamen vazgeçtim. Ve davayı anlaşmalı olarak açtım. Çekişmeli açsam maddi anlamda daha avantajlı olacaktım ama bu süreci ne kendime ne çocuklarıma yaşatmak istemedim.
Vee çook dua ettim rabbime ne olur bu adamın hayatında olan her ne ise göster bana diye, ve evet tesadüfen öğrendiğim şeyler aslında çok doğru yolda olduğumu gösterdi bana, sevgili kocam benimle boşanma aşamasındayken başka bir kadına kur yapmayı becerebilmiş.
O kadar acı veriyor ki, birde affet diyor, çocuklar var, herkes için çok kötü olacak, ben seni seviyorum, yeniden deneyelim vs vs vs ,
Ama olmaz dedim, kalbim her ne kadar acaba mı dese de bu noktadan dönüş yok diyorum kendi kendime, eğer dönersen kendini asla affetmeyeceksin, kendine gel diyorum ama gelin görün ki bu acı nasıl geçer bilmiyorum.
Neredeyse dört yıldır verdiğim mücadeleyi artık bırakıyorum, dava açtım ve boşanıyorum, içim acıyor, hiçbir şey keyif vermiyor, biliyorum geçecek, insan nelere alışmıyor ki. Şimdi yeni düzen kurma telaşları var, birde beynimin her konuda herşeyin en kötüsüne hazırlıklı olma durumu var ki bu çok yorucu. Biraz daha detay vereyim ve vakti olan arkadaşlarım yazarsa düşüncelerini belki bende bi etki yaratırda biraz daha iyi hissederim. Son bir aydır sitede heralde boşanma ile ilgili tüm konuları okumuşumdur. Kimse için kolay olmuyor, hele birde öncesinde elle tutulur hiç bir problemi olmayan bir evlilikte yani bizde ne bilim daha zor, insan şaşırıyor üzülüyor nasıl bu hale geldiğini anlayamıyor.
lutfen banada yardim edin. Aldatiliyorum. Mail sifresini bulmam lazim...
acaba tek yorumumu okuyup cevap yazmış olabilir misin? bence zaten illa fiziki aldatma olması gerekmiyor adamın başka bir kıza asılmış olması bile yeter bence evliliği bitirmek için (tabi büyük konuşmamak lazım, başa gelmeden anlayamayız tam olarak) bunları yazdım fakat konu sahibi diyor ki...
Burda o zamanlar anlatmışım, işte tamda hamileyken böyle başlayan sorunlar, sonrasında 1,5 yıl aynı evin içinde ayrı yaşamak, hamilelik, lohusalık, bu araya sıkıştırılmış yeni bir üniversite eğitimim var. İş, okul, çocuklar ve çoğu bunalımlı geçen zamanlar.
Peki sonrasında ne oldu derseniz,
Dediğim gibi uzun süre boşanma taleplerimi geri çevirdi, çekişmeli boşanmaya ise ben yanaşmadım o gücü bulamadım kendimde belki, ve kendimi hep başka alanlarda meşgul ettim. Çok şükür bununda karşılığını iş anlamında aldım, şimdi maddi olarak o zamana göre daha güçlüyüm.
Ayrı yaşanılan 1,5 yılın sonunda oturup anlattım ve dedim ki, lüten bu evliliği toparlayalım dünyaya getirdiğimiz iki çocuk var ve onların en çok bize ihtiyacı var, aile ortamında büyüsünler ve bizim gerçekten son 2 yılı çıkarırsak bir derdimiz sıkıntımız yok. Böylelikle yeniden denedik (denedim belkide), hayatımız normale döner gibiydi, birlikte tatiller, yeniden paylaşılan hayat, büyüyüen ve baba aşığı olan bir bebek de eklenmişti artık hayatımıza.
Derken ara ara yine yalanlarını yakaladım, benden gizlenen sosyal medya hesapları, şifreli ve asla açılmayan telefonu, vs vs derken, yine ciddi şüpheler ile yaptığım baskı sonucunda dahi telefonunu açmaması, telefonunu kendi özeli olarak değerlendirmesi bitiş noktasına getirdi.
Son bir umut olarak denediğim terapisttende bir şey çıkmayınca ben tamamen vazgeçtim. Ve davayı anlaşmalı olarak açtım. Çekişmeli açsam maddi anlamda daha avantajlı olacaktım ama bu süreci ne kendime ne çocuklarıma yaşatmak istemedim.
Vee çook dua ettim rabbime ne olur bu adamın hayatında olan her ne ise göster bana diye, ve evet tesadüfen öğrendiğim şeyler aslında çok doğru yolda olduğumu gösterdi bana, sevgili kocam benimle boşanma aşamasındayken başka bir kadına kur yapmayı becerebilmiş.
O kadar acı veriyor ki, birde affet diyor, çocuklar var, herkes için çok kötü olacak, ben seni seviyorum, yeniden deneyelim vs vs vs ,
Ama olmaz dedim, kalbim her ne kadar acaba mı dese de bu noktadan dönüş yok diyorum kendi kendime, eğer dönersen kendini asla affetmeyeceksin, kendine gel diyorum ama gelin görün ki bu acı nasıl geçer bilmiyorum.