Rica ederim.
Keşke daha çok kişi katılsa ve konuşsak.
Kim ülkesini nerede görüyor,neden böyle düşünüyor?
Dünya üzerinde nasıl bir konum hayal ediyoruz ülkemize?
Tabii ki refah düzeyi gelişmiş bir ülke ama kimlerle dost,kimlerle düşman?
Ülkemizi nerede görsek gözümüz açık gitmez?
Tüm müslüman ülkelerinin lideri olmuş bir konumda mı yoksa süper güçlerin etkisini minimalize etmiş bir Türkiye mi?
Ya da halkının refah seviyesini yükseltsinde nerede olursa olsun mu?
Ne çok sorulacak soru var değil mi?
_
ilginize teşekkürler...__________________________________________________________________________________
Benim gözümde konumuzla ilintili olarak 3.dünya ülkesi değil Türkiye.
Gelişmekteyiz vaadiyle kandırılmıyoruz.Gelişmekteyiz aşamasında takılıp kaldık sadece ama kimse sihirli değnek elinde bunu başaramıyor.
Açlık sınırında bir ülke değiliz,öyleyiz demek bu ülkeye haksızlık olur.Bu ülkeyi yönetenleri eleştirmek başka bişeydir,onları eleştirmek için ülkemi olmadığı bir durumda göstermek başka.
Kim burada çıkıp durumdan memnunuz, yok arkadaş daha gelişmeyelim der ki...
Tabi ki hedefimiz ya da millet olarak idealimiz, her yönüyle bağımsız, bireyin her türlü yaşamsal hakkının sağlandığı bir ülkedir eminim buna.
Kırmızı ile çizdiğim noktalarda söyleyebilecek bir iki şeyim var, haklısınız açlık sınırında değiliz.
Bizim ülkemizde açlıktan gerçekten ölümler olmaz.
Ama bunun nedeni, ekonomik bakımdan ileri olmamız değil kültürümüzdür.
Yeni evlenen bir çifte aileler yardım eder, ya da oğulları batsa baba evine taşınır hayatına devam eder.
Dinimiz gereği zaten ihtiyaçları olanlara elimizden geldiğince yardım yapıyoruz, çok takdir ettiğim ve şahit olduğum söz ise 'komşun açken tok olmayacaksın' sözüdür.
Yine de belirttiğim gibi bunların sebebi refah düzeyimiz değil, örf adet, aile bağlarımızdır.
Diğer yönetenler konusuna gelince, asla inanın ki bu fikrimde yöneticilerle ilgili bir şikayetim ya da karşı duruşum söz konusu değil.
Genel olarak baktığımızda aslında, dünyada daha önce belirtmiştim, kişi başı milli gelir, asgari ücret, iş istihdamı ya da eğitim ve sağlık gibi temel ihtiyaçlara en büyük pay ayrılır.
Malesef bizde bugüne kadar böyle bir şey olmadı, hükümet meselesi değil, zihniyet meselesi aslında bu.
Biz milletçe gösterişi severiz, evimiz en güzel yeri salonumuzdur, hatta çoğu evde kullanılmaz misafir gelmedikçe.
Bu hem misafire hürmet hem de gerçekten gösteriştir.
Çekirdekten verdiğim salon örneği, ülkemize genişleterek örnek vermek gerekirse, evet okullar açıyoruz ama nitelikli öğretmen ya da ücretsiz eğitim yok....
Okusunlar tamam açılsın, olsun diyoruz ama kanunla çocuk yaştaki kızları evlendiriyoruz...
İnsanın yaşamsal döngüsünü sürdürebilmesi için günümüz şartlarındaki gerekli şeylere(ekmek,tahıl,doğalgaz,elektrik,benzin) habire zam yapıyoruz.(40 sene önce de böyleydi)
Hastaneler açıyoruz ama yeterli sayıda doktor yok ki (geçen bir forumda tartışıldı oldukça doktor hataları vs neyse) her dört dakikada bir hastaya tanı koysun.
Yollar yapıyoruz doğru, kış gelince asfalt bozulur diye tuzlamıyoruz:)
Deprem gelecek diyoruz, ama tek derdimiz kentsel dönüşüm...
Bir Allahın kulu çıkıp da demiyor ki arkadaş; tamam güzel de bunun altı nanayken üstünü yapsan ne olur!'
Gibi gibi...
Benim 3.dünya ülkesiyiz dememdeki en büyük kasıt budur, nicelikten çok nitelikte ilgilenen, ne kadar çok kazandığımız ya da okuduğumuzla değil ne kadar hakettiğimiz ve hakkını verdiğimizi tartıştığımız günlerde ben ancak diyebilirim ki benim güzel ÜLKEM işte 1.sıradadır.