kızlar merak ediyorm

erkekler kadınlar kadar detaycı ve ince düşünemiyor yani bazen biraz çocukça davranabiliyorlar. biraz daha anlayışlı ve sabırlı olmanı tavsiye ederim . çünkü içten içe onu yıpratıyor olabilirsin bu da ilerleyen zamanlarda ilişkinizi olumsuz yönde etkileyecektir.umarım yoluna sokarsınız. sevgilerimle.
 
Ben evliligimin ilk 5 yili cok agrasif hircin biriydim esimle evlenince cok zit karakterler oldugumuzu anladim ne konuda ben hassassam o umursamazdi bende cok cok gergin cabuk sinirlenen biriyim adamda asiri rahat dunya yansa he hos diyecek derken cok kavgalarimiz oldu bagirdimda kavgada ettim o hep sakindir ama bikmaya basladi derken yuzgoz olduk sevgi saygi yipranmaya basladi ustelik adam degismiyoduda bende baktim kendimide evliligimide yipratmak disinda bisey yapmiyorum susmayi ogrendim ama bu 5 yilimi aldi umursamaz davraniyorum sinirimi yansitmiyorum icten ice kendimi yesemde her ofkemi ona yansitmadan yapiyorum bunu
sonuc olarak yuzgoz olursan saygi sevgi yipranirsa is cikmaza girer kendini tutmayi ogren basta seni cektigi gibi idare ettigi gibi olmaz dolar dolar patlar bigun
 
Öncelikle belirteyim evli değilim. O sebeple söylediklerimi ciddiye almayabilirsiniz. Ama baskın bir anne ve bastırılan bir babanın çocuğu olarak büyüdüm.

Bağıran sinirli bir eş hoş bir şey değil. Burada eşinin sinirinden, bağırmasından yakınan, hayatından bezen, korkuyla yaşayan kadınları okuyorsunuzdur. Benim gözümde hiçbir farkı yok.

Bağırma bir tür cezadır, hem de bundan hoşlanmayan bir erkek için ağır bir cezadır. Aklı başında herkes -çocuklar bile- cezadan çekinir. Baktı ki ceza geliyor yalan söyler, kabahatini saklar, üste çıkar. Annem çevresindeki tüm dürüst insanları birinci sınıf yalancılar haline kendi elleriyle getirmiştir. Üstelik yalandan nefret eder.

Eşinizle evliliğiniz devam ettiğine göre o da kendine göre savunma mekanizmaları geliştirmiştir. Ya siz bağırırken Victoria's Secret meleklerini hayal ediyordur, ya içinden o da size bağırıyordur, ya da artık alışmıştır ve kale almıyordur. Belki bir gün o da size bağırır.

Erkekler bazen bağrılmayı hak etmiyor mu? Kesinlikle ediyor. Bazen bağırmazsanız kafasına bir şey atacakmışsınız gibi geliyor mu? Eminim geliyordur. İçinizi soğutmanın bağırmaktan başka bir yolunu bulabilirseniz belki sonuçlar ikinizi de şaşırtır. Size bol sabırlar diliyorum.
 
Bunu ben de çok merak ediyorum evli değilim ama sevgilimle böyle bişey yaşamıştım kavga edince hakaretler küfürler yagdırmıştı ben dayanamadım saygısızlık bağrışma hele ki küfür hiç sevmem. bunlar kişilik meselesi biraz da bence. benim teyzem ve eniştem hep böyledir ağza alınmayacak laflar ederler birbirine bazen de karıcım kocacım hiç anlamıyorum bunca laftan sonra nasıl içleri rahat ediyor. sabır ve anlayış olmalı karşılıklı. biraz kendinizi dizginlemeye çalışın bence. ben de bazen çok sinirli oluyorum içimden saydırıyorum o zaman yoksa katil olurdum
 
Olur canım benim herşey olur. İnsanız sonuçta.. Bağırdığımız da, çağırdığımız da, kavgalarımız da herşeyimiz olur. Önemli olan bazı şeyleri anlayışla karşılamak, kinini tutmamaktır. Bir taraf sinirlendiğinde diğer taraf biraz görmezden gelip sineye çekebilmeli. İnsanlığın bin türlü hali var sonuçta. Çok uzatılmadığı sürece kavgalarda, küslükler de güzeldir.
 
2 yıllık evliyiz ama 9 senedir birlikteyiz ben hiç eşime bağırdığımı hatırlamıyorum sesim yükselmiştir en fazla ama hakaret yok olsa olmaz zaten böyle şeyler önemli benim için.

Eşim maç izlerken sinirlendiğinde küfür çıkar bazen ağzından ona bile tepki veririm hakaret küfür olmicak etrafımda birbirimize hakaret ediyorsak ebli kalmanım anlamı yok.

ama eşimin sesi gürdür bazen bi bağırır aha diyorum kükrüyor ne bağırıyorsun derim hemen susar çok çok az tartışan bir çiftiz şükür nerdeyse hiç diyebilirim hayatımı kavga ederek tartışarak geçiremem ben
 
Aynısı benimde aklıma geliyor, duygusal bir yapım yok ama, kinci miyim neyim anlamadım
 
Bende sinirli bir insanım , kendimi nasıl tutuyorum bi bilsen... Öncelikle sinirlendiğimde 10 à kadar sayıyorum içimden, sonra eşimi çok sevdiğimi düşünüyorum ve biraz susuyorum. Fırtınalarım dindiğinde eşimle kahve içip filan sakince sohbet ederek konuyu konuşuyoruz. Hakaretin, bağrışmaların hayatımızda yeri olmasın , hep saygılı olalım istiyorum yoksa ben bağırınca eşim bir susar iki susar sonra oda alışır .
 

çok vardı bende heleki ilk evlendiğim yıl...
bazen yine oluyor ara ara
öfke kontrolüm yok benim dışarıda ki insanlara da çok bağırırım kızdırılarsa
ama son 2 yıldır çok çok azalttım çünki hem eşim haketmiyor hemde öfke kontrolüm olmadığını billdiğimden frenliyorum kendimi...
genelde atışıyoruz sonra unutuluyor
 
Gerekirse bağırırım da şimdi sen deyince düşündüm uzun zamandır bağırmadım.
Gerek olmamış demek ki ne mutlu

Aslında mantığı ele alıp düşününce ne kadar yorucu.
Baskın olacağım, sözüm geçecek diye bağırmak, yönlendirmek, hırpalamak.
Karşımızdaki insandan çok kendimizi yoruyoruz.

Bir müddet en sinirlendiğin durumlar karşısında bile sakin kalmayı dene ve hem eşini, hem kendini gözlemle bence.
Eminim ikiniz için de çok daha iyi olacak.
 
Iliskilerde sabır konusu kişiye göre değişir, arada saygı kalmadiysa kavga gürültü çokça olur zaten. Şahsen genel anlamda sakin bir insanım zor sinirlenirim,ufak mevzuları büyütmem,eşimde bu konuda benim benzerim sorun yaşamıyoruz ama sen çok baskın bir karaktersin eşin senin tam tersin ,sakin yapıda diye tahmin ediyorum ve sen çokça yakıniyordun konularında eşinden bu sebeple ufak şeyler batıyor sana diye düşünüyorum.
Kavga sebebinizde sen haklısın ama senin eşimi idare ederim,akıllı kadınım,tutumlu kadınim söylemlerin vardı daha önceki konularında, sanmıyorum senin hayir dediğin birşeyi eşin yapabilsin. (Bunu senin daha önceki söylemlerine dayanarak söylüyorum ) Sen bir yolunu bulursun diye düşünüyorum.
 
Ben öfke kontrolü olmayan insanlardan çok korkuyorum.
Mecazi değil; gerçekten korkuyorum. Birçok suç bir anlık sinirle işlenebilir.

Düzgünce konuşmak varken ve bunu yapabilme yetisine sahip canlılarken bağırıp, hakaret etmeye hiç gerek duymuyorum. Sadece eşimle olan ilişkimde değil, her konuda böyleyim.
Eşim de kontrolsüzlüğe asla tahammülüm olmadığını bilir ve ona göre davranır.
Gerekirse çok sinirli olan taraf çıkar bir hava alır gelir öyle konuşuruz ama bağrış çağrışa çevirmeyiz durumu.
 
 

Hakli buldum seni biz de ayni duruma geldik cubku aptal kelimesi dahi bana cok agir gelirdi o kadar duzgun yetistirildm fakat adamin yaninda dumdiz kufur eden erkege dondum alistirdi zamanla beni de simdi bende bi kufir salliyorum sinirlenincr arkadan hafof duycak sekilde guluo brndr diyorum ey yarabbim allam bu beyni kusa taksan kus ters ucar nasi yaratiyon kurban olduum diyorum halk diliyle
 
'kavgalar evliligin tuzu biberi' derler ama buna asla katilmiyorum.. her kavga kalpte bi yara aciyor.. zaman zaman fikir ayriliklari olabilir, anlasmazlik da yasanabilir ama birbirine hakaretler etmeden, rencide etmemeye calisarak, saygi ve sevgi cercevesinde konusulmali.. yoksa yuz goz olunuyo ve eski tat kalmiyo..
 
ooowww bağarmıcanda napıcan , adam söz dinlemiyormuş
 
aynen aynından bendede var ıvıra zıvıra para harcar dımdızlak kalır bıktım.. baarmadan olmuyo maaleseeeff bacımm dişini göstercen
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…