SOKAKLARIM....ANILARLA DOLU
İzmir de özlediğim ikilemleri yaşadığım,baba tarafının Alsancak eski tipik evleri sokağına gitmek istedim (Ali Koca tepe sokağı ..Ali..İtalyan derneğinden de sınıf arkadaşım).
Sokağa girdim,eve yaklaşırken bir heyecan,sanki hepsi beni bekliyor..Kapılarda.
Ev hemen gözükürdü..Göremedim,zorlandım..Yaklaştıkça ..Canım evi yıkmışlar.3 katlı şekilsiz,yakışıksız bina yapmışlar.İnanamadım,nasıl olur..Neden bizim ki,neden diğerleri değil..Babam,halam satmışlardı evi birine..O biri de ev dikmiş aklı sıra..Ne bilsin anılarımızı yok ettiğini.Şimdi onlar kendi anılarını çoğaltıyorlar yuvalarında..
Öylece kaldım..öyle kalmışım ki.. kim bilir ne süre...Eski komşular,yaşlılar göçmüşler bildik yere.. Gençler kim bilir nerelere.
Sokak o kadar boş ki..Sanki ramazan da top patlamış,hepimiz evlerimize iftara gitmişiz. Yemekten sonra büyükler ev işlerine girişecekler..Tabak çanak yerleşecek iş çok
Sokak lambaları yanacak,şiltelerimizi kapıp,çiğdem yiyip sessiz film oynayacaktık,kızlı erkekli..Dondurmacı geçecek..Büyükler de işi bitirip bizi izlemek için merdivenlere,şilteleri serip oturacaklar..Yarın açık hava sinemasına yeni film gelmiş ona gidileceğini kararlaştırıyor büyükler..Bizler duyunca seviniyoruz..Oyunu bırakıp ellerimizi çırpıyoruz..Bir gürültü,bir patırtı..Artistler kim,filmin adı ne,her kafadan bir ses.....Arada duyulan bekçi babanın düdüğü
Ama korkunç bir sessizlik..Çıt yok sokakta..Demir pencereler kapalı,kapılar kilitli Yanaklarım sırıl sıklam.Bir uçtan bir uca yürüyorum...Yeniler var tanımıyorum..Eskiler yok arıyorum..Yine ikilem yaşıyorum.
Çıkarsam sokaktan,bir daha gelemem..Mademki kimse yok,mademki anı çok,ben artık gelmem bu sokağa..Sessizliği terk edip,madamın genç kızlık sokağına yöneliyorum..
Yeşilimin anılarıa.s.