Bende 29 yaşının sonundayım. Şuan işim iyi ama bu işi elde etmek için askeri ücrete çalıştım, bazen maaş alamadığım oldu. Bence sen başlamalısın ve kararlı olmalısın. Sen kendine acımaz doğrulmazsan kimse sana acımaz. Türkiye'de yaşıyoruz. Erkeklere emanet edemeyiz kendimizi. Önce kendine güven, işini önemse. Zaten sonrasında çok erkek bulursun.Ne gönül ilişkisi ne de iş.
Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)
Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.
. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...
Bir türlü toparlanamıyorum.
Daha da hirslanmasi gerekmiyor mu ?Aynı anne baba ama çocuklarına aynı mı davranıyor acaba bilemezsiniz ki bunu
Bunlarla dertleşilmez işte onu diyorum.sana öğüt vermeye çalışırken bile kendi hayatlarını övüyorlar.daha fazla moralin bozulur.kimse kimsenin halinden anlamıyor işte.
Cinsellik diyip gecme en önemli konudur ten uyumu. Bi arkadaşım bi sürü cinsel iliski yaşadı ve sonunda istediğini bulup evlendi,yani çocuk öyle bekaret vs bakmadı,vazgecemedi kızdan. Sen bi düşün bu konuyuAl bendende o kadar kardeşim 4 arkadaşımı kuzenlerimi bu sene evlendiler tek başıma kaldım 26 yaşındayım geçen buluştum arkadaş grubumla hepsi çeyizlerini yarıştırdı bende seyrettim burun kıvırıp yok mu sende hala bi şey dediler sizin kadar uyanık olamadım 15 kişiyle aynı anda takılıp yedek lastik yapmadım için yalnızm diyemedim… içlerinde en güzeli olup en bahtsızı olmak daha acı veriyor yok kimse karşıma çıkmıyor çıkanlarda hep evlilik istemeyen cinsellik için yazanlarda
Aile evinde çok zor ama mecburumKusura bakmayın ama beyaz atlı prens gelip sizi kurtarmayacak. Aynı ailenizin kurtaramayacağı gibi. Kendiniz ayağa kalkmak zorundasınız. Ben sizin psikolojinizi yıllarca yaşadım. Bezmişliğinizi, o hiç bir şeye enerjiniz olmayan hallerinizi anlayabiliyorum. Benim hayatımda ufak bir değişiklik, küçük bir azim sonrası her şey bir silsile halinde düzelmeye başladı. Hala eksik olan, ters giden şeyler var ama artık en azından özgüvenim var. Çünkü kendim ayağa kalktım. Sizin de kendinize güvenmeye başlamanız gerek. Gerekirse kariyerinize baştan başlayın daha gençsiniz. Bu döngüden kendi başınıza çıktıktan sonra aileniz ile ilişkiniz de sosyal ilşkilerinizde nasıl değişecek göreceksiniz. Oturup hayatı iyi gidenleri izleyerek ya da mekan değiştirerek bir yere varamazsınız.
Her insanın kaderi kendi çabasına bağlı olarak yazılır. Siz kendi tercih ettiğiniz bölümü okumuşsunuz, bunun için Allah'ı suçlayamazsınız size güç vermedi diye. Içinizde o güç var, isterseniz kullanabilirsiniz.Ne gönül ilişkisi ne de iş.
Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)
Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.
. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...
Bir türlü toparlanamıyorum.
6 ay dil kursu için izin alabiliyorum ama sonrası muammaYurt dışı secenegini farazi mi söylediniz? Öyle bir sansiniz var mı?
grafik tasarımNe iş yapıyorsun Berty, ne okudun??
Ne gönül ilişkisi ne de iş.
Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)
Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.
. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...
Bir türlü toparlanamıyorum.
grafik tasarım