- 4 Mayıs 2021
- 178
- 129
- 53
- Konu Sahibi Berryhibiscus
-
- #1
Bizim pişkin egolulardan sonra ilaç gibi geldin .saklayamayacağım valla.Ne gönül ilişkisi ne de iş.
Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)
Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.
. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...
Bir türlü toparlanamıyorum.
Bizim pişkin egolulardan sonra ilaç gibi geldin valla.saklayamayacağım valla.
Ben en azından halden anlıyorum.bu tarz konulara bile gelip pişkin pişkin yazan egolu üyeler var.biri fakir sevgilim olmadı der, biri her erkek benimle evlenmek istedi der.biri kocam 1.90 ben 1.50 yim der.Yav uye dert yanmis sen kalkmis ilac gibi geldin diyorsun
Sanki bulabilecektin de.bulamıyormuşsun işte.bir de nasıl yedekleyecektin? Tamam derdin var anlıyorum da bu şekilde insanlara hakaret edemezsin.Al bendende o kadar kardeşim 4 arkadaşımı kuzenlerimi bu sene evlendiler tek başıma kaldım 26 yaşındayım geçen buluştum arkadaş grubumla hepsi çeyizlerini yarıştırdı bende seyrettim burun kıvırıp yok mu sende hala bi şey dediler sizin kadar uyanık olamadım 15 kişiyle aynı anda takılıp yedek lastik yapmadım için yalnızm diyemedim… içlerinde en güzeli olup en bahtsızı olmak daha acı veriyor yok kimse karşıma çıkmıyor çıkanlarda hep evlilik istemeyen cinsellik için yazanlarda
Ne gönül ilişkisi ne de iş.
Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)
Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.
. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...
Bir türlü toparlanamıyorum.
Aynı anne baba kardesinde de varmış o nasıl doktor olmuş ? İnsanları suclamayi bırak bir yere varamazsın. Kendine dön bak yol haritani çiz.Ne gönül ilişkisi ne de iş.
Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)
Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.
. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...
Bir türlü toparlanamıyorum.
Aynı anne baba ama çocuklarına aynı mı davranıyor acaba bilemezsiniz ki bunuAynı anne baba kardesinde de varmış o nasıl doktor olmuş ? İnsanları suclamayi bırak bir yere varamazsın. Kendine dön bak yol haritani çiz.
Ben en azından halden anlıyorum.bu tarz konulara bile gelip pişkin pişkin yazan egolu üyeler var.
Bunlarla dertleşilmez işte onu diyorum.sana öğüt vermeye çalışırken bile kendi hayatlarını övüyorlar.daha fazla moralin bozulur.kimse kimsenin halinden anlamıyor işte.5 yorumun 5 i de konuyla alakasız kusura bakmayın ama ben dertleşmek istiyorum
Evin içinde oturarakta olmaz ki. Sevin sevmeyin fark etmez atılın iş hayatına para kazanın gezin biraz yeni insanlarla tanışın. Hayatınızda birileri olsun istiyorsanız en güzeli ortam değişikliğidir. Kardeşiniz içinde mutlu olun ne emeklerle doktor olmuş, eniştenin çevresinde bekar vardır belki. Böyle evde yaşlı kız kurusu moduna girmişsiniz o enerjiniz var atın üstünüzden. Ben 27 yaşındayım çıtır hissediyorum gayet nedir bu yaş sorunuNe gönül ilişkisi ne de iş.
Bazen o kadar bunalıyorum ki ağlıyorum. Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)
Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor. Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen. Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum. Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.
. Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...
Bir türlü toparlanamıyorum.
Üniversitede sevmediğim bir bölümü okudum ve bu bölümü küçümsedim hep. Psikolojik sağlığım da pek iyi değildi, depresiftim ,enerjim yoktu. En azından bitireyim sonra yoluma bakarım dedim ama iş hayatında da tökezleyip durdum. Radikal değişiklikler için yeteri kadar güvenedim kendime. Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim.
Yahu sen zaten evlenmek istemiyorsun ki, evlenip tek eşli olamayacağına göre ne yapcaksınBunlarla dertleşilmez işte onu diyorum.sana öğüt vermeye çalışırken bile kendi hayatlarını övüyorlar.daha fazla moralin bozulur.kimse kimsenin halinden anlamıyor işte.
Bir gün evlenirim çocuk bakarım diye pek önemsemedim. Evlenemedim de :)
Kız kardeşim ise benim tam tersim doktor herkes onun doktor olduğunu öğrenince övüyor ve şu an ilişkisi var benden küçük ama evlenebilir. Onun adına sevinirim ama içimde bazen hasetlik oluyor.
Allahım neden bana bu gücü vermedin ya da neden hala karşı a istediğim biri çıkmadı diye ağlıyorum bazen.
Çok üzgünüm kardeşimi asla kıskanmak veya kötülüğünü düşünmek istemem ama engel olamıyorum.
Ben ömür boyu anlaşamadığım ailemle birlikte yaşayacağım gibi geliyor. Annem babam dünyanın en umursamaz insanları olabilir. Bu kadar zorluk yaşadığım halde babam mental olarak bana hiçbir zaman destek vermedi. Bir kere bile babamdan o cesareti alamadım.
Her şeyi bırakıp yurtdışına gitmeyi düşünüyorum ama sağlıklı bir karar değil bu, biliyorum. Kaçmak için yapıyorum. Gerçeklerden kaçmak istiyorum. Yüzüme bakıyorum 28 yaşıma gelmişim eskisi gibi alımlı değilim beğendiklerim beni beğenmedi şimdi mi beğenecekler diyorum. Sürekli ağlamaklı haldeyim inanın...
Bir türlü toparlanamıyorum.
Ee onlar da bana düzgün niyetle gelse ben de böyle olmayacaktım belki.ilişkinin gidişatını onlar da belirliyor.Yahu sen zaten evlenmek istemiyorsun ki, evlenip tek eşli olamayacağına göre ne yapcaksın
Uçanı kaçanı indirmesen ciddi niyetle gelirler neden gelmesinlerEe onlar da bana düzgün niyetle gelse ben de böyle olmayacaktım belki.ilişkinin gidişatını onlar da belirliyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?