Biraz geç oldu yazmak için ama olsun hala dün gibi
Hiç beklemediğim bir zamanda öğrendim hamile olduğumu. Daha zamanı var diye düşünüyorduk eşimde bende. Ama artık üç kişiydik sabırlı ve heyecanlı bir bekleyiş başladı. hayatımızda küçük değişiklikler yaptık bebişimiz için evimizi değiştirdik artık anne baba olacaktık alışkanlıklarımızı değiştirdik. Hiç bırakamam sandığım sigarayı bıraktım öğrenir öğrenmez. Artık hamileliğin son aylarında ha geldi ha gelecek diye beklerken baktık 40 hafta olmuş ne gelen var ne giden. 28 kilo almış kocaman bir göbekle oturup kalkamıyor nefes alamıyordum. Aile fertleri doğacağı gün konusunda iddalara girdi ama kimse tutturamadı. Artık doktor kontrolleride sıklaşmıştı bende sabır kalmamıştı. Hep normal doğum olacak diye düşündüm ve öyle istedim herşeyi ona göre hazırladım herşey tamamdı ama oğluşumun keyfi yerindeydi. Geceleri her kalkmamda tetikte bekleyen annem acaba bebek geliyormu diye uyanıyor sonra umutlarını yitirip uyuyordu :)) 39. haftanın son 5. günü tekrar doktora gittik Nst de sancı çok azdı. Doktor bekleyelim üç gün daha kendi gelmezse pazartesi 09:00 da gel suni sancı ile başlatırız doğumu dedi. Ben daha beklemek istiyordum ama annemle eşim doktor ne diyorsa o dediler. Cuma Cumartesi derken Pazar gecesi hazırlıklara başladık.Banyomu yaptım heyecanla yattım yatağıma ama huzursuzdum içimde bir sıkıntı vardı. Gece dönüp durdum yatakta. Sabah alarmın sesiyle kendime geldim. Saatler kalmıştı meleğimle kavuşmama. Ama içimde hala o sıkıntı vardı kimseyede belli etmek istemiyordum.Evden çıktık hasteneye vardık doktor kontrol için tekrar ultrasonla baktı alttan muayeneyi yaptı başı aşşağıya dönmüş yatışını yapalım dedi.Sen aşağı doğumhaneye in hazırlıklar yapılsın yatış işlemleri tamamlansın bengeleceğim yanına dedi. Heyecanım biraz daha arttı.Doğumhaneye indik odalar dolu olduğu için yarım saat kadar dışarda bekledik. O sırada yatış işlemleri yapılıyordu. Yan tarafta ameliyathane vardı az önce sezeyana giren bir hamile bayanın bebeği çıktı bende başıma geleceklerden habersiz ona bakıyorken hemşire beni çağırdı. Annemle içeri girdik eşimi doğum başlayınca alacaklarını söylediler. sancı odasına geçtim üzerime önlük giydirdiler lavman yapıldı, serum takıldı, suni sancı verildi ebe nst yi bağladı beklemeye başladık yavaş yavaş kasıklarımda ağrı hissediyordum ama bebek karnımda gerilmişti tortop olmuştu sanki nstden garip sesler geliyordu ama arkam dönük olduğu için göremiyordum anneme soruyordum noluyor diye. Annem bana bişe söylemedi ebelerden birini çağırdı. Ebe geldi pozisyonumu değiştirdi karnımı sarstı biraz düzeldi sesler ama iki dk sonra yeniden azalmaya başladı bu sefer oksijen taktı burnmuma derin derin nefes al dedi. Kimse bir şey söylemiyordu hiç bişe düşünemiyordum. Eşim dışarda merakla arayıp duruyordu. Biraz sonra ebe serumu kesti. Doktorum geldi açılma varmı diye kontrol etti. Henüz açılma olmamıştı ebeye tekrar aç bir saat daha bekleyelim dedi ve gitti. Ebe serumu açtı karnımı biraz daha sarstı kalp atışları geliyordu ama kesik kesikti. Ebe tekrar dışarı çıktı doktoru çağırmış doktor seni sezeryana almamız lazım bebekte bir sorun var kalp atışları düşmeye başladı dedi epidural istermisin diye sordu korkuyla yok dedim normal olsa epidural yaptıracaktım. Doktor çıkınca beni hemen sedyeye aldılar başıma bone taktılar ameliyathaneye geçerken arada eşimi gördüm yüzü bembeyaz olmuş ona iyiyiz bişe yok dedim. Meğer doktordan almış haberi :) Ameliyathane buz gibiydi beni masaya aldılar kollarımı bacaklarımı bağladılar o esnada bebeğim sanki midemdeydi tortop gibiydi doktor geldi karın bölgeme soğuk bişe döktüler sonra maskenin yüzüme yaklaştığını hatırlıyorum. Sonra boğazımda nefes almamı engelleyen bişe olduğunu hissettim hasta uyanıyor diye sesler duyduğumda içimden eyvah ameliyatın ortasında ayıldım dedim. Biri boğazımdaki hortumu çıkardı öksürmeye çalışıyordum. Gözlerimi açtığımda istemsiz göz yaşları akıyordu doktorumun yaklaştığını gördüm. Bebeğim nasıl diye sordum çok iyi dedi seni bekliyor hazırsan çıkarsınlar odana dedi. Ameliyathanenin kapısında eşim ve annem bekliyordu beraber odaya çıktık. Yatağıma aldılar. Veeee içeri küçük mucizem girdii hemşire kucağıma verdi kaşları çatık hamileliğimin son ayında hiç geçmeyen çenemdeki sivilce bebeğimde de var gülümsedim.. Hoşgeldin Annem dedimm...
Hiç beklemediğim bir zamanda öğrendim hamile olduğumu. Daha zamanı var diye düşünüyorduk eşimde bende. Ama artık üç kişiydik sabırlı ve heyecanlı bir bekleyiş başladı. hayatımızda küçük değişiklikler yaptık bebişimiz için evimizi değiştirdik artık anne baba olacaktık alışkanlıklarımızı değiştirdik. Hiç bırakamam sandığım sigarayı bıraktım öğrenir öğrenmez. Artık hamileliğin son aylarında ha geldi ha gelecek diye beklerken baktık 40 hafta olmuş ne gelen var ne giden. 28 kilo almış kocaman bir göbekle oturup kalkamıyor nefes alamıyordum. Aile fertleri doğacağı gün konusunda iddalara girdi ama kimse tutturamadı. Artık doktor kontrolleride sıklaşmıştı bende sabır kalmamıştı. Hep normal doğum olacak diye düşündüm ve öyle istedim herşeyi ona göre hazırladım herşey tamamdı ama oğluşumun keyfi yerindeydi. Geceleri her kalkmamda tetikte bekleyen annem acaba bebek geliyormu diye uyanıyor sonra umutlarını yitirip uyuyordu :)) 39. haftanın son 5. günü tekrar doktora gittik Nst de sancı çok azdı. Doktor bekleyelim üç gün daha kendi gelmezse pazartesi 09:00 da gel suni sancı ile başlatırız doğumu dedi. Ben daha beklemek istiyordum ama annemle eşim doktor ne diyorsa o dediler. Cuma Cumartesi derken Pazar gecesi hazırlıklara başladık.Banyomu yaptım heyecanla yattım yatağıma ama huzursuzdum içimde bir sıkıntı vardı. Gece dönüp durdum yatakta. Sabah alarmın sesiyle kendime geldim. Saatler kalmıştı meleğimle kavuşmama. Ama içimde hala o sıkıntı vardı kimseyede belli etmek istemiyordum.Evden çıktık hasteneye vardık doktor kontrol için tekrar ultrasonla baktı alttan muayeneyi yaptı başı aşşağıya dönmüş yatışını yapalım dedi.Sen aşağı doğumhaneye in hazırlıklar yapılsın yatış işlemleri tamamlansın bengeleceğim yanına dedi. Heyecanım biraz daha arttı.Doğumhaneye indik odalar dolu olduğu için yarım saat kadar dışarda bekledik. O sırada yatış işlemleri yapılıyordu. Yan tarafta ameliyathane vardı az önce sezeyana giren bir hamile bayanın bebeği çıktı bende başıma geleceklerden habersiz ona bakıyorken hemşire beni çağırdı. Annemle içeri girdik eşimi doğum başlayınca alacaklarını söylediler. sancı odasına geçtim üzerime önlük giydirdiler lavman yapıldı, serum takıldı, suni sancı verildi ebe nst yi bağladı beklemeye başladık yavaş yavaş kasıklarımda ağrı hissediyordum ama bebek karnımda gerilmişti tortop olmuştu sanki nstden garip sesler geliyordu ama arkam dönük olduğu için göremiyordum anneme soruyordum noluyor diye. Annem bana bişe söylemedi ebelerden birini çağırdı. Ebe geldi pozisyonumu değiştirdi karnımı sarstı biraz düzeldi sesler ama iki dk sonra yeniden azalmaya başladı bu sefer oksijen taktı burnmuma derin derin nefes al dedi. Kimse bir şey söylemiyordu hiç bişe düşünemiyordum. Eşim dışarda merakla arayıp duruyordu. Biraz sonra ebe serumu kesti. Doktorum geldi açılma varmı diye kontrol etti. Henüz açılma olmamıştı ebeye tekrar aç bir saat daha bekleyelim dedi ve gitti. Ebe serumu açtı karnımı biraz daha sarstı kalp atışları geliyordu ama kesik kesikti. Ebe tekrar dışarı çıktı doktoru çağırmış doktor seni sezeryana almamız lazım bebekte bir sorun var kalp atışları düşmeye başladı dedi epidural istermisin diye sordu korkuyla yok dedim normal olsa epidural yaptıracaktım. Doktor çıkınca beni hemen sedyeye aldılar başıma bone taktılar ameliyathaneye geçerken arada eşimi gördüm yüzü bembeyaz olmuş ona iyiyiz bişe yok dedim. Meğer doktordan almış haberi :) Ameliyathane buz gibiydi beni masaya aldılar kollarımı bacaklarımı bağladılar o esnada bebeğim sanki midemdeydi tortop gibiydi doktor geldi karın bölgeme soğuk bişe döktüler sonra maskenin yüzüme yaklaştığını hatırlıyorum. Sonra boğazımda nefes almamı engelleyen bişe olduğunu hissettim hasta uyanıyor diye sesler duyduğumda içimden eyvah ameliyatın ortasında ayıldım dedim. Biri boğazımdaki hortumu çıkardı öksürmeye çalışıyordum. Gözlerimi açtığımda istemsiz göz yaşları akıyordu doktorumun yaklaştığını gördüm. Bebeğim nasıl diye sordum çok iyi dedi seni bekliyor hazırsan çıkarsınlar odana dedi. Ameliyathanenin kapısında eşim ve annem bekliyordu beraber odaya çıktık. Yatağıma aldılar. Veeee içeri küçük mucizem girdii hemşire kucağıma verdi kaşları çatık hamileliğimin son ayında hiç geçmeyen çenemdeki sivilce bebeğimde de var gülümsedim.. Hoşgeldin Annem dedimm...
