Yaptim zaten buldum girdim olmadı ciktim sorun bu. Hep bunu yaşıyorum. O an bu kaygi ve stresle nasıl baş edilir bilmiyorum eve bi geliyorum berbat halde oluyorum ise gidemeyecek kadar
Yaptim zaten buldum girdim olmadı ciktim sorun bu. Hep bunu yaşıyorum. O an bu kaygi ve stresle nasıl baş edilir bilmiyorum eve bi geliyorum berbat halde oluyorum ise gidemeyecek kadarHomeoffice olmayan bir iş bulup çalışsanız, denemiş olursunuz. Olmadı mı, yapamadınız mı ayrılırsınız. Bu çok zor bir şey değil. Denemek bir şey kaybettirmez.
Ben şu an çalışıyorum, mevcut işimden çıksam ben de kaygılanırım eminim, yeni bir ortama alışmak, insanlara alışmak zor olabilir. Önemli olan bunun bir süreç olduğunu bilmek, kendine zaman tanımak. Yoksa kimse ilk iş gününe güle oynaya gitmiyor. Herkes benzer duyguları yaşıyor.
Öncesinde bı kaç yıl evde oturdum. Hem isim yoktu hem param. Sürekli olarak evdeydim. Otobüse binerken bile korkuyordum.disari çıkmak insanların arasına karismaktan korkuyordum.İsi öğrendikçe o kaygı azaldı bende. Sürekli mesaiye kalıyordum o yüzden.İster istemez insanlarla muhatap oluyorsun.Ortama alışınca geçer aynen ama sorun o zamana kadar dayanabilmek siz başlarda ne kadar sikinti yaşadınız? Nasil aştiniz bunu ?
Bunun ne olduğunu ben de bilmiyorum ama. Yeni girdiğim her türlü ortamda bunu yaşıyorum. Sosyal ortamlarda böyle değilim. Kurs falan da denedim kafam dağılsın diye ama hepsinin sonu var sonuçta. Spora gitsin spor hocası değilim hangi kursa gidip iş denenir bilmem ki.Ama güzel bir bakış açısı bir fırsat olursa denerim tesekkurler
Sizi oyle iyi anlıyorum ki. Ben anksiyeteden dolayı değil çalışmak evden disari cikamiyorum. O kadar zor ki yaşamayan kimse anlamıyor degil arkadaşların bazen ailen bile. Sadece gercekten guvendiklerinize paylaşın bu durumu herkese anlatmayın cunku anlamiyorlar sen yapiyosun kafamda kuruyosun üstüne git diyolar sadece bu kadar. Bende ilac kullaniyorum üstüne gitmeye çalışıyorum doktorumda boyle söylüyor ama olmuyor yenemiyorum. Rabbim'den hergun yardim diliyorum. Allah düşmanıma bile yaşatmasın. Görünürde hiç biseyin yok ama içimizde ne fırtınalar kopuyor kimse bilmiyor göremiyor sadece Rabbim biliyor. Sizin ki ne düzeyde bilmiyorum sadece calisacaginiz zaman mi boyle oluyorsunuz ?Merhaba.Sitede bir kaç kişinin de yaşadığını gördüğüm bir sorunum var.Bugune kadar pek iş deneyimim olmadı.Cunku ne zaman işe baslayacak olsam aşırı stres panik anksiyete ve kriz yaşıyorum. Tansiyonum düşüyor sanki halsizlesiyorum yoğun bir sıkıntı yaşıyorum içimde. "Başaracak miyim? Hiç bir şey bilmiyorum. Sevilmez dislanirsam ? Diyorum. Gunlerce yataktan çıkamayacak hale geliyorum. Calismayacagim tamam yeter diyorum yine mutlu olamıyorum neden böyle oluyor diye üzülüyorum.Doktorlara gittim ilaclar içtim fayda etmiyor. Bazi insanlar ve doktorlar bunun üstüne gitmelisin derken bazıları bunu hep yaşadığım icin ve çok yıprandıgim için çalışmamın sart olamdigini hayatta herkesin çalışmadığıni ona göre bir yaşam surdurebilecegimi söylüyor.Para kazanmadan bir şey üretmeden nasıl mutlu olunur ki ? Cunku eskiden evden çalışmış kendi paramı kazanmış biriyim tabi o da 10 ay cagri merkeziydi. Geceli gündüzlü haftasonu falan çok yoğundu.Evli değilim ailemle yaşıyorum yasim 30 ama nereye kadar böyle evde oturucam diyorum. Cevremde benim gibi birileri olsa belki arkadaslik yaparak birbirimize rahatlarım ama kimse benim gibi değil herkes çalışıyor çevremde. Keske benim yaşımda çalışmadan da mutlu olan bekar yada evli arkadaşlarım olsa onları görür hayatın sadece işten ibaret olmadığını anlarım ama oyle bir çevrem de yok ki. Şunu merak ediyorum böyle biri için ne düşünürsünüz yargılar misiniz? Anlayış gösterir misiniz? Bu sorunumu insanlar yargılar diye kimseye de anlatamıyorum ailem hariç
Ya Allah razi olsun sizden sagolun cok iyi anlattiniz. Yeni bir iş ortamında yada yeni herhangi bir ortamda böyle oluyor. Eskiden okula kursa gittiğim de yeni insanların içine girdiğimde falan böyle olurdum. Ama o baya azaldı zamanla fakat işteki durumu yenemedim. Cunku burda isin içinde çok şey var. Başarısızlık kaygısı, sosyal kaygi vs vs. Ve en üzücü tarafı o kadar sene oku et sonuç bu yaşa gel hic bir şey yapama.Bunun stresi ve üzüntüsü de biniyor ve ben çöküşe geçiyorum artık. Ne olacak bilmiyorum. Aslında üstüne gitmek gerek bunu biliyorum ama gel de yap işte.Sizi oyle iyi anlıyorum ki. Ben anksiyeteden dolayı değil çalışmak evden disari cikamiyorum. O kadar zor ki yaşamayan kimse anlamıyor degil arkadaşların bazen ailen bile. Sadece gercekten guvendiklerinize paylaşın bu durumu herkese anlatmayın cunku anlamiyorlar sen yapiyosun kafamda kuruyosun üstüne git diyolar sadece bu kadar. Bende ilac kullaniyorum üstüne gitmeye çalışıyorum doktorumda boyle söylüyor ama olmuyor yenemiyorum. Rabbim'den hergun yardim diliyorum. Allah düşmanıma bile yaşatmasın. Görünürde hiç biseyin yok ama içimizde ne fırtınalar kopuyor kimse bilmiyor göremiyor sadece Rabbim biliyor. Sizin ki ne düzeyde bilmiyorum sadece calisacaginiz zaman mi boyle oluyorsunuz ?
Allah sizden de razı olsun.Yeni bir is ortamı, kalabalık içine çıkma evinden baska farkli bir ortamda bulunma en cok bu tur durumlarda artiyor anksiyete. Bende 6 yıl okudum ve şuan da çalışmadığım icin cok üzülüyorum hatta 4 ay once işi bırakma sebemimdi anksiyete. cunku bulunduğum işyerine bi faydam olmamaya başlamıştı anlatsam kimse anlamayacaktı. Kendimi eve kapattım bu iyi geldimi hayir buda çözüm değil biliyorum dediginiz gibi keske bunu yapmak kolay olsa.Ya Allah razi olsun sizden sagolun cok iyi anlattiniz. Yeni bir iş ortamında yada yeni herhangi bir ortamda böyle oluyor. Eskiden okula kursa gittiğim de yeni insanların içine girdiğimde falan böyle olurdum. Ama o baya azaldı zamanla fakat işteki durumu yenemedim. Cunku burda isin içinde çok şey var. Başarısızlık kaygısı, sosyal kaygi vs vs. Ve en üzücü tarafı o kadar sene oku et sonuç bu yaşa gel hic bir şey yapama.Bunun stresi ve üzüntüsü de biniyor ve ben çöküşe geçiyorum artık. Ne olacak bilmiyorum. Aslında üstüne gitmek gerek bunu biliyorum ama gel de yap işte.
Başaramazsanız başarana kadar uğraşırsınız bu kadar basitMerhaba.Sitede bir kaç kişinin de yaşadığını gördüğüm bir sorunum var.Bugune kadar pek iş deneyimim olmadı.Cunku ne zaman işe baslayacak olsam aşırı stres panik anksiyete ve kriz yaşıyorum. Tansiyonum düşüyor sanki halsizlesiyorum yoğun bir sıkıntı yaşıyorum içimde. "Başaracak miyim? Hiç bir şey bilmiyorum. Sevilmez dislanirsam ? Diyorum. Gunlerce yataktan çıkamayacak hale geliyorum. Calismayacagim tamam yeter diyorum yine mutlu olamıyorum neden böyle oluyor diye üzülüyorum.Doktorlara gittim ilaclar içtim fayda etmiyor. Bazi insanlar ve doktorlar bunun üstüne gitmelisin derken bazıları bunu hep yaşadığım icin ve çok yıprandıgim için çalışmamın sart olamdigini hayatta herkesin çalışmadığıni ona göre bir yaşam surdurebilecegimi söylüyor.Para kazanmadan bir şey üretmeden nasıl mutlu olunur ki ? Cunku eskiden evden çalışmış kendi paramı kazanmış biriyim tabi o da 10 ay cagri merkeziydi. Geceli gündüzlü haftasonu falan çok yoğundu.Evli değilim ailemle yaşıyorum yasim 30 ama nereye kadar böyle evde oturucam diyorum. Cevremde benim gibi birileri olsa belki arkadaslik yaparak birbirimize rahatlarım ama kimse benim gibi değil herkes çalışıyor çevremde. Keske benim yaşımda çalışmadan da mutlu olan bekar yada evli arkadaşlarım olsa onları görür hayatın sadece işten ibaret olmadığını anlarım ama oyle bir çevrem de yok ki. Şunu merak ediyorum böyle biri için ne düşünürsünüz yargılar misiniz? Anlayış gösterir misiniz? Bu sorunumu insanlar yargılar diye kimseye de anlatamıyorum ailem hariç
terapi almanız lazım ama çok pahalı iyi terapistler maalesefMerhaba.Sitede bir kaç kişinin de yaşadığını gördüğüm bir sorunum var.Bugune kadar pek iş deneyimim olmadı.Cunku ne zaman işe baslayacak olsam aşırı stres panik anksiyete ve kriz yaşıyorum. Tansiyonum düşüyor sanki halsizlesiyorum yoğun bir sıkıntı yaşıyorum içimde. "Başaracak miyim? Hiç bir şey bilmiyorum. Sevilmez dislanirsam ? Diyorum. Gunlerce yataktan çıkamayacak hale geliyorum. Calismayacagim tamam yeter diyorum yine mutlu olamıyorum neden böyle oluyor diye üzülüyorum.Doktorlara gittim ilaclar içtim fayda etmiyor. Bazi insanlar ve doktorlar bunun üstüne gitmelisin derken bazıları bunu hep yaşadığım icin ve çok yıprandıgim için çalışmamın sart olamdigini hayatta herkesin çalışmadığıni ona göre bir yaşam surdurebilecegimi söylüyor.Para kazanmadan bir şey üretmeden nasıl mutlu olunur ki ? Cunku eskiden evden çalışmış kendi paramı kazanmış biriyim tabi o da 10 ay cagri merkeziydi. Geceli gündüzlü haftasonu falan çok yoğundu.Evli değilim ailemle yaşıyorum yasim 30 ama nereye kadar böyle evde oturucam diyorum. Cevremde benim gibi birileri olsa belki arkadaslik yaparak birbirimize rahatlarım ama kimse benim gibi değil herkes çalışıyor çevremde. Keske benim yaşımda çalışmadan da mutlu olan bekar yada evli arkadaşlarım olsa onları görür hayatın sadece işten ibaret olmadığını anlarım ama oyle bir çevrem de yok ki. Şunu merak ediyorum böyle biri için ne düşünürsünüz yargılar misiniz? Anlayış gösterir misiniz? Bu sorunumu insanlar yargılar diye kimseye de anlatamıyorum ailem hariç
Hangi ilaci kullanıyorsunuz acaba ?psikologum böyle durumlarda “en fazla ne olabilir?” Sorusunu cevaplatırdı bana. O kadar iyi gelirdi ki. Korkularımın üzerine gitmeye başladım bu şekilde, hatta bir gün gerçekten çok ciddi bir şekilde tansiyonum düştü ve sokakta yalnızdım, sadece bulduğum ilk ağaca yaslandım ve geçmesini bekledim, hepsi bu“amaaaaan” dediğin zaman daha güçlü oluyorsun, umursamazsan yok oluyorlar. Kullandığın ilaç etki etmemişse doğru ilaç değildir, bende 3, 5 ilaç denedikten sonra bende işe yarayan ilacı buldum. Ve düşünce şeklimi değiştirmek için elimden geleni yapıyorum bu süreçte.
Aynısı bende de var.Sosyal fobı bu.Sizi çok iyi anlıyorum.Psikoterapi alabilirsinizYa Allah razi olsun sizden sagolun cok iyi anlattiniz. Yeni bir iş ortamında yada yeni herhangi bir ortamda böyle oluyor. Eskiden okula kursa gittiğim de yeni insanların içine girdiğimde falan böyle olurdum. Ama o baya azaldı zamanla fakat işteki durumu yenemedim. Cunku burda isin içinde çok şey var. Başarısızlık kaygısı, sosyal kaygi vs vs. Ve en üzücü tarafı o kadar sene oku et sonuç bu yaşa gel hic bir şey yapama.Bunun stresi ve üzüntüsü de biniyor ve ben çöküşe geçiyorum artık. Ne olacak bilmiyorum. Aslında üstüne gitmek gerek bunu biliyorum ama gel de yap işte.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?