• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ise gidememe anksyete kaygi

Ellf9306

Üye
Kayıtlı Üye
2 Kasım 2022
72
80
8
Merhaba.Sitede bir kaç kişinin de yaşadığını gördüğüm bir sorunum var.Bugune kadar pek iş deneyimim olmadı.Cunku ne zaman işe baslayacak olsam aşırı stres panik anksiyete ve kriz yaşıyorum. Tansiyonum düşüyor sanki halsizlesiyorum yoğun bir sıkıntı yaşıyorum içimde. "Başaracak miyim? Hiç bir şey bilmiyorum. Sevilmez dislanirsam ? Diyorum. Gunlerce yataktan çıkamayacak hale geliyorum. Calismayacagim tamam yeter diyorum yine mutlu olamıyorum neden böyle oluyor diye üzülüyorum.Doktorlara gittim ilaclar içtim fayda etmiyor. Bazi insanlar ve doktorlar bunun üstüne gitmelisin derken bazıları bunu hep yaşadığım icin ve çok yıprandıgim için çalışmamın sart olamdigini hayatta herkesin çalışmadığıni ona göre bir yaşam surdurebilecegimi söylüyor.Para kazanmadan bir şey üretmeden nasıl mutlu olunur ki ? Cunku eskiden evden çalışmış kendi paramı kazanmış biriyim tabi o da 10 ay cagri merkeziydi. Geceli gündüzlü haftasonu falan çok yoğundu.Evli değilim ailemle yaşıyorum yasim 30 ama nereye kadar böyle evde oturucam diyorum. Cevremde benim gibi birileri olsa belki arkadaslik yaparak birbirimize rahatlarım ama kimse benim gibi değil herkes çalışıyor çevremde. Keske benim yaşımda çalışmadan da mutlu olan bekar yada evli arkadaşlarım olsa onları görür hayatın sadece işten ibaret olmadığını anlarım ama oyle bir çevrem de yok ki. Şunu merak ediyorum böyle biri için ne düşünürsünüz yargılar misiniz? Anlayış gösterir misiniz? Bu sorunumu insanlar yargılar diye kimseye de anlatamıyorum ailem hariç
 
Merhaba.Sitede bir kaç kişinin de yaşadığını gördüğüm bir sorunum var.Bugune kadar pek iş deneyimim olmadı.Cunku ne zaman işe baslayacak olsam aşırı stres panik anksiyete ve kriz yaşıyorum. Tansiyonum düşüyor sanki halsizlesiyorum yoğun bir sıkıntı yaşıyorum içimde. "Başaracak miyim? Hiç bir şey bilmiyorum. Sevilmez dislanirsam ? Diyorum. Gunlerce yataktan çıkamayacak hale geliyorum. Calismayacagim tamam yeter diyorum yine mutlu olamıyorum neden böyle oluyor diye üzülüyorum.Doktorlara gittim ilaclar içtim fayda etmiyor. Bazi insanlar ve doktorlar bunun üstüne gitmelisin derken bazıları bunu hep yaşadığım icin ve çok yıprandıgim için çalışmamın sart olamdigini hayatta herkesin çalışmadığıni ona göre bir yaşam surdurebilecegimi söylüyor.Para kazanmadan bir şey üretmeden nasıl mutlu olunur ki ? Cunku eskiden evden çalışmış kendi paramı kazanmış biriyim tabi o da 10 ay cagri merkeziydi. Geceli gündüzlü haftasonu falan çok yoğundu.Evli değilim ailemle yaşıyorum yasim 30 ama nereye kadar böyle evde oturucam diyorum. Cevremde benim gibi birileri olsa belki arkadaslik yaparak birbirimize rahatlarım ama kimse benim gibi değil herkes çalışıyor çevremde. Keske benim yaşımda çalışmadan da mutlu olan bekar yada evli arkadaşlarım olsa onları görür hayatın sadece işten ibaret olmadığını anlarım ama oyle bir çevrem de yok ki. Şunu merak ediyorum böyle biri için ne düşünürsünüz yargılar misiniz? Anlayış gösterir misiniz? Bu sorunumu insanlar yargılar diye kimseye de anlatamıyorum ailem hariç
nicin yargilayalimki yardim etmek elimizden geliyorsa ederdim sahsen ben , cekinecek kaygiya dusecek birsey yok. ilerde calistigin yerdeki insanlar onlarda senin benim gibi insanlar sonucta vücut dilinde az cok söyler sana kim iyi kim iyi gelmez , ona göre mesafeni daraltir veyahut acarsin korkunun uzerine üzerine git göreceksin aslinda korkacak hic birseyin olmadigini.
 
Raporu vs olmayan kimse için iş dünyasında kimseye anlayış göstermem kimse kusura bakmasın. İşveren bilip işe alıyorsa da ondan kalan işi de bana yıkamaz. Geri kalanı için neden yargılayayım. Sonuçta bu da bir hastalık ama iyileşebilirsiniz. 1 sene önce yanımda yetiştiremem için birini verdiler, çocuk ertesi günü gelmedi sonra da işten ayrıldı. Anksiyetesi varmış. Geçen ay gördüm başka bir yerde işe girmiş biraz ilerlemiş bile.
 
Merhaba.Sitede bir kaç kişinin de yaşadığını gördüğüm bir sorunum var.Bugune kadar pek iş deneyimim olmadı.Cunku ne zaman işe baslayacak olsam aşırı stres panik anksiyete ve kriz yaşıyorum. Tansiyonum düşüyor sanki halsizlesiyorum yoğun bir sıkıntı yaşıyorum içimde. "Başaracak miyim? Hiç bir şey bilmiyorum. Sevilmez dislanirsam ? Diyorum. Gunlerce yataktan çıkamayacak hale geliyorum. Calismayacagim tamam yeter diyorum yine mutlu olamıyorum neden böyle oluyor diye üzülüyorum.Doktorlara gittim ilaclar içtim fayda etmiyor. Bazi insanlar ve doktorlar bunun üstüne gitmelisin derken bazıları bunu hep yaşadığım icin ve çok yıprandıgim için çalışmamın sart olamdigini hayatta herkesin çalışmadığıni ona göre bir yaşam surdurebilecegimi söylüyor.Para kazanmadan bir şey üretmeden nasıl mutlu olunur ki ? Cunku eskiden evden çalışmış kendi paramı kazanmış biriyim tabi o da 10 ay cagri merkeziydi. Geceli gündüzlü haftasonu falan çok yoğundu.Evli değilim ailemle yaşıyorum yasim 30 ama nereye kadar böyle evde oturucam diyorum. Cevremde benim gibi birileri olsa belki arkadaslik yaparak birbirimize rahatlarım ama kimse benim gibi değil herkes çalışıyor çevremde. Keske benim yaşımda çalışmadan da mutlu olan bekar yada evli arkadaşlarım olsa onları görür hayatın sadece işten ibaret olmadığını anlarım ama oyle bir çevrem de yok ki. Şunu merak ediyorum böyle biri için ne düşünürsünüz yargılar misiniz? Anlayış gösterir misiniz? Bu sorunumu insanlar yargılar diye kimseye de anlatamıyorum ailem hariç
Tabiki yargılamam insan sadece para için çalışır çalışmamak bı eksiklik değil ki, maddi durumu yeterli olan pek çok insan calismamayi tercih ediyo zaten. Alım gücü de çok düşük şuan çalış çalış boşa gibi bir şey...
Bence sizi strese sokmayacak işler yapabilirsiniz mesela evde çocuk bakımı gibi.
 
Merhaba.Sitede bir kaç kişinin de yaşadığını gördüğüm bir sorunum var.Bugune kadar pek iş deneyimim olmadı.Cunku ne zaman işe baslayacak olsam aşırı stres panik anksiyete ve kriz yaşıyorum. Tansiyonum düşüyor sanki halsizlesiyorum yoğun bir sıkıntı yaşıyorum içimde. "Başaracak miyim? Hiç bir şey bilmiyorum. Sevilmez dislanirsam ? Diyorum. Gunlerce yataktan çıkamayacak hale geliyorum. Calismayacagim tamam yeter diyorum yine mutlu olamıyorum neden böyle oluyor diye üzülüyorum.Doktorlara gittim ilaclar içtim fayda etmiyor. Bazi insanlar ve doktorlar bunun üstüne gitmelisin derken bazıları bunu hep yaşadığım icin ve çok yıprandıgim için çalışmamın sart olamdigini hayatta herkesin çalışmadığıni ona göre bir yaşam surdurebilecegimi söylüyor.Para kazanmadan bir şey üretmeden nasıl mutlu olunur ki ? Cunku eskiden evden çalışmış kendi paramı kazanmış biriyim tabi o da 10 ay cagri merkeziydi. Geceli gündüzlü haftasonu falan çok yoğundu.Evli değilim ailemle yaşıyorum yasim 30 ama nereye kadar böyle evde oturucam diyorum. Cevremde benim gibi birileri olsa belki arkadaslik yaparak birbirimize rahatlarım ama kimse benim gibi değil herkes çalışıyor çevremde. Keske benim yaşımda çalışmadan da mutlu olan bekar yada evli arkadaşlarım olsa onları görür hayatın sadece işten ibaret olmadığını anlarım ama oyle bir çevrem de yok ki. Şunu merak ediyorum böyle biri için ne düşünürsünüz yargılar misiniz? Anlayış gösterir misiniz? Bu sorunumu insanlar yargılar diye kimseye de anlatamıyorum ailem hariç

İş hayatında anksiyetesi olan insanlar gördüm, alışan da oldu alışamayan da bu tamamen size bağlı. İnsani bir durumdur kimseyi yargılamam, hepimizin her konuda anksiyetesi olabilir. Çalışmadan bununla savaşamazsınız evet hayat işten ibaret değil ama iş hayata dahil bu alandan kaçarak ancak kendinizi mutsuz edersiniz
 
Benimde anksiyetem var. Kaç yıldır çalışıyorum ama 2 hafta izinli olsam bile ise giderken yine de geriliyorum. İlk işe basladigimda da çok zorlanmistim.
Ben kendimde şunu farkettim; ortama alıştıktan sonra (hem fiziki hem çalışma arkadaşına hem ise) kendimi daha iyi hissediyorum. İşi erkenden öğrenmek önemli.
Dene şansını
 
İnanın farkındayım ama o duyguyu yasamak defalarca hemde çok yıprattı beni biliyorum üstüne gitmeliyim ama yok işte gidemiyorum sorun orda zaten keske sizin gibi çalışanlar olsa işlerinde bize destek olsa ama nerdeee
 
Ben de bunu düşünüyorum tekrar artık da evden çalışmalik güzel bir iş bulamıyorum bulursam denemeye çalışacağım artık
 
nicin yargilayalimki yardim etmek elimizden geliyorsa ederdim sahsen ben , cekinecek kaygiya dusecek birsey yok. ilerde calistigin yerdeki insanlar onlarda senin benim gibi insanlar sonucta vücut dilinde az cok söyler sana kim iyi kim iyi gelmez , ona göre mesafeni daraltir veyahut acarsin korkunun uzerine üzerine git göreceksin aslinda korkacak hic birseyin olmadigini.
İnanın farkındayım ama o duyguyu yasamak defalarca hemde çok yıprattı beni biliyorum üstüne gitmeliyim ama yok işte gidemiyorum sorun orda zaten keske sizin gibi çalışanlar olsa işlerinde bize destek olsa ama nerdeee
 
Tabiki yargılamam insan sadece para için çalışır çalışmamak bı eksiklik değil ki, maddi durumu yeterli olan pek çok insan calismamayi tercih ediyo zaten. Alım gücü de çok düşük şuan çalış çalış boşa gibi bir şey...
Bence sizi strese sokmayacak işler yapabilirsiniz mesela evde çocuk bakımı gibi.
Tesekkur ederim fikriniz ve yorumunuz için. Uni okuyup onca sınava girip bu cevrenizdeki arkadaslariniz guzel büyük şirketlerde bir yerde olunca çocuk bakmayi vs dusunemiyorsunuz maalesef yoksa işi kucuksedigimden değil şimdiki aklım olsa en baştan bu alanda ilerledim belki de
 
Sosyal anksiyete mi deniliyor buna çok bilgim yok adını sallamayayım çalışma dışındaki sosyal ortamlarda nasılsın ? Yerinde olsam kurslara yazılırım sonra o kurs ortamında iş bakarım çünkü ortama öğrenciyken alışmış olurum mesela bir spor salonuna yazılıp önce müşteri olarak gel git yapıp sonra o ortamda kendimi iyi hissedince iş sorardım
 
Benimde anksiyetem var. Kaç yıldır çalışıyorum ama 2 hafta izinli olsam bile ise giderken yine de geriliyorum. İlk işe basladigimda da çok zorlanmistim.
Ben kendimde şunu farkettim; ortama alıştıktan sonra (hem fiziki hem çalışma arkadaşına hem ise) kendimi daha iyi hissediyorum. İşi erkenden öğrenmek önemli.
Dene şansını
Ortama alışınca geçer aynen ama sorun o zamana kadar dayanabilmek siz başlarda ne kadar sikinti yaşadınız? Nasil aştiniz bunu ?
 
Homeoffice olmayan bir iş bulup çalışsanız, denemiş olursunuz. Olmadı mı, yapamadınız mı ayrılırsınız. Bu çok zor bir şey değil. Denemek bir şey kaybettirmez.

Ben şu an çalışıyorum, mevcut işimden çıksam ben de kaygılanırım eminim, yeni bir ortama alışmak, insanlara alışmak zor olabilir. Önemli olan bunun bir süreç olduğunu bilmek, kendine zaman tanımak. Yoksa kimse ilk iş gününe güle oynaya gitmiyor. Herkes benzer duyguları yaşıyor.
 
Sosyal anksiyete mi deniliyor buna çok bilgim yok adını sallamayayım çalışma dışındaki sosyal ortamlarda nasılsın ? Yerinde olsam kurslara yazılırım sonra o kurs ortamında iş bakarım çünkü ortama öğrenciyken alışmış olurum mesela bir spor salonuna yazılıp önce müşteri olarak gel git yapıp sonra o ortamda kendimi iyi hissedince iş sorardım
Bunun ne olduğunu ben de bilmiyorum ama. Yeni girdiğim her türlü ortamda bunu yaşıyorum. Sosyal ortamlarda böyle değilim. Kurs falan da denedim kafam dağılsın diye ama hepsinin sonu var sonuçta. Spora gitsin spor hocası değilim hangi kursa gidip iş denenir bilmem ki.Ama güzel bir bakış açısı bir fırsat olursa denerim tesekkurler
 
Tesekkur ederim fikriniz ve yorumunuz için. Uni okuyup onca sınava girip bu cevrenizdeki arkadaslariniz guzel büyük şirketlerde bir yerde olunca çocuk bakmayi vs dusunemiyorsunuz maalesef yoksa işi kucuksedigimden değil şimdiki aklım olsa en baştan bu alanda ilerledim belki de
Rica ederim evet haklısınız okullarıniz konusunda ama büyük yerlerin çok büyük stresleri de oluyor belki bu yoldan para kazanmak iyi gelirdi size.
 
Back