İşe başlama çalışma korkusu

Ben ise girmekten calismaktan cok korkuyorum. Lisans mezunuyum daha yeni mezun oldum 9 ay oldu. Okudugum bolumle alakali bir ise girdim ama sadece bir gun gittim cunku cok gerildim korktum endiselendim. Seçtiğim meslekte insanlarla iletişim üzerine kurulu bir meslek. Insanlarla iletisim kurmak tanismak konusmak beni cok geriyor terliyorum kalbim carpiyor bu tarz seyler yasiyorum. Simdi yine bir is icin ikinci gorusmeye cagirdilar sonucu olumlu olucak beni ise alicaklar diye cok endiseleniyorum. Calismam gerekiyor evde oturmak cok bunaltti bir seyler basarmak yapmak istiyorum ama bu korkumu yenemiyorum. Psikologa gidiyorum ancak bir faydasini goremedim. Ne yapicagimi sasirdim cevremdekilere soyleyince insanlar garip karsiliyor simariklik olarak goruyor ama bu benim icin cok buyuk bir sorun haline geldi. Tavsiyeleeiniz deneyimleriniz varsa belki benimle ayni seyleri yasayan birileri varsa yazabilir misiniz neler yaptiniz
Şımarıklık olarak görenler asıl şımarık.Psikolog adı altında bir suru vasıfsız insan var bu meslekte.Gidip kişisel eğitim sertıfıkaları alıp danısmanlık yapıyorlar.Sizin tek şansınız bunun ustesınden gelmek bunun yolu da psıkolog -psıkıyatr başka çare yok.Bana kalırsa psıkologunuzu degıstırın ve gıdecegınız yerde sunlardan emın olun 4 yıllık psıkolojı mezunu olacak + klınık pıskolojı alanında yuksek lısansı olacak.Psikiyatr ile başlayın bence o daha emin ,yetkin bir dr o sizi yönlendirir ilaca gerek yok psıkologa gıdın dıyebılır ya da ılaca ıhtıyacınız olduguna karar verır
 
iş hayatı farklı.ben 20 kişilik bir erkek grubunun vardiya mühendisiyim düşün.kavga gürültü patırtı hiç bitmiyor.Alışıyosun zamanla
 
Sectigim meslek rehber ogretmenligi ben kendime fayda saglayamazken baskalarina nasil faydam olabilir diye dusunuyorum yani gorusme esnasinda birsey sorarlar cevap veremezsem tecrubesizim yada insanlar beni istemezse sevmezse dislarsa
Merhaba.
Ne güzel bir mesleğiniz var.Üstelik bu ortamda iş bulma imkanınada sahipsiniz.
Yalnız kendinize karşı çok acımasız değilmisiniz?Sizin hakkınızda kim ne düşünecek buna fırsat vermeden siz kendinize hüküm giydirmişsiniz .Kendinize neden fırsat vermiyorsunuz?Belki işinde çok başarılı,insanlara faydalı olacaksınız ama siz buna izin vermiyorsunuz.
Lütfen sakin olun.Hepimiz insanız dışarıdan gördüğünüz çok otoriter müdürde insan üstelik sizin görmediğiniz anlarda belki oda çok kaygılı.Yine sizin karşınıza gelecek olan kişi yada öğrencide aynı şekilde.
Lütfen kendinize anlayışlı olun.Hepimiz hayatın belli dönemlerinden aynı kaygı ve korkularla geçiyoruz.Hayat bir yolculuk ve deneyim yolda kazanılıyor.Bol şans.
 
Herkes gidiyor kiz, diger insanlar nasil gidiyorsa sen de aynen oyle gideceksin merak etme.

kaldi ki sectigin meslek cocuklarla calisiyor, tamamen yetiskinlerden olusan is ortamlari cok cok acimasiz olabiliyor. Cocuklarla calismak gayet rahatlatici bence, yetiskinlerde ayak kaydirma var, mobbing var, dedikodu var, o var bu var insan bazen beziyor.

gayet guzel bir is bence, parani da kazanicaksin, is de bulmussun durma vinla :halay:
 
Gayet normal tepkiler. Ben kadar utangac cekingen insan yoktur. Ögretmen olmayi da ben nasil ders anlatacagim karsimda ogrenciler olacak diye istemezdim. Basladim goreve cunku zorundaydim. Cok cekindim ilk zamanlar aylar ayaklarim geri geri gitti hep sonra alistim simdi 16 sene olmus. Sinifta ders anlatmak en kolay is benim icin en rahat hissettigim yerde orasi. Simdi sen asiri idealist bakiyorsundur eksiklerini biliyorsun karsina gelecek ogrencinin bunu bilecegini dusunuyorsundr seni yetersiz eksik gorecegini filan ama oyle degil durum. Yardimci olmaya calis elinden gelen gayreti goster ogrenci senin eksik olsan bile fazla hissetmeyecektir. Bazi velileri de asla tatmin edemezsin o beklenti ucuk kalir.
 
her korkunun sebebi var,seninkinin nedenini bul mesela görünüşün mü sesin mi bilgi eksikliğin mi önce onu tespit et sonra o sebebin üstüne gidip ona yönelik bir çozum üret:ses eğitimi almak,görüntünde hoşa gitmwyen noktaları profesyonellerle çozmek ...gibi
 
Bende işe başlamaya korkuyorum napıcam bilmiyorum deli gibi internetten bakıyorum napmam lazım diye konuşmayı görünce yazmak istedim naptın bi işe girdin mi acaba inşallah mesajımı görüp cevap verirsin
 
Çalışmaya baslayin alisirsiniz baslarda herkeste tedirginlik olur ortami bilmediginiz icin. Bir haftaya alisirsiniz tek derdiniz bu olsun endise edecek hicbisey yok inanin kendinize guzel gececek
 
Bunu yaşaman çok normal iş hayatına atıldığın yaş sahan küçük ana bence korkularının üzerine gidip bunu yenebilirsin. Hatta bu ikinci görüşmen diğerine göre daha relax geçebilir. İyi şanslar.
 
Ayy bu ben ya sırf bu yüzden atandığım halde mutsuzum insanlar bana kötü gözle bakıyor ama ben çalışmak istiyorum aslında ama bu tarz şeyler düşünmekten hevesim kaçıyor🥲
 
Ben ise girmekten calismaktan cok korkuyorum. Lisans mezunuyum daha yeni mezun oldum 9 ay oldu. Okudugum bolumle alakali bir ise girdim ama sadece bir gun gittim cunku cok gerildim korktum endiselendim. Seçtiğim meslekte insanlarla iletişim üzerine kurulu bir meslek. Insanlarla iletisim kurmak tanismak konusmak beni cok geriyor terliyorum kalbim carpiyor bu tarz seyler yasiyorum. Simdi yine bir is icin ikinci gorusmeye cagirdilar sonucu olumlu olucak beni ise alicaklar diye cok endiseleniyorum. Calismam gerekiyor evde oturmak cok bunaltti bir seyler basarmak yapmak istiyorum ama bu korkumu yenemiyorum. Psikologa gidiyorum ancak bir faydasini goremedim. Ne yapicagimi sasirdim cevremdekilere soyleyince insanlar garip karsiliyor simariklik olarak goruyor ama bu benim icin cok buyuk bir sorun haline geldi. Tavsiyeleeiniz deneyimleriniz varsa belki benimle ayni seyleri yasayan birileri varsa yazabilir misiniz neler yaptiniz
Canım korkman çok normal, önemli olan korkunu çok takmamak. İzzet güllü nün videolarını öneririm, kısa zamanda kendine geleceksiniz inşallah🙏🏻
 
Ben ise girmekten calismaktan cok korkuyorum. Lisans mezunuyum daha yeni mezun oldum 9 ay oldu. Okudugum bolumle alakali bir ise girdim ama sadece bir gun gittim cunku cok gerildim korktum endiselendim. Seçtiğim meslekte insanlarla iletişim üzerine kurulu bir meslek. Insanlarla iletisim kurmak tanismak konusmak beni cok geriyor terliyorum kalbim carpiyor bu tarz seyler yasiyorum. Simdi yine bir is icin ikinci gorusmeye cagirdilar sonucu olumlu olucak beni ise alicaklar diye cok endiseleniyorum. Calismam gerekiyor evde oturmak cok bunaltti bir seyler basarmak yapmak istiyorum ama bu korkumu yenemiyorum. Psikologa gidiyorum ancak bir faydasini goremedim. Ne yapicagimi sasirdim cevremdekilere soyleyince insanlar garip karsiliyor simariklik olarak goruyor ama bu benim icin cok buyuk bir sorun haline geldi. Tavsiyeleeiniz deneyimleriniz varsa belki benimle ayni seyleri yasayan birileri varsa yazabilir misiniz neler yaptiniz
Cok doğal bu şekilde düşünmen. Konfor alanını bırakıp hem işi yapabilir miyimi düşünmenin stresi, yeni insanları görmenin stresi derken bunlar insan doğasını rahatsiz eden şeyler. Böyle böyle 1 aydan sonra bu hayatın sana normal gelecek. Sadece nasil ki okul hayatında bir deneyim, öğrenim kazanıyorsun. Buna da öyle bak ki buradan karşılığında para alacaksın. Asıl sorun kendi alanında is bulamaman olurdu. Kendi alanında is bulamayan o kadar çok mezun var ki... Kendinle yarışmayı öğren. Gününü kendinle yaptığın işle yarisarak eğlenceli hale getir. Bu konuda çok güzel kisisel gelişim kitapları var. Bunları oku. Kendini nasıl motive edersin bunun cevabını bularak ise başla. 1 ayi bitirdiğimde kendime şunu alacağım ikinci ayligimla buraya gidecegim gibi. Bir bakmışsın konfor alanın işin olmuş.
 
Sectigim meslek rehber ogretmenligi ben kendime fayda saglayamazken baskalarina nasil faydam olabilir diye dusunuyorum yani gorusme esnasinda birsey sorarlar cevap veremezsem tecrubesizim yada insanlar beni istemezse sevmezse dislarsa
Bu tarz olumsuz düşünceleriniz sizde kaygıyı artırıyor. 'İyi hissetmek' diye bir kitap var mutlaka ama mutlaka okuyun. Mesela bu söylediklerinize düşünce hatası diyor. Ayrıca herkes tarafından kabul görmeyi isteme, insanların sizi sevmesinin sizin performansınızla alakalı olduğunu sanmak gibi yanlış bir algınız var, bunlara da değiniyor.

Kişisel olarak tavsiyem ise bırakmayı çok istemenize ve kendinize rağmen işinizi bırakmamanız. Bıraktığınızda emin olun hayat daha güzel olmayacak sadece sorununuzdan kaçmış olacaksınız.
 
Ben ise girmekten calismaktan cok korkuyorum. Lisans mezunuyum daha yeni mezun oldum 9 ay oldu. Okudugum bolumle alakali bir ise girdim ama sadece bir gun gittim cunku cok gerildim korktum endiselendim. Seçtiğim meslekte insanlarla iletişim üzerine kurulu bir meslek. Insanlarla iletisim kurmak tanismak konusmak beni cok geriyor terliyorum kalbim carpiyor bu tarz seyler yasiyorum. Simdi yine bir is icin ikinci gorusmeye cagirdilar sonucu olumlu olucak beni ise alicaklar diye cok endiseleniyorum. Calismam gerekiyor evde oturmak cok bunaltti bir seyler basarmak yapmak istiyorum ama bu korkumu yenemiyorum. Psikologa gidiyorum ancak bir faydasini goremedim. Ne yapicagimi sasirdim cevremdekilere soyleyince insanlar garip karsiliyor simariklik olarak goruyor ama bu benim icin cok buyuk bir sorun haline geldi. Tavsiyeleeiniz deneyimleriniz varsa belki benimle ayni seyleri yasayan birileri varsa yazabilir misiniz neler yaptiniz
Şimdi bak kardeşim. Bu durum çok normal. Önce bunu garipseme. İlk mezun olduğum zamanlar ( bu aylar sürebilir yıl da alabilir) çalışmaya isteksizlik olabilir. Çünkü üni.ortamindan yeni çıkmış oluyorsun ve ders çalışmaktan yorgunluk olmuş olabiliyor. Hiç bir şey yapmadan oturayım diyebilirsin. Ama ilk işe başlar bunun üzerine gidersen alışırsın. Sana hemen alışırsın ooo bayıldım iş hayatına dersin demiyorum. Çünkü iş hayatı demek; yeni insanlar ,stres ve yorgunluk demek. Ama yeni insanlara alışınca ve iş ortamın güzel olunca her şey değişiyor. Keyif alabileceğin iş ortamı seçmeye çalış. Gerisi gelecek. İş hayatını seveceksin. Paranı kazandıkça isteklerini aldıkça daha mutlu ve güvenli olacaksın. Öncelikle kendi kendini telkin et ve bu korkunun üzerine git.
 
iş hayatı farklı.ben 20 kişilik bir erkek grubunun vardiya mühendisiyim düşün.kavga gürültü patırtı hiç bitmiyor.Alışıyosun zamanla
😃😃 bilirim. Ama keyifli. Gürültü olmayınca hayırdır yaa diyorsun
 
Şimdi bak kardeşim. Bu durum çok normal. Önce bunu garipseme. İlk mezun olduğum zamanlar ( bu aylar sürebilir yıl da alabilir) çalışmaya isteksizlik olabilir. Çünkü üni.ortamindan yeni çıkmış oluyorsun ve ders çalışmaktan yorgunluk olmuş olabiliyor. Hiç bir şey yapmadan oturayım diyebilirsin. Ama ilk işe başlar bunun üzerine gidersen alışırsın. Sana hemen alışırsın ooo bayıldım iş hayatına dersin demiyorum. Çünkü iş hayatı demek; yeni insanlar ,stres ve yorgunluk demek. Ama yeni insanlara alışınca ve iş ortamın güzel olunca her şey değişiyor. Keyif alabileceğin iş ortamı seçmeye çalış. Gerisi gelecek. İş hayatını seveceksin. Paranı kazandıkça isteklerini aldıkça daha mutlu ve güvenli olacaksın. Öncelikle kendi kendini telkin et ve bu korkunun üzerine git.
Bu işi yapamıcam diye düşünmek normal mi peki?ben pazartesi işe başlıcam çok değişik düşüncelerim var benimde öğrenirim falan diyorum sonra yok yapamıcam bu işi falan diyorum😅stajımda kötü geçti yani verdikleri işleri yaptım ama pek bişe öğrenmedim malesef hep aynı işi verdiler çünkü😕teorik bilgi lazımda pratikte çok farklı geliyor herşey bilemiyorum yani bence bizim eğitim sistemi yanlış teorik pratik birarada olsa insanlar böyle kötü hissetmezler mezun olunca sanki kafamın içi boş gibi cidden çok kötü bir his😭
 
Bu işi yapamıcam diye düşünmek normal mi peki?ben pazartesi işe başlıcam çok değişik düşüncelerim var benimde öğrenirim falan diyorum sonra yok yapamıcam bu işi falan diyorum😅stajımda kötü geçti yani verdikleri işleri yaptım ama pek bişe öğrenmedim malesef hep aynı işi verdiler çünkü😕teorik bilgi lazımda pratikte çok farklı geliyor herşey bilemiyorum yani bence bizim eğitim sistemi yanlış teorik pratik birarada olsa insanlar böyle kötü hissetmezler mezun olunca sanki kafamın içi boş gibi cidden çok kötü bir his😭
Evet her türlü düşünmek normal. Tr sartlarinda kimsenin mükemmel stajı yok. Çünkü aman olsun da staj olsun diye yapılıyor. Evet önemli olan uygulama. Ama onu da ancak çalışarak öğrenebilirsiniz. Nasıl iletişim kurulur,nasıl iş yürütülür. Hani işi işte öğrenirsin derler ya aynen öyle. Üniversitede verilen eğitimler maalesef ki yeterli değil.
Ben mezun olduğumda hiç çalışmak istemedim. Ama bu korkudan vs değil. Bıkmıştım. Zor bir bölümden mezun oldum. Açıkçası iş ortamına girip de yeni insanlarla tanışmak,sabah erken kalkmak,fabrika ortamı zor geldi. Zaten hemen de iş bulunamıyor. Bulsan bile memnun kalınmıyor maalesef. Ama şunu anladım kötü de olsa bı yerden başlamak gerekiyor. İyiye ulaşmak için biraz ezilmek gerekiyor. Sonrası çorap söküğü gibi geliyor.. Sabır önemli. Kendine güveneceksin. Herkes insan. Kimse anasının karnında öğrenmiyor.
 
Ben ise girmekten calismaktan cok korkuyorum. Lisans mezunuyum daha yeni mezun oldum 9 ay oldu. Okudugum bolumle alakali bir ise girdim ama sadece bir gun gittim cunku cok gerildim korktum endiselendim. Seçtiğim meslekte insanlarla iletişim üzerine kurulu bir meslek. Insanlarla iletisim kurmak tanismak konusmak beni cok geriyor terliyorum kalbim carpiyor bu tarz seyler yasiyorum. Simdi yine bir is icin ikinci gorusmeye cagirdilar sonucu olumlu olucak beni ise alicaklar diye cok endiseleniyorum. Calismam gerekiyor evde oturmak cok bunaltti bir seyler basarmak yapmak istiyorum ama bu korkumu yenemiyorum. Psikologa gidiyorum ancak bir faydasini goremedim. Ne yapicagimi sasirdim cevremdekilere soyleyince insanlar garip karsiliyor simariklik olarak goruyor ama bu benim icin cok buyuk bir sorun haline geldi. Tavsiyeleeiniz deneyimleriniz varsa belki benimle ayni seyleri yasayan birileri varsa yazabilir misiniz neler yaptiniz
Olur öyle şeyler korkularının üstüne git alışırsın çalışmak güzel birşey Rabbim iyi insanlar la karşılaştırsın
 
Ben ise girmekten calismaktan cok korkuyorum. Lisans mezunuyum daha yeni mezun oldum 9 ay oldu. Okudugum bolumle alakali bir ise girdim ama sadece bir gun gittim cunku cok gerildim korktum endiselendim. Seçtiğim meslekte insanlarla iletişim üzerine kurulu bir meslek. Insanlarla iletisim kurmak tanismak konusmak beni cok geriyor terliyorum kalbim carpiyor bu tarz seyler yasiyorum. Simdi yine bir is icin ikinci gorusmeye cagirdilar sonucu olumlu olucak beni ise alicaklar diye cok endiseleniyorum. Calismam gerekiyor evde oturmak cok bunaltti bir seyler basarmak yapmak istiyorum ama bu korkumu yenemiyorum. Psikologa gidiyorum ancak bir faydasini goremedim. Ne yapicagimi sasirdim cevremdekilere soyleyince insanlar garip karsiliyor simariklik olarak goruyor ama bu benim icin cok buyuk bir sorun haline geldi. Tavsiyeleeiniz deneyimleriniz varsa belki benimle ayni seyleri yasayan birileri varsa yazabilir misiniz neler yaptiniz
🙁 üzüldüm.Mutlaka çözünü bulmalısın.
Doktordan destek alarak.Dideral kullanıyodu bi arkadaşım bu yüzden anlık, geçici çözüm(doktora danışmadan kullanmayınız kesinlikle)
Bu şekilde kendine yazık edersin.Üzerine git başarıcaksın eminim, ilk başlarda afallaman çok normal bunlara takılma lütfen
Tecrübe olarak düşün
 
X