kendimi aylardır depresif hissediyorum. her zaman böyle değilim, iyi olduğum, aşırı özgüvenli olup ve okulda başarılı olduğum, ön planda olduğum zamanlar da oluyordu. genelde bu kış ve ocak aylarında çok depresiflik oluyor ve bununla beraber bütün kişiliğim değişiyor bunu arkadaşlarım, okuldaki öğretmenler bile farketti ve bunu her zaman soruyorlar. geçmişte de kötü şeyler yaşadım, akran zorbalığı ve taciz... ailem hep yanımda oldu ve ilgilendi bu durumlarda. doktora götürdüler, depresyon tanısı aldım 2 kez ve birinde ilaç kullandım birinde de psikoterapi gördüm. şu son günlerde zaten daha fazla uyumaya başladım gündüzleri bile, depresif hisler, durgunluk vs. klasik depresyon belirtileri yine.
bazen soruyorum kendime ne derdim var ne beni bu kadar kötü ediyor diye ama cevap bulamıyorum. bazen hatta kendimi suçluyorum böyle düşüncelere kapıldığım için. çünkü çok iyi bir aileye sahibim, ilgileniyorlar ve beni gerçekten seven sadece onlar diyebilirim. 18 yaşıma girdim, lise son sınıfım ve staj görüyorum maaş alıyorum. bir iki tane de olsa yakın arkadaşım var. ama ben neden böyle kötü hissedip acı çekiyorum diye sorunca kendime hiçbir cevap bulamıyorum. saçma gelecek belki ama büyü yapıldığını falan düşünmeye başladım son zamanlarda ve artık buna inanmaya başladım. geçmişte çevremde böyle biri vardı çünkü yapan biri. hiçbir işim rast gitmiyor sanki. staja başladım iyi güzel birşey evet ama azarlanıyorum bağırıyor bazı kişiler bir yanlış yapınca. bunlar olabilecek şeyler ama beni çok etkiliyor. derslerim desen kötü ve bu aylarda hiçbir mesleki ya da geleceğe dair hedefim kalmadı, karşıma uzun bir süredir hiçbir insan çıkmıyor ilişkiler konusunda, hayatım evde geçiyor bir buluşma planlıyoruz hepsi iptal oluyor sürekli bir sorun çıkıyor.
bu durumum ve hislerim için yardım almak istiyordum rehberlik öğretmenlerimden. bir öğretmen yardımcı olamadı, bir diğeriyle de daha bugün odasında konuşmaya gittim kendisi aldı odasına hatta ve oturduktan hemen sonra bugün çok işlerim var haftaya gel diyerek beni geri yolladı. üstelik bu erkek öğretmen çok hoşlandığım bir öğretmenimdi. geçici birşey olduğunu biliyorum, zaten öğretmen de yakında okuldan gidiyormuş. benim ona gitme nedenim okuldaki staj ve üniversite için bölüm seçme konusunu falan konuşup yardım almaktı. ama odaya alır almaz işleri olduğunu söyleyerek haftaya gelmemi istedi. tek umudum bu öğretmendi belki de sevdiğim içindi bilmiyorum. bu hafta çözmek istiyordum çünkü her şeyi ama olmadı. odaya girmeden önce kendime eğer bu kez de konuşamazsam problem çıkarsa hoca tarafından bir daha artık asla yardım almayacağım ve kendisiyle konuşmayacağım demiştim kendime. böyle olunca umudum kalmamış gibi hissettim sanki nereye gidersem gideyim artık çözülmeyecekmiş gibi.. çünkü önceki kadın öğretmene bu depresiflikten falan bahsettiğimde o konu beni aşar demişti. zaten bunun için psikiyatriste gitmem lazım. ama artık yardım almak, birileriyle konuşmak bile istemiyorum. intihar gibi birşeyi asla yapmam, kolay değil asla ve ailem var. kendimden önce her zaman onları düşünüyorum böyle birşey aklıma geldiği zaman. böyle birşeyi asla yapmayacağımı biliyorum ve düşününce bile zaten içimde bir kaygı ve sıkıntı hissediyorum. ilaç kullanmak istemiyorum bu yüzden doktora şuan gitmeyi istemiyorum bu yüzden ama bu düşünceyi artık kafamdan atabilmek istiyorum
bazen soruyorum kendime ne derdim var ne beni bu kadar kötü ediyor diye ama cevap bulamıyorum. bazen hatta kendimi suçluyorum böyle düşüncelere kapıldığım için. çünkü çok iyi bir aileye sahibim, ilgileniyorlar ve beni gerçekten seven sadece onlar diyebilirim. 18 yaşıma girdim, lise son sınıfım ve staj görüyorum maaş alıyorum. bir iki tane de olsa yakın arkadaşım var. ama ben neden böyle kötü hissedip acı çekiyorum diye sorunca kendime hiçbir cevap bulamıyorum. saçma gelecek belki ama büyü yapıldığını falan düşünmeye başladım son zamanlarda ve artık buna inanmaya başladım. geçmişte çevremde böyle biri vardı çünkü yapan biri. hiçbir işim rast gitmiyor sanki. staja başladım iyi güzel birşey evet ama azarlanıyorum bağırıyor bazı kişiler bir yanlış yapınca. bunlar olabilecek şeyler ama beni çok etkiliyor. derslerim desen kötü ve bu aylarda hiçbir mesleki ya da geleceğe dair hedefim kalmadı, karşıma uzun bir süredir hiçbir insan çıkmıyor ilişkiler konusunda, hayatım evde geçiyor bir buluşma planlıyoruz hepsi iptal oluyor sürekli bir sorun çıkıyor.
bu durumum ve hislerim için yardım almak istiyordum rehberlik öğretmenlerimden. bir öğretmen yardımcı olamadı, bir diğeriyle de daha bugün odasında konuşmaya gittim kendisi aldı odasına hatta ve oturduktan hemen sonra bugün çok işlerim var haftaya gel diyerek beni geri yolladı. üstelik bu erkek öğretmen çok hoşlandığım bir öğretmenimdi. geçici birşey olduğunu biliyorum, zaten öğretmen de yakında okuldan gidiyormuş. benim ona gitme nedenim okuldaki staj ve üniversite için bölüm seçme konusunu falan konuşup yardım almaktı. ama odaya alır almaz işleri olduğunu söyleyerek haftaya gelmemi istedi. tek umudum bu öğretmendi belki de sevdiğim içindi bilmiyorum. bu hafta çözmek istiyordum çünkü her şeyi ama olmadı. odaya girmeden önce kendime eğer bu kez de konuşamazsam problem çıkarsa hoca tarafından bir daha artık asla yardım almayacağım ve kendisiyle konuşmayacağım demiştim kendime. böyle olunca umudum kalmamış gibi hissettim sanki nereye gidersem gideyim artık çözülmeyecekmiş gibi.. çünkü önceki kadın öğretmene bu depresiflikten falan bahsettiğimde o konu beni aşar demişti. zaten bunun için psikiyatriste gitmem lazım. ama artık yardım almak, birileriyle konuşmak bile istemiyorum. intihar gibi birşeyi asla yapmam, kolay değil asla ve ailem var. kendimden önce her zaman onları düşünüyorum böyle birşey aklıma geldiği zaman. böyle birşeyi asla yapmayacağımı biliyorum ve düşününce bile zaten içimde bir kaygı ve sıkıntı hissediyorum. ilaç kullanmak istemiyorum bu yüzden doktora şuan gitmeyi istemiyorum bu yüzden ama bu düşünceyi artık kafamdan atabilmek istiyorum