E
EU1
Ziyaretçi
- Konu Sahibi EU1
- #1
insanın konuşacak kimsesının olmaması ne acıdır bilirmısınız.için içini yer şöyle bir dost olsada acı bi kahve yapsam dertleşsek dersiniz ama bulamazsınız.ben düşünüyorumda bukadarmı kötü bi insanım ben.daha 25 yaşındayım.yaşadıklarım yaşımı 20ye katlar.kocam askerde ben ailemın yanındayım.babamın sorumsuzluğu benı mahvetti.evle hiçbi alakası yok.annem boncuk işliyorda öyle geçiniyoruz.bense güya zengin bir aileye gelın gittim.bırakın maddi yardımı yavrum nasılsın bıle demıyorlar bir telefon açıpta.bende depresyon ilacı kullanıyorum.bütün gece ayaktayım.gündüzde uyuyorum.nıyemı çünkü sankı gece olunca dertlerım daha bı çoğalıyo yatağım dar gelıyo.tabıkıde her halımıze çok şükür.ama insan bi arkadas istıyo dertlenecek.derdını paylaşacak.dışarı çıkamıyorum insanlar üstüme üstüme gelıyo.herkesten soğudum...ölmek çare olsaydı hemen ölürdum ama çare değil.bılıyorum yaşamam lazım.inadına yaşamam lazım ama çok zorlanıyorum güvenımı kaybettım artık.napıcağımı bılmıyorum en kötüsüde bu olsa gerek...
