Evet ama artık iş işten geçtikten sonra anladım. Boşanmak asla evlenmek kadar kolay değilmiş gerçekten. Bu da benim seçimlerimin, tercihleriöin sonucu.Evet insanlar çok kötü.
Ama sizde baskıdan kurtulmak için evlenilmeyeceğini anlamışsınızdır inşallah.
Sizi korkutmaya çalışmış ve amacına da ulaşmış, farkındasınız niye boyun eğiyorsunuz?
Aramızda 9 yaş fark var ve bakış açımız uymuyor, çok öfkeli biri her an herşeyi yapabilecek kapasitede olduğunu düşünüyorum.Ben neden tartstinix ve surekl kavga etme sebeplerini merak etme neden boşanmak istyorsunuz?asla yarglamak için değil daha objektif yorum icin
Çocuk değilim. Buraya rencide edici cevaplar yazın diye konu açmadım hayatta edindiğiniz tecrübelerinizle birlikte bir kız kardeşiniz olarak bana fikir ve tavsiyelerinizi vermenizi istedim.Cocuk musunuz?
Cocuk olmaniz lazim cunku bu soruyu sormak icin.
Evet hanimefendi, dunya berbat, insanlar berbat.
Ama bu size s. git diyen bir adamin yaninda kalmaniza sebeb degil.
Hayatta neyin garantisi var ki? Bugün koynunda yattığın kocanla yarın düşman oluyorsun.Sen gözü açık tedbirli ol bile bile ateşe yürümeye Allah'ın izniyle bir şey olmaz.Herkese iyi geceler arkadaşlar.
Hemen konuya geçiyorum. 2 senedir evliyim çocuğum yok, 21 yaşındayım hem okuyor hemde okuduğum bölümün mesleğini icra ediyorum.
Çok erken evlendiğimin farkındayım ama o zamanlar eşimle birlikte yaşıyorduk ve aile baskısından dolayı evlenmeye karar verdik.
Bir imza ile bu baskıyı üstümden kaldırmaya çalıştım bir nevi.
Konu ise bugün eşimle hararetli bir şekilde tartıştık ve bana inceldiği yerden kopsun s...git dedi.
Bende o an bavulum toparlamaya yeltendim ama izin vermedi bu saate hiçbiryere gidemezsin diyerek ve tekrar tartışma başladı. Tartışma esnasında 'sen hayattan tokadı yiyince anlayacaksın benim değerimi, seni taklaya getirsinler de gör gününü' diye bir cümle kullandı, evet beni manipüle etmeye çalıştığını fark ettim ancak gerçekten korktuğumu hissettim o anda ( bu arada boşanma düşüncesi epeydir aklımdaydı ve bir gün biteceğini bilincindeyim ve istiyordum)
Etrafımda pek arkadaşım yok . Lisede yaşadığım tramva nedeniyle hayatıma hiç arkadaş sokmadım nerdeyse. Ve insanlardan da korkuyorum bu sebeple.
Sizce insalar çok mu kötü ? Tek başıma yaşamayı düşünüyorum ama korkuyorum ya gerçekten başıma kötü birşey gelirse diye
Yaşın küçük olduğu için ailenle paylaştın mı diye sormak istedim.Çocuk değilim. Buraya rencide edici cevaplar yazın diye konu açmadım hayatta edindiğiniz tecrübelerinizle birlikte bir kız kardeşiniz olarak bana fikir ve tavsiyelerinizi vermenizi istedim.
Hayır henüz ailemle paylaşmadım ama arkamda duracaklarını biliyorum. Ve yanlarına dönmemi isteyecekler, zaten ben ailem ile anlaşamadığım için ayrı eve çıktım eşimde gel beraber yaşayalım o zaman dedi ve olaylar gelişti.Yaşın küçük olduğu için ailenle paylaştın mı diye sormak istedim.
Aileniz arkanızdaysa neden korkuyorsunuz insanlardan?Hayır henüz ailemle paylaşmadım ama arkamda duracaklarını biliyorum. Ve yanlarına dönmemi isteyecekler, zaten ben ailem ile anlaşamadığım için ayrı eve çıktım eşimde gel beraber yaşayalım o zaman dedi ve olaylar gelişti.
Şimdi iyiliklerini hiç sıralamayacağım, hakaretleri ve küfrü zaten hepsini silip geçiyor farkındayım.Ne yapalım yani insanlar kötüyse küfür yiyerek mi yaşayalım?
Şu an çok mu iyi biri var yanınızda?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?