''İnsan insanın kurdudur!''

İnsanın en değerlisi aslında insan.
Ama unuttuk galiba.
Galiba 'galiba' kelimesi fazla oldu.
Unuttuk.

Birbirimizin değerini unuttuk!
Ve bu kaybı değersiz şeylerle kapatmaya çalıştık.

Çok gariptir, insan insanın kurdu olabildiği gibi yurdu da olabiliyor.
Aslında garip falan değil.
Ama garip.
Sadece 'insanın insana kurt' olması garip!


İnsan gibi bir varlık insanlığını bir kenara bırakıyor ve kurt oluyor.
Olacak şey değil!
Bence yani.
Çünkü oluyor.
İnsan insana nasıl kurt oluyor?
İnsan gibi şefkatli bir varlık canavarlaşıyor ha?
Nasıl oluyor?


Para kadar değersiz bir şey kardeşlik kadar değerli bir yapıyı kırabiliyor mesela.
Miras diye kaç kardeş koptu birbirinden?


Sahi ben paraya değersiz dedim değil mi?

Acaba kaç kişinin gözünde kardeşlik, sevgi daha değerlidir paradan?!
İNSAN ne kadar değerli?

Değer yargılarımız bozulmuş, eminim!

Sadece para değil ki...
Parayı da kapsayan bir başlık bizleri canavarlaştıran: MENFAATLER!

Bencillik kurtlaştırıyor insanı!
Dolayısıyla insan insanlıktan çıkıyor!


İnsan insanın sadece yurdu olabilir.
Bu gerçeği hatırlamanın tam vakti!
Aslında tam vakti falan değil.
Geç bile kaldık!
'Bile' fazla oldu.
Geç kaldık.
Ama bildiğim şey şu ki: ''Zararın neresinden dönülse kârdır!''

Zarara uğradığımız yeter!

İnsan insanın yurdudur.
Gelin birbirimize yurt olalım.


BÜŞRA ŞÜKRAN