mrb arkadasım oncelık bu hastalık psıkolojının uzerınden yuruyen bı hastalıktır benımde tek sıkayetım bulantı karın agrısı tıtreme baygınlık hıssı olur fakat bu yınede vucudun beynı uyarıp hormonları harekete gecırmesıyle olur ama sıze su konuda katılıorumkı sanırım gecmıcek hayat boyu
tskler. ben x...kullanıyordum panik olucağımı düşünüdüğüm ortamlarda, kısa sürede etkili olduğu için panik şalterini kapatıyordu. sen yine iyisin benim 12 saat uçmam gerekiyor türkiyeye gelmek için ve şu an ilaç alamıyorum bebeği emzirdiğim için:s o yüzden hep erteliyorum geliş işini. o yüzden yaşadıklarını çok iyi anlıyorum. Allah sana da şifa versin arkadaşım.
Ben de panik atak hastasıyım. Benim ataklarım mide bulantısı-kusma ve bayılma şeklinde olur..
Arkadaşım bu hastalık, "tedavisi biten" bir hastalık değildir..Bunu doktorun sana nasıl söylemez anlam veremedim. Ömür boyu taşıyacağın, en ufak bir sıkıntıda ya da büyük travmalarda baş gösteren bir rahatsızlıktır. İlaçlarına devam edeceksin ömür boyu..
Troid gibi düşün..
İlaçlar+atak zamanında telkin ve nefes egzersizleriyle hafifletebilirsin.
Panik atak asla, ama asla psikolojik bir hastalık değildir. Öyle "kafada bitiyor" türünden bir şey değildir yani. İnsanlar bu konuda fazlasıyla yanılgıya düşüyor. Bildiğin patolojik bir hastalık..
Senin başına, kalbine, midene çatır çatır vuran, atak geldiği anda sonuçlarını patolojik olarak yaşadığın bir hastalık..
Tıpkı migren gibi, tıpkı ülser gibi, tıpkı kalp hastalıkları gibi.
Önce bunu kabul et, bu hastalıkla bir ömür geçireceğini unutma.
arkadaş yaşadığı panik evrelerini çok iyi tanımlamış, benim de aynen öyle oluyor. önce iç sıkıntısı geliyor sonra düşünmeye başlıyorum, işte şimdi geliyor diye sonra vucudum uyuşmaya titremeye başlıyor, kalbim çarpıyor bide en kötüsü karnıma dayanılmaz kramplar geliyor benim, millete rezil olucam diye düşünmeye başlıyorum, başka insanlarla yolculuğa çıkmak tamamen bir işkence benim için.
Aman arkadaşım sakın ilacına başlamadan uçağa binme.. Sakın benim anlattıklarım en basiti o an yaşadıklarımı eminim en iyi şekilde tahmin edebiliyorsundur elimde olsa o uçaktan atlardım ve kendimi koridorda yerden yere atmamak için zor tuttum.. Allah razı olsun pilotlar yanına aldılar biraz sakinleştim, şans benden yanaydı kule de ilk gidişi ve inişi bize verip 20 dk kısalttı zamanı..
Ben de panik atak hastasıyım. Benim ataklarım mide bulantısı-kusma ve bayılma şeklinde olur..
Arkadaşım bu hastalık, "tedavisi biten" bir hastalık değildir..Bunu doktorun sana nasıl söylemez anlam veremedim. Ömür boyu taşıyacağın, en ufak bir sıkıntıda ya da büyük travmalarda baş gösteren bir rahatsızlıktır. İlaçlarına devam edeceksin ömür boyu..
Troid gibi düşün..
İlaçlar+atak zamanında telkin ve nefes egzersizleriyle hafifletebilirsin.
Panik atak asla, ama asla psikolojik bir hastalık değildir. Öyle "kafada bitiyor" türünden bir şey değildir yani. İnsanlar bu konuda fazlasıyla yanılgıya düşüyor. Bildiğin patolojik bir hastalık..
Senin başına, kalbine, midene çatır çatır vuran, atak geldiği anda sonuçlarını patolojik olarak yaşadığın bir hastalık..
Tıpkı migren gibi, tıpkı ülser gibi, tıpkı kalp hastalıkları gibi.
Önce bunu kabul et, bu hastalıkla bir ömür geçireceğini unutma.
benımde mıdem bulanıor karnıma agrı bayılcam hıssı sureklı bole dolasıorum gun ıcınde herkes yenebılırsın dr dahıl gecıcek dıyor fakat uc yıldır aynı hıcbı korkum yok benım (asansör ucak vb) dek derdım bulantılar ılacları kendım bıraktım okadr kullandımda noldu :) suan ılacsızım ve hamılelıkte ıtıorum ama cok korkuorum dayanamam dıe ole caresızce beklıorum
Seni çok iyi anlıyorum. Uzun yıllar bende bu illeti çektim ne yazık ki. Hiç bir doktor, hiç bir ilaç çare olmadı bana. Benim gece ile ilgili problemim vardı. Hava kararınca ataklarım olmaya başlardı. Geceleri boğulurdum, nefes alamazdım, kendimi sokağa atıp sokakta ağladığım günleri biliyorum gecenin bir yarısı. Tek başıma asla uyuyamazdım. Uyursam ölürüm korkusu vardı bende. Ölüm korkusu bir türlü bırakmıyordu. Koca kızdım annemin yanında yatardım. Onda bile ağlaya ağlaya uyuyakalırdım. Dayanılmaz bir şey. Her yerim kasılırdı, her yerim ağrırdı. Çok çektim çok..... Nasıl mı hafifledim? Korkumun üstüne giderek... Bir gün annem benimle uyumadı, odamda tek başıma ağladım saatlerce nefes alamadım ve sonunda uyumuşum. Sonraki günler bu korkumu aştığımı görünce hafifledim ve ataklarım geçti. Ama bir şeye çok üzülürsem ya da ağlarsam tekrar depreşiyor, bırakmıyor ne yazık ki tam anlamıyla. Ama artık üzülmemeyi öğrendim, en azından ağlamıyorum. En son ne zaman ağladım hatırlamıyorum bile. Belki de bunun korkusuyladır bilemiyorum. Öyle yani canım.
mrb arkadaslar bu hastalıgı hanı derlerya Allah dusmanıma vermesın dıe aynen ole fakat ınsan yalnız olmadıgını gorunce rahatlıor:) herkee gecmıs olsun bende uc yıldır savasıorum fakat bendekı bedensel sorunlar fazla bole olanlar varmı paylasımlar bırbırımıze desteklerımız cok onemlı bence
Sizin ki panik bozukluk gibi geldi bana, doktorla görüşüyor musunuz?
Seni çok iyi anlıyorum. Uzun yıllar bende bu illeti çektim ne yazık ki. Hiç bir doktor, hiç bir ilaç çare olmadı bana. Benim gece ile ilgili problemim vardı. Hava kararınca ataklarım olmaya başlardı. Geceleri boğulurdum, nefes alamazdım, kendimi sokağa atıp sokakta ağladığım günleri biliyorum gecenin bir yarısı. Tek başıma asla uyuyamazdım. Uyursam ölürüm korkusu vardı bende. Ölüm korkusu bir türlü bırakmıyordu. Koca kızdım annemin yanında yatardım. Onda bile ağlaya ağlaya uyuyakalırdım. Dayanılmaz bir şey. Her yerim kasılırdı, her yerim ağrırdı. Çok çektim çok..... Nasıl mı hafifledim? Korkumun üstüne giderek... Bir gün annem benimle uyumadı, odamda tek başıma ağladım saatlerce nefes alamadım ve sonunda uyumuşum. Sonraki günler bu korkumu aştığımı görünce hafifledim ve ataklarım geçti. Ama bir şeye çok üzülürsem ya da ağlarsam tekrar depreşiyor, bırakmıyor ne yazık ki tam anlamıyla. Ama artık üzülmemeyi öğrendim, en azından ağlamıyorum. En son ne zaman ağladım hatırlamıyorum bile. Belki de bunun korkusuyladır bilemiyorum. Öyle yani canım.
Öncelikle çok geçmiş olsun, allah acil şifalar versin. Bayılma olayını yaşamadım hiç ama kusma oluyor vücüt zorlandığı için sıkıntı ile ortaya çıkıyor.
Doktorum atlattın bitti demedi hiçbir zaman bana ama ben tamam büyük sıkıntılarda bile bişey olmadı bitti diye yorumladım. Benimle ömür boyu kalmasını kabul etmedim hiç çünkü hep güçlüydüm..
bende çok düşünüyordum nasıl hamile kalırım bu şekilde diye, planlamadan hamile kalıverdim sonra. kürtaja karşı olduğum için aldırmadım çocuğu. inanırmısın panik atak hiç gelmedi hamileyken. hormonlardanmıdır nedir bilmiyorum.hamilelik sürecini ve doğumu ilaçsız atlattım. o yüzden canını sıkma bence hamilelik konusunda. ama tabi kabus geri döndü sonrs o ayrı. şimdi emzirme işinin bitmesini bekliyorum ilaç alabilmek için.
evet doktora gidiyordum. ilaç verdi bana. o ilacı kullanıyordum iyi geliyordu ama hamilelik ve emzirme durumundan dolayı ilaç kullanamıyorum şu günlerde. kendimle uğraşmak bi tarafa millete dert anlatmak zorunda kalıyorsun insanlar anlamıyor ne gerek var ilaca diyorlar. en yakınlarım bile anlamıyor yaşadığım fiziksel problemleri.
Bu da panik bozukluk.."Atak" kısmının etkilerini patolojik olarak yaşarsın..Korkunun üzerine gitsen de "atak" geldiği zaman bu kaçınılmaz olur.
Doğru ilaç, doğru tedaviyle bu hastalıkla yaşamayı öğreniyorsun...İşin içine "korku" giriyorsa o panik bozukluk oluyor arkadaşlar. Korkudan dolayı, ölüm korkusu, nefes alamama, tek başına kalamama gibi durumlar panik bozukluk..ağrı, sızı, kramp, kusma gibi durumlar panik atağın yarattığı patolojik sonuçlar.
Teşekkür ederim canım, sana da ve bu hastalığı olan herkese geçmiş olsun.
Senin gibi, ben de bir dönem atlattım ben yanılgısına düştüm. Ama maalesef tedavisi biten bir hastalık değil bu.
Dediğim gibi migren, troid, ülser, kalp hastalığı gibi düşünün bunu..
Ben atak geçirdiğim zamanlar, çok defa mide kanaması geçirdim..Ama iç organımda yani midemde hiç bir sorun yok.
Çok geçmiş olsun arkadaşım.. Amin allah kimseye vermesin başa gelmeyince bilinmiyor. Çağın hastalığı ve emin ol bizim gibi çok kişi var. Bedensel derken biraz açıklarsan..
ciddimisin cok sevindim:) herkese sorup duruorum nasıl dayanıcam dıye hergun aglıorum ama bebegıde cok ıstıorum ya o mıde bulantılarım cok oldugunda dayanamazam dıe ılacta alamam ( sakınlestırcı alıorum ataklarda ) ıcımdekı korku buyudukce buyuyor bı tanıdık okadr bulantısı kusması oldukı tam on kılo verdı ya bende ole olursam dıe kalamıorum ve cok uzuluorum
nasıl bı cagda yasıorsak:) yanı bulantı sureklı yemek yıyememe baygınlık hıssı tıtreme ates basması yada usume carpıntı (azda olsa) tuhaf hısler ıcımde kusacak gıbı olma falan benım korkum yok ucak asansor dısarı cıkmak rezıl olmak gıbı o an vurunca rezıllık umrumda olmaz canımla ugrasıom zaten bunları yenmekte ılacsız olmuor ama uc yıl boyunca cok ılac kullandım ama hala sonuc aynı ben hamılelıkte ıstıorum ama korkuorum
evet üzülme sakın. karnındaki canı daha çok düşünmeye ona odaklanmaya başlıyorsun. Allah yardım ediyor bir şekilde atlatıyorsun. benim tecrübem böyle oldu, başka biri için nasıl bir tecrübe olur bilemiyorum ama ben bu hastalığı baya derin bi şekilde yaşayanbriri olarak yazıyorum bunları.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?