- 2 Haziran 2019
- 324
- 647
-
- Konu Sahibi civilenginar
- #1
terapiye gitme sebepleriniz bunlar zaten. herşeyi en çıplak hali ile paylaşmak... kendinizi tamamen açmak. çekinmeyin - karşınızdaki uzman ve size destek olmak için orada.merhabalar. yaklaşık 2 senedir terapi almak istiyordum ve sonunda maddi manevi hazır olduğumu hissederek dün tatlı bir hanımefendi ile bu sürece başladım.
bana neden gelme ihtiyacı hissettiniz diye sorunca gözlerim doldu. son yıllarda hiç mutlu hissetmedim biri bana böyle sorunca yaşadığım şeylerin ağırlığı altında ezilmiş gibi hissettim. ama çokta utandım, ezikçe gibi geldi ağlamam. belki de ileriki seanslarda olabilirdi ama daha ilk dakikalardan ağlamam kötü hissettirdi.
bir de her şeyi anlatacağım tabii ki ama bazı şeylerde (örn; kendimi hiç güzel hissetmiyorum) bu düşüncemi açıkladığımda ne kadar güçsüz olduğumu düşünür diye çekiniyorum. ya da kendime bile anlatmak istemediğim hatırlamaktan bile korktuğum şeyler var. bunları anlatırken daha da dibe batar mıyım?
terapi deneyimi olan hanımlardan tecrübelerini dinlemek istiyorum. ileride her şeyi anlatmalı mıyım tüm detaylarıyla? psikolog bana tavsiye verecek mi yoksa dinleyip geçecek mi? inanın hiçbir tecrübem olmadığı için bilmiyorum. sihirli bir değnek olmadığının farkındayım sadece işleyişi çok merak ediyorum
Terapi esnasında ağlamak normaldir. Terapistler de buna alışıktır, hatta hıçkırarak ağlamanızı çığlık atmanızı bekleyecektir sakın takılmayın. İçinizden nasıl gelirse öyle davranın. Oraya gidip de zayıf hissetmeyen kimse olduğunu sanmıyorum ben, onlar bir şey düşünmez.merhabalar. yaklaşık 2 senedir terapi almak istiyordum ve sonunda maddi manevi hazır olduğumu hissederek dün tatlı bir hanımefendi ile bu sürece başladım.
bana neden gelme ihtiyacı hissettiniz diye sorunca gözlerim doldu. son yıllarda hiç mutlu hissetmedim biri bana böyle sorunca yaşadığım şeylerin ağırlığı altında ezilmiş gibi hissettim. ama çokta utandım, ezikçe gibi geldi ağlamam. belki de ileriki seanslarda olabilirdi ama daha ilk dakikalardan ağlamam kötü hissettirdi.
bir de her şeyi anlatacağım tabii ki ama bazı şeylerde (örn; kendimi hiç güzel hissetmiyorum) bu düşüncemi açıkladığımda ne kadar güçsüz olduğumu düşünür diye çekiniyorum. ya da kendime bile anlatmak istemediğim hatırlamaktan bile korktuğum şeyler var. bunları anlatırken daha da dibe batar mıyım?
terapi deneyimi olan hanımlardan tecrübelerini dinlemek istiyorum. ileride her şeyi anlatmalı mıyım tüm detaylarıyla? psikolog bana tavsiye verecek mi yoksa dinleyip geçecek mi? inanın hiçbir tecrübem olmadığı için bilmiyorum. sihirli bir değnek olmadığının farkındayım sadece işleyişi çok merak ediyorum
evet evet bana da şema terapi ile ilerleyeceğimizi ve bir test çözmem içim gönderdi:)Terapi esnasında ağlamak normaldir. Terapistler de buna alışıktır, hatta hıçkırarak ağlamanızı çığlık atmanızı bekleyecektir sakın takılmayın. İçinizden nasıl gelirse öyle davranın. Oraya gidip de zayıf hissetmeyen kimse olduğunu sanmıyorum ben, onlar bir şey düşünmez.
Her şeyi anlatmanızı gerekmeyebilir. Terapistin uygulayacağı yönteme göre değişir anlatacaklarınız. Bana şema terapi uygulandı. Yanında başka yöntemler de vardır mutlaka kesin adını bildiğim bu var. Değersizlik ve çirkinlik hissinizle ilgili en eski anıyı bulup bununla başlayabiliyorlar. Benimki öyle yaptı. Üzerine gitmek istemediğiniz kaçmak istediğiniz şeyler varsa bunu açıkça söylediğinizde ona göre yönlendiriyor tedaviyi. Benimki bazı anıları kasaya kilitleyip gömdürdü mesela, bazılarını resme dönüştürüp yaktık. Bazılarında o anki zemoya sarılıp onunla konuşmamı istedi. Kişiye güvendiyseniz koyverin gitsin. Öyle olması gerekiyor zaten.
Testi ben de çözdüm, o testle duygusal boşluklarınızı belirliyorlar. Ben çözerken çok terlemiştim dürüst olacağım diyeevet evet bana da şema terapi ile ilerleyeceğimizi ve bir test çözmem içim gönderdi:)
Değil mi, istemsiz akar zaten o yaşlar, durdurma şansın yoktur. Komik olacak, pek profesyonelce de değil ama terapistimin gözleri doldu bir defasında ben anlatırken. Koskoca adam, eşimin arkadaşı, oğlumun da terapisti üstelik. Bazen onların bile duyguları harekete geçiyor, biz nasıl ağlamayalımTerapide ağlamayan bizden değildir
Asıl ilk seansta ağlanıyor zaten.o kişiler gerekli eğitimi aldıkları için anlatacağıniz şeylerde çekingenlik yaşamıyorsunuz.beden dilleri sizi rahat ettiriyor.ben işini iyi yapan psikoloğun faydalı olduğunu düşünüyorum. Oraya kuyruğu dik tutmak için değil sorunlarınızı çözmek için gidiyorsunuz.orada ağlamak o kadar normal birşey ki masalarında peçete bulunduruyorlar zaten.seanslar ilerleyip içinizi döktükçe gerçekten o ağzını açar açmaz gelen ağlama hissi de gelmemeye başlıyor.gerçekten adam gibi birinin sizi oturtup neyin var demesi bile bu kadar etkili birşey.merhabalar. yaklaşık 2 senedir terapi almak istiyordum ve sonunda maddi manevi hazır olduğumu hissederek dün tatlı bir hanımefendi ile bu sürece başladım.
bana neden gelme ihtiyacı hissettiniz diye sorunca gözlerim doldu. son yıllarda hiç mutlu hissetmedim biri bana böyle sorunca yaşadığım şeylerin ağırlığı altında ezilmiş gibi hissettim. ama çokta utandım, ezikçe gibi geldi ağlamam. belki de ileriki seanslarda olabilirdi ama daha ilk dakikalardan ağlamam kötü hissettirdi.
bir de her şeyi anlatacağım tabii ki ama bazı şeylerde (örn; kendimi hiç güzel hissetmiyorum) bu düşüncemi açıkladığımda ne kadar güçsüz olduğumu düşünür diye çekiniyorum. ya da kendime bile anlatmak istemediğim hatırlamaktan bile korktuğum şeyler var. bunları anlatırken daha da dibe batar mıyım?
terapi deneyimi olan hanımlardan tecrübelerini dinlemek istiyorum. ileride her şeyi anlatmalı mıyım tüm detaylarıyla? psikolog bana tavsiye verecek mi yoksa dinleyip geçecek mi? inanın hiçbir tecrübem olmadığı için bilmiyorum. sihirli bir değnek olmadığının farkındayım sadece işleyişi çok merak ediyorum
Masalarında peçete ve su olmuyor mu zaten?Ben online olarak başladım ve devam ediyorum yaklaşık 1 buçuk yıl oldu. Her seans öncesi peçete ve bir bardak su alıyorum yanıma. Salya sümük ağlıyorum maalesef. Terapiye başlamadan önceleri ağlayamıyordum diyebilirim . Çoğunlukla içimde bir kızgınlık ve kırgınlıkla yutkunurdum ve yüzümde manasız donuk bir ifade yerleşirdi. Terapi ile birlikte artık daha rahatım. Kendinizi nasıl daha iyi hissedeceksiniz öyle davranın.
Online devam ediyorum evimden.Masalarında peçete ve su olmuyor mu zaten?
Neden orada olduğunuzu sormak ilk seansta net sorulardan biridir zaten. Süreç nasıl ilerleyecek danışanım sorun olarak göründüğü şeyler neler gerçekçi bir yol haritası oluşturmak için önemli bir soru. Bu arada genelde ilk seansta ağlanır bu beklenen bir şey ve hiçbir psikolog bunu yargılamaz hatta ağlamak iyi bir şeydirdir boşaltım sağlar. Terapistinize açık olun zaten siz ne kadar açık olursanız o kadar sağlıklı yol alırsınız. Psikoterapi nasihat yeri değildir ama uygulanan teknikler ve sorulan sorularla sizin olaylara başka boyutlardan bakmanızı sağlar ve iyileşme sürecine girersiniz sadece sabırlı olun. He şunu da ekleyim seanssa gittim kuş gibi hafifledim diye bir şey yok terapi bazen tokat gibi iner yüzünüze dayak yemiş gibi çıkarsınız o odadan fakat sürecin sonunda başladığınız noktadan çok farklı biri olarak hayatınıza devam edersiniz. Sürecinizin güzel geçmesi dileğiylemerhabalar. yaklaşık 2 senedir terapi almak istiyordum ve sonunda maddi manevi hazır olduğumu hissederek dün tatlı bir hanımefendi ile bu sürece başladım.
bana neden gelme ihtiyacı hissettiniz diye sorunca gözlerim doldu. son yıllarda hiç mutlu hissetmedim biri bana böyle sorunca yaşadığım şeylerin ağırlığı altında ezilmiş gibi hissettim. ama çokta utandım, ezikçe gibi geldi ağlamam. belki de ileriki seanslarda olabilirdi ama daha ilk dakikalardan ağlamam kötü hissettirdi.
bir de her şeyi anlatacağım tabii ki ama bazı şeylerde (örn; kendimi hiç güzel hissetmiyorum) bu düşüncemi açıkladığımda ne kadar güçsüz olduğumu düşünür diye çekiniyorum. ya da kendime bile anlatmak istemediğim hatırlamaktan bile korktuğum şeyler var. bunları anlatırken daha da dibe batar mıyım?
terapi deneyimi olan hanımlardan tecrübelerini dinlemek istiyorum. ileride her şeyi anlatmalı mıyım tüm detaylarıyla? psikolog bana tavsiye verecek mi yoksa dinleyip geçecek mi? inanın hiçbir tecrübem olmadığı için bilmiyorum. sihirli bir değnek olmadığının farkındayım sadece işleyişi çok merak ediyorum
Ben annemi kaybettikten sonra hem terapi hem ilaç desteği aldım. Hiç çekinmeden tüm düşüncelerimi paylaştım ve zamanla iyi gelmeye başladı. Ancak yas süreci farklı sizin durumunuz kendinizle olan konuşmalar inançlar anladığım kadarıyla. Yine de açık olun çünkü siz açık olursanız size daha kolay ulaşacaktir uzman. Yargılanmaktan da korkmayın herşey insanlar için. Bu yüzden oradasiniz. Sizin hakkınızda düşündüğümüz gibi şeyler düşünmüyor çünkü karşınızda size destek için bu işin eğitimini alan biri var konu komşu arkadaş değil yani.merhabalar. yaklaşık 2 senedir terapi almak istiyordum ve sonunda maddi manevi hazır olduğumu hissederek dün tatlı bir hanımefendi ile bu sürece başladım.
bana neden gelme ihtiyacı hissettiniz diye sorunca gözlerim doldu. son yıllarda hiç mutlu hissetmedim biri bana böyle sorunca yaşadığım şeylerin ağırlığı altında ezilmiş gibi hissettim. ama çokta utandım, ezikçe gibi geldi ağlamam. belki de ileriki seanslarda olabilirdi ama daha ilk dakikalardan ağlamam kötü hissettirdi.
bir de her şeyi anlatacağım tabii ki ama bazı şeylerde (örn; kendimi hiç güzel hissetmiyorum) bu düşüncemi açıkladığımda ne kadar güçsüz olduğumu düşünür diye çekiniyorum. ya da kendime bile anlatmak istemediğim hatırlamaktan bile korktuğum şeyler var. bunları anlatırken daha da dibe batar mıyım?
terapi deneyimi olan hanımlardan tecrübelerini dinlemek istiyorum. ileride her şeyi anlatmalı mıyım tüm detaylarıyla? psikolog bana tavsiye verecek mi yoksa dinleyip geçecek mi? inanın hiçbir tecrübem olmadığı için bilmiyorum. sihirli bir değnek olmadığının farkındayım sadece işleyişi çok merak ediyorum
süreciniz nasıl geçiyor acaba?merhabalar. yaklaşık 2 senedir terapi almak istiyordum ve sonunda maddi manevi hazır olduğumu hissederek dün tatlı bir hanımefendi ile bu sürece başladım.
bana neden gelme ihtiyacı hissettiniz diye sorunca gözlerim doldu. son yıllarda hiç mutlu hissetmedim biri bana böyle sorunca yaşadığım şeylerin ağırlığı altında ezilmiş gibi hissettim. ama çokta utandım, ezikçe gibi geldi ağlamam. belki de ileriki seanslarda olabilirdi ama daha ilk dakikalardan ağlamam kötü hissettirdi.
bir de her şeyi anlatacağım tabii ki ama bazı şeylerde (örn; kendimi hiç güzel hissetmiyorum) bu düşüncemi açıkladığımda ne kadar güçsüz olduğumu düşünür diye çekiniyorum. ya da kendime bile anlatmak istemediğim hatırlamaktan bile korktuğum şeyler var. bunları anlatırken daha da dibe batar mıyım?
terapi deneyimi olan hanımlardan tecrübelerini dinlemek istiyorum. ileride her şeyi anlatmalı mıyım tüm detaylarıyla? psikolog bana tavsiye verecek mi yoksa dinleyip geçecek mi? inanın hiçbir tecrübem olmadığı için bilmiyorum. sihirli bir değnek olmadığının farkındayım sadece işleyişi çok merak ediyorum