Burada okuduğum bütün doğum hikayeleri her iki hamileliğimde bana eşlik ettiği için artik ben de yazmak istedim. Bir kişiye dahi olumlu birsey hissettirirse mutlu olacağım.
Bundan yaklaşık 4.5 yıl önce çook sevdiğim adamla çok zor süreçlerden sonra evlenebilmistik sonunda. genç anne olmak istediğim için bebeğim olsun istiyordum ama her hafta Bursa'dan Ankara'ya gitmem gerektiği icin en azından aldigim eğitim bitene kadar beklemeyi düşünüyorduk. Fakat benim küçük bir bilgi yanlışım hemen hamile kalmam için sebep oldu. 7 ay boyunca hamile halimle Ankara'ya gittim geldim neredeyse her hafta. Hamile olduğumu öğrenince eşimin arkadaşının jinekolog olan karısına gitmiştik. Bana asla yolculuk yapamazsın, Ben bayrama bile göndermiyorum gebeleri ayrıca ilk üç ay ilişki de yok dedi(yeni evliye denecek Son şey :) bu olsa gerek). Yıllar sonra alabilme imkanı buldugum eğitime ara veremedim. İnternetten başka doktor arayışına girdim. çünkü Bursa'da tanıdığım sorabilecegim kimse yoktu. Medikalpark hastanesinde Bahar Çelen'in profilini incelerken vajinal doğum üzerine ihtisas yaptığını görünce bu doktora bir gideyim olmazsa başka birini araştırırım diyerek eşimle doktora gittik.Canım doktorum kontrollerde sonra herseyin normal olduğunu seyehat de edebileceğimi, bir sıkıntı olmadıkça 37.haftaya kadar eşimle ilişkime devam edebileceğimi söyleyince rahat bir nefes alıp ayrıldık. Zaman ilerledikçe normal dogum isteğimi kendisine ısrarla söyledim. Kendisinin de bunu arzu ettiğini fakat doğum şekline onceden degil doğum sürecinde karar verilebileceğini söyledi. 37. hafta dolmak üzereydi. Ramazan ayindaydik. Oldukça sıcak geçen günler artık beni zorluyordu. her uyandığımda bu gece de doğmadi diye uyanıyordum. ( hep gece doğuyor sanki çocuklar :), halbuki iki oğlum da gündüz doğdu ) .36+5de gece eşim,kayınvalide,kayınpeder ve dogum için yanıma gelen ikizimle sahur yaparken iç çamaşırimda farklı bir ıslaklık hissettim. birkaç gün öncesinde uludağda piknik gibi iftar yapacağız duye gitmiş yolu şaşırmış sarsıntılı yollardan gitmiştik. ondan mı diye dusunurken sabah olunca doktorumu aradim 2 gün sonra Perşembe gel dedi. kontrolde suyun iyice azaldığını risk almamak için suni sancı ile doğumu başlatmak gerektiğini söyleyince heyecanlandim. hemen yatış yaptık. ikiz kardeşimi eve gönderdim bebegin ve benim çantalarımi alması için. gece esim-ben ve ikizim hastanede kaldık. sabah erkenden doğumhaneye alıp hazirlayacaklardı beni. gece neredeyse uyuyamadım. 12 den sonra yeme içme yasaklandı diye öncesinde enerji versin diye hurma vs yedim bol su içtim. saatler ilerledikçe ya suni sancı ile dogurmazsam ya bir terslik olursa sezeryan olur korkusu gittikçe arttı arttı sonunda ağlamaya başladım.
eşim de yanımda yatıyordu sarıldık birlikte ağladık. birlikte çoook dua ettik. Ya müfettihal ebvab iftah lena hayrelbab (ey kapilari açan Allah'ım bize iyilik kapılarını aç) âyetini okuyup ağladık.. oylece uyumus kalmisiz. gece 3.5 gibi tuvalete gitmek için uyandim çamaşırımda nişanı görünce Allah dualarımı kabul etti normal süreç başladı dedim. eşim de ben de çok sevindik. sabah 5 de hemşire beni götürmeye geldi.. hemen mi dedim. evet dedi:) doğumhane kapısında eşim ve ikizimle vedalaştık. ebe ilk kontrolü yapinca 2 cm açıklık var zaten doğum başlamış deyince çok mutlu oldum. lavman vs derken suni sancıyi ancak 8de takabildiler. 9 a doğru sancilari hissetmeye başladım azar azar artıyordu. 11 gibi artık zor dayanıyordu. 12 eşimi aradım Epidural istiyorum diye çünkü henüz 4 cm açıklık vardı ve benim canım çok yanıyordu. Arada ebeler gelip açıklığı kontrol ediyorlardı. bir kontrol sırasında suyu da patlattı lar. sürekli nst ye bağlıydım. arada çıkartıyorlardi yürü istersen diyorlardı. kalkıp yürümedim. (ilk doğumumdaki en büyük cahilliklerimden biri bu sürekli sırt üstü yatmak ..) Epiduralden de korkuyorum bir yandan bir sürü yan etki ve
kötü hikaye duymuş ve okumuştum. anestezi uzmanı gelince ona bu endişemi söyledim. Uzun boylu uzun saçlı biriydi ve güven verici bir sesi vardı. dediklerimı uygularsan hiç birşey olmaz çook rahat edeceksin dedi. belimden damar yolunu açmak için iğneyi batirdiginda irkildim istemeden. bu sadece damar yolu ama sakın bunu 2. iğnede yapma dedi.
ebeler beni tuttu ben de
sakin kalmaya çalıştım. sıkıntısz Epidural yapıldı. 12.30 da sancılar
bitmiş ben çooktan uyumustum. 1.30 a dogru ebe gelip kontrol edince açılma 8 cm demesin mi. bebek geliyor doktora haber verin, masayı hazırlayın deyince hem sevindim hem inanamadim. çünkü ilk doğumumdu ve bu kadar çabuk olacağını beklemiyordum. bebek kıyafetlerini istediler ikizime haber verdim odadan getirdi. O da eşime haber vermiş. tam cuma namazı saati eşim dua ederken kardeşim arayıp bebeğin dogmak üzere olduğunu gelmesini söylemiş. eşim de bu kadar hızlı beklemiyormus:) ve beni doğum masasına aldılar. Epidural olduğum için ağrı yoktu ama kasılmalar hissediliyordu. Ebe kasilma gelince ikin dedi. ben de ikindim ama doktor bir türlü gelemiyordu. poliklinik 2. katta doğumhane 16. katta. asansörle bile 15 dk da çıkılıyor. Neyse doktor geldi bir iki ikinma sonrasında bebisim çıktı ve bir ağlama sesi 3 ağustos 2012 - 14. 05 de oğlum Yusuf Celaleddin dünyaya geldi. Bebeği götürdüler. plesenta ve dikislerden sonra eşimi ve kardeşimi yanıma aldılar. doğurduğuma inanamıyordum. bebeğim 2.5 Kilo dogmustu. ama anne sütüyle hızla toparlandı.
2yıl sonra 2. bebeğimizi istedik. ama bu sefer ister istemez olmadı 11 ay ugrastik. herşey normal diyordu doktor. soğan kürleri vs denedim olmadı. herşeyin bir zamanı var ama ınsan sebeplerin de peşine düşüyor işte. bu 11 ay içinde bir kimyasal gebelik geçirmiş biraz üzulmustum. 11 ay sonunda adetim gecikmişti ama hemen heveslenmedim. kan testi yaptırdım pozitif. ama yetmez iki gün sonra tekrarlanıp hcg değerinin artışını görmek gerekiyordu. ve o artışı da görünce elhamdülillah dedim. hamileyim.. ilk hamileliğimin farklı olarak bu sefer çalışıyordum ve bir de yaklaşık 3 yaşında hareketli ve bana oldukca düşkün bir oğlum vardı. tuvaletten yemeğe uyumaya herseyinı benle yapıyordu. Halbuki babası da oldukça ilgili bir baba. bunlar beni düşündüre dursun 4 aylıkken bel ağrılarım başladı. ilk doğumumdan bir yıl sonra bel fıtığı olmis 1 ay yatmıştim. daha 4 aylık hamileyken zorlanmaya başlamak beni korkuttu ve hemen hamile platesine başladım. ve iyiki de başlamışim. 22-34 haftalarımda haftada 3 defa 1 er saat plates yaptım hoca eşliğinde. plates hocam çok camdan biriydi. hemen kaynaştık arkadaş olduk. kendi de ebe idi ve bana çoook şey öğretti. plates ile bel ağrılarından kurtuldum. sabah plates yapıyor öğleden sonra okula gidiyordum. derslerim hep öğleden sonraydi. plates çok Zinde hissettiriyordu. bu zindelikle 36. haftaya kadar çalıştım. bir yandan da 37 de doğururum diye bekliyorum ilk bebeğim 37 de dogdu diye. 40. haftayı göreceğim hiç aklıma gelmezdi. ama bebisimin keyfi yerindeydi ve bir türlü hareket yoktu. kendimi dinlemekten yorulmuştum. Son kontrolde 40. haftanın dolduğu cumaya kadar zaman verdi doktor. (bu arada ilk bebegimdeki doktora gidiyorum) kendi gelmezse cuma sabah 5 de yatış yapar suni sancı ile başlatıriz dedi. pazartesi perşembe arası bol bol yürüdüm ama hareket yok. cuma sabah 5 te hastaneye gittik yatış vs derken ebe ilk muayene etti 3 cm açıklık var dmez mi ( gene doğumum kendiliğinden başlamışti çok şükür) ama hiç sancı hissetmiyorum. nstde de sancı çıkıyor ama çok belli belirsiz ve düzensiz. lavman vs yapıldı. 7 de suni sancıyi vermeye başladı. en fazla 150 ye ciakracagiz yavaş yavaş artırıp dedi ebe. ve ben bu sefer kararlıyım yatmayacagim sancilari ayakta geçireceğim ve plates derslerinde öğrendiğim tekniklerle atlatacagim. ama suni sancı ve nst ye 1.5 saat baglandim ve sırt ustu yatıyordum. bu sırada vardiya değişti doktor geldi sancı var mı diyorlar yok diyorum. çünkü sancı hissetmiyorum. hafif bir adet sancısı gibi bir ağrı var ama birinci dogumdaki gibi bir ağrı beklediğimden sancı yok ama kasilma var diyorum. Neyse ebe gidiyor geliyor bakıyor nstde de sancı yok. 8.30 da ebe bir kontrol edelim diyor 5-6 cm açıklık. inanamıyorum. ve suyu patlatıyor. O sıra kolumdaki serum bakıyorum 250 yapmışlar ama bende öyle bir acı yok sadece adet sancısınin biraz fazlasi. yan dönmek istiyorum dedim yan dönerek yattim o ağrı da azaldı. kasılmalar 2 dk ya düştü. kasilma geliyor az ağrım oluyor onu da belime masaj yaparak geçiriyordum. ebe bir daha geldi saat 9 da. açılma 8.5 cm acil masayı hazırlayın doktoru arayın bebek geliyor deyince gerçek olduğuna inanamadim. çünkü daha 7 de suni sancı vermeye başlamışlardı. O sırada ebe eliyle rahim ağzını yumuşatmaya çalışınca benden ilk çığlık koptu :)) sancı çekmedim ama o çok acı vermişti. masaya alındığımda artık aktif doğum sürecine girmiştik. bebek geliyordu. rahim ağzı biraz sert diye eliyle aynı müdahaleyi birkaç kez yaptı ebe. çok canim yandı ben ben değildim sesimi taniyamiyordum. ebe tamam bunu yapmayacağım dedi. damardan rahim agzi yumuşatıcı yaptı. ama ben ilk doğumumda Epidural aldigim için bu acıları bilmiyordum. ikin diyorlar ama canim cok yanıyordu yapamıyordum. bağırmaktan enerji kalmiyordu.doktor gelemiyordu yine. malum 16. katta doğumhane. ebe ikinma diyor ama elimde değil. ebeye doktor yetisemezse çocuğu tut diye bagiriyorum:) bir ebe bir hasta bakıcı iki sağlık lisesi stajer kız. açıdan duramıyorum kızlara kolumu tutun dedim öbür kolumdan da hasta bakıcı tuttu. ( keşke eşimi içeri alsaydılar en iyi o tutardı beni çünkü beni tutan hasta bakıcı abla yi baya zorlamisim:) ) bebeğin saçlarını görüyorum diyor ebe ana inanmıyorum beni teselli ediyor saniyorum. saatlerce o acıyı cekecekmisim ve bitmeyecekmis gibi geliyor çünkü. doktor geldi sonunda ama ben sadece bagiriyorum. doktor sonunda yanlış yoldasin böyle olmaz bağırmak yerine ikin dedi. içimden dedim ki ben yapamıyorum. burdan dönüş de yok bu acı beni öldürecek ölüyorum galiba. ne olduysa o sırada bütün gücümle ıkındım ve bebeğim içimden kaydı.. bebeğin basının geçtiği bu sürecin adına ateş çemberi diyorlar. gerçekten öyleymis. ikinci oğlum da 12 subat 2016 da 9. 55 de doğmuş oldu. eşim doğumhane kapısında doğum masasındaki çığlıklarımı kaydetmiş. doğumdan ancak 20 gün sonra dinleyebildim o ses kaydını :) bebek çıktığı andan itibaren hersey bitti. dikişler ve plesantanin çıkmasıyla eşimi içeri aldılar o gelince baktım gözlerinde sevinc gözyaşları ben de o da ağladık sevinçten. bebeğimizi getirdiler elini tuttum kokladim.. sonra eşim odayı ayarlamak üzere çıktı ben de 1 saat kadar sonra bebeğimi alıp odama gitmiştim. hemen emzirdim yavrumu ve bu sefer yine cuma saatiydi. eşim ilk dogumdaki aynı camide yine cuma kılıyor ve ikinci bebeğimiz için şükrediyordu. bir gece kalıp sabah evimize döndük yusufum abi olmuştu. kendi daha küçük yavru ama abi olmuştu.
ilk doğumum 6 saat, ikinci doğumum 3 saat sürmüştü. 3. sünde hastaneye yetişebilir miyim acaba :) bir daha bebeğim olur ve normal dogurursam bu kadar bağırmam herhalde. çünkü en azından neyle karşılaşacağımı biliyor olacagim.
biraz uzun oldu ama umarım birilerine olumlu bir şeyler hissettirir yaşadıklarım.
Bundan yaklaşık 4.5 yıl önce çook sevdiğim adamla çok zor süreçlerden sonra evlenebilmistik sonunda. genç anne olmak istediğim için bebeğim olsun istiyordum ama her hafta Bursa'dan Ankara'ya gitmem gerektiği icin en azından aldigim eğitim bitene kadar beklemeyi düşünüyorduk. Fakat benim küçük bir bilgi yanlışım hemen hamile kalmam için sebep oldu. 7 ay boyunca hamile halimle Ankara'ya gittim geldim neredeyse her hafta. Hamile olduğumu öğrenince eşimin arkadaşının jinekolog olan karısına gitmiştik. Bana asla yolculuk yapamazsın, Ben bayrama bile göndermiyorum gebeleri ayrıca ilk üç ay ilişki de yok dedi(yeni evliye denecek Son şey :) bu olsa gerek). Yıllar sonra alabilme imkanı buldugum eğitime ara veremedim. İnternetten başka doktor arayışına girdim. çünkü Bursa'da tanıdığım sorabilecegim kimse yoktu. Medikalpark hastanesinde Bahar Çelen'in profilini incelerken vajinal doğum üzerine ihtisas yaptığını görünce bu doktora bir gideyim olmazsa başka birini araştırırım diyerek eşimle doktora gittik.Canım doktorum kontrollerde sonra herseyin normal olduğunu seyehat de edebileceğimi, bir sıkıntı olmadıkça 37.haftaya kadar eşimle ilişkime devam edebileceğimi söyleyince rahat bir nefes alıp ayrıldık. Zaman ilerledikçe normal dogum isteğimi kendisine ısrarla söyledim. Kendisinin de bunu arzu ettiğini fakat doğum şekline onceden degil doğum sürecinde karar verilebileceğini söyledi. 37. hafta dolmak üzereydi. Ramazan ayindaydik. Oldukça sıcak geçen günler artık beni zorluyordu. her uyandığımda bu gece de doğmadi diye uyanıyordum. ( hep gece doğuyor sanki çocuklar :), halbuki iki oğlum da gündüz doğdu ) .36+5de gece eşim,kayınvalide,kayınpeder ve dogum için yanıma gelen ikizimle sahur yaparken iç çamaşırimda farklı bir ıslaklık hissettim. birkaç gün öncesinde uludağda piknik gibi iftar yapacağız duye gitmiş yolu şaşırmış sarsıntılı yollardan gitmiştik. ondan mı diye dusunurken sabah olunca doktorumu aradim 2 gün sonra Perşembe gel dedi. kontrolde suyun iyice azaldığını risk almamak için suni sancı ile doğumu başlatmak gerektiğini söyleyince heyecanlandim. hemen yatış yaptık. ikiz kardeşimi eve gönderdim bebegin ve benim çantalarımi alması için. gece esim-ben ve ikizim hastanede kaldık. sabah erkenden doğumhaneye alıp hazirlayacaklardı beni. gece neredeyse uyuyamadım. 12 den sonra yeme içme yasaklandı diye öncesinde enerji versin diye hurma vs yedim bol su içtim. saatler ilerledikçe ya suni sancı ile dogurmazsam ya bir terslik olursa sezeryan olur korkusu gittikçe arttı arttı sonunda ağlamaya başladım.
eşim de yanımda yatıyordu sarıldık birlikte ağladık. birlikte çoook dua ettik. Ya müfettihal ebvab iftah lena hayrelbab (ey kapilari açan Allah'ım bize iyilik kapılarını aç) âyetini okuyup ağladık.. oylece uyumus kalmisiz. gece 3.5 gibi tuvalete gitmek için uyandim çamaşırımda nişanı görünce Allah dualarımı kabul etti normal süreç başladı dedim. eşim de ben de çok sevindik. sabah 5 de hemşire beni götürmeye geldi.. hemen mi dedim. evet dedi:) doğumhane kapısında eşim ve ikizimle vedalaştık. ebe ilk kontrolü yapinca 2 cm açıklık var zaten doğum başlamış deyince çok mutlu oldum. lavman vs derken suni sancıyi ancak 8de takabildiler. 9 a doğru sancilari hissetmeye başladım azar azar artıyordu. 11 gibi artık zor dayanıyordu. 12 eşimi aradım Epidural istiyorum diye çünkü henüz 4 cm açıklık vardı ve benim canım çok yanıyordu. Arada ebeler gelip açıklığı kontrol ediyorlardı. bir kontrol sırasında suyu da patlattı lar. sürekli nst ye bağlıydım. arada çıkartıyorlardi yürü istersen diyorlardı. kalkıp yürümedim. (ilk doğumumdaki en büyük cahilliklerimden biri bu sürekli sırt üstü yatmak ..) Epiduralden de korkuyorum bir yandan bir sürü yan etki vekötü hikaye duymuş ve okumuştum. anestezi uzmanı gelince ona bu endişemi söyledim. Uzun boylu uzun saçlı biriydi ve güven verici bir sesi vardı. dediklerimı uygularsan hiç birşey olmaz çook rahat edeceksin dedi. belimden damar yolunu açmak için iğneyi batirdiginda irkildim istemeden. bu sadece damar yolu ama sakın bunu 2. iğnede yapma dedi.
ebeler beni tuttu ben de
sakin kalmaya çalıştım. sıkıntısz Epidural yapıldı. 12.30 da sancılar
bitmiş ben çooktan uyumustum. 1.30 a dogru ebe gelip kontrol edince açılma 8 cm demesin mi. bebek geliyor doktora haber verin, masayı hazırlayın deyince hem sevindim hem inanamadim. çünkü ilk doğumumdu ve bu kadar çabuk olacağını beklemiyordum. bebek kıyafetlerini istediler ikizime haber verdim odadan getirdi. O da eşime haber vermiş. tam cuma namazı saati eşim dua ederken kardeşim arayıp bebeğin dogmak üzere olduğunu gelmesini söylemiş. eşim de bu kadar hızlı beklemiyormus:) ve beni doğum masasına aldılar. Epidural olduğum için ağrı yoktu ama kasılmalar hissediliyordu. Ebe kasilma gelince ikin dedi. ben de ikindim ama doktor bir türlü gelemiyordu. poliklinik 2. katta doğumhane 16. katta. asansörle bile 15 dk da çıkılıyor. Neyse doktor geldi bir iki ikinma sonrasında bebisim çıktı ve bir ağlama sesi 3 ağustos 2012 - 14. 05 de oğlum Yusuf Celaleddin dünyaya geldi. Bebeği götürdüler. plesenta ve dikislerden sonra eşimi ve kardeşimi yanıma aldılar. doğurduğuma inanamıyordum. bebeğim 2.5 Kilo dogmustu. ama anne sütüyle hızla toparlandı.
2yıl sonra 2. bebeğimizi istedik. ama bu sefer ister istemez olmadı 11 ay ugrastik. herşey normal diyordu doktor. soğan kürleri vs denedim olmadı. herşeyin bir zamanı var ama ınsan sebeplerin de peşine düşüyor işte. bu 11 ay içinde bir kimyasal gebelik geçirmiş biraz üzulmustum. 11 ay sonunda adetim gecikmişti ama hemen heveslenmedim. kan testi yaptırdım pozitif. ama yetmez iki gün sonra tekrarlanıp hcg değerinin artışını görmek gerekiyordu. ve o artışı da görünce elhamdülillah dedim. hamileyim.. ilk hamileliğimin farklı olarak bu sefer çalışıyordum ve bir de yaklaşık 3 yaşında hareketli ve bana oldukca düşkün bir oğlum vardı. tuvaletten yemeğe uyumaya herseyinı benle yapıyordu. Halbuki babası da oldukça ilgili bir baba. bunlar beni düşündüre dursun 4 aylıkken bel ağrılarım başladı. ilk doğumumdan bir yıl sonra bel fıtığı olmis 1 ay yatmıştim. daha 4 aylık hamileyken zorlanmaya başlamak beni korkuttu ve hemen hamile platesine başladım. ve iyiki de başlamışim. 22-34 haftalarımda haftada 3 defa 1 er saat plates yaptım hoca eşliğinde. plates hocam çok camdan biriydi. hemen kaynaştık arkadaş olduk. kendi de ebe idi ve bana çoook şey öğretti. plates ile bel ağrılarından kurtuldum. sabah plates yapıyor öğleden sonra okula gidiyordum. derslerim hep öğleden sonraydi. plates çok Zinde hissettiriyordu. bu zindelikle 36. haftaya kadar çalıştım. bir yandan da 37 de doğururum diye bekliyorum ilk bebeğim 37 de dogdu diye. 40. haftayı göreceğim hiç aklıma gelmezdi. ama bebisimin keyfi yerindeydi ve bir türlü hareket yoktu. kendimi dinlemekten yorulmuştum. Son kontrolde 40. haftanın dolduğu cumaya kadar zaman verdi doktor. (bu arada ilk bebegimdeki doktora gidiyorum) kendi gelmezse cuma sabah 5 de yatış yapar suni sancı ile başlatıriz dedi. pazartesi perşembe arası bol bol yürüdüm ama hareket yok. cuma sabah 5 te hastaneye gittik yatış vs derken ebe ilk muayene etti 3 cm açıklık var dmez mi ( gene doğumum kendiliğinden başlamışti çok şükür) ama hiç sancı hissetmiyorum. nstde de sancı çıkıyor ama çok belli belirsiz ve düzensiz. lavman vs yapıldı. 7 de suni sancıyi vermeye başladı. en fazla 150 ye ciakracagiz yavaş yavaş artırıp dedi ebe. ve ben bu sefer kararlıyım yatmayacagim sancilari ayakta geçireceğim ve plates derslerinde öğrendiğim tekniklerle atlatacagim. ama suni sancı ve nst ye 1.5 saat baglandim ve sırt ustu yatıyordum. bu sırada vardiya değişti doktor geldi sancı var mı diyorlar yok diyorum. çünkü sancı hissetmiyorum. hafif bir adet sancısı gibi bir ağrı var ama birinci dogumdaki gibi bir ağrı beklediğimden sancı yok ama kasilma var diyorum. Neyse ebe gidiyor geliyor bakıyor nstde de sancı yok. 8.30 da ebe bir kontrol edelim diyor 5-6 cm açıklık. inanamıyorum. ve suyu patlatıyor. O sıra kolumdaki serum bakıyorum 250 yapmışlar ama bende öyle bir acı yok sadece adet sancısınin biraz fazlasi. yan dönmek istiyorum dedim yan dönerek yattim o ağrı da azaldı. kasılmalar 2 dk ya düştü. kasilma geliyor az ağrım oluyor onu da belime masaj yaparak geçiriyordum. ebe bir daha geldi saat 9 da. açılma 8.5 cm acil masayı hazırlayın doktoru arayın bebek geliyor deyince gerçek olduğuna inanamadim. çünkü daha 7 de suni sancı vermeye başlamışlardı. O sırada ebe eliyle rahim ağzını yumuşatmaya çalışınca benden ilk çığlık koptu :)) sancı çekmedim ama o çok acı vermişti. masaya alındığımda artık aktif doğum sürecine girmiştik. bebek geliyordu. rahim ağzı biraz sert diye eliyle aynı müdahaleyi birkaç kez yaptı ebe. çok canim yandı ben ben değildim sesimi taniyamiyordum. ebe tamam bunu yapmayacağım dedi. damardan rahim agzi yumuşatıcı yaptı. ama ben ilk doğumumda Epidural aldigim için bu acıları bilmiyordum. ikin diyorlar ama canim cok yanıyordu yapamıyordum. bağırmaktan enerji kalmiyordu.doktor gelemiyordu yine. malum 16. katta doğumhane. ebe ikinma diyor ama elimde değil. ebeye doktor yetisemezse çocuğu tut diye bagiriyorum:) bir ebe bir hasta bakıcı iki sağlık lisesi stajer kız. açıdan duramıyorum kızlara kolumu tutun dedim öbür kolumdan da hasta bakıcı tuttu. ( keşke eşimi içeri alsaydılar en iyi o tutardı beni çünkü beni tutan hasta bakıcı abla yi baya zorlamisim:) ) bebeğin saçlarını görüyorum diyor ebe ana inanmıyorum beni teselli ediyor saniyorum. saatlerce o acıyı cekecekmisim ve bitmeyecekmis gibi geliyor çünkü. doktor geldi sonunda ama ben sadece bagiriyorum. doktor sonunda yanlış yoldasin böyle olmaz bağırmak yerine ikin dedi. içimden dedim ki ben yapamıyorum. burdan dönüş de yok bu acı beni öldürecek ölüyorum galiba. ne olduysa o sırada bütün gücümle ıkındım ve bebeğim içimden kaydı.. bebeğin basının geçtiği bu sürecin adına ateş çemberi diyorlar. gerçekten öyleymis. ikinci oğlum da 12 subat 2016 da 9. 55 de doğmuş oldu. eşim doğumhane kapısında doğum masasındaki çığlıklarımı kaydetmiş. doğumdan ancak 20 gün sonra dinleyebildim o ses kaydını :) bebek çıktığı andan itibaren hersey bitti. dikişler ve plesantanin çıkmasıyla eşimi içeri aldılar o gelince baktım gözlerinde sevinc gözyaşları ben de o da ağladık sevinçten. bebeğimizi getirdiler elini tuttum kokladim.. sonra eşim odayı ayarlamak üzere çıktı ben de 1 saat kadar sonra bebeğimi alıp odama gitmiştim. hemen emzirdim yavrumu ve bu sefer yine cuma saatiydi. eşim ilk dogumdaki aynı camide yine cuma kılıyor ve ikinci bebeğimiz için şükrediyordu. bir gece kalıp sabah evimize döndük yusufum abi olmuştu. kendi daha küçük yavru ama abi olmuştu.
ilk doğumum 6 saat, ikinci doğumum 3 saat sürmüştü. 3. sünde hastaneye yetişebilir miyim acaba :) bir daha bebeğim olur ve normal dogurursam bu kadar bağırmam herhalde. çünkü en azından neyle karşılaşacağımı biliyor olacagim.
biraz uzun oldu ama umarım birilerine olumlu bir şeyler hissettirir yaşadıklarım.
