- 25 Mayıs 2014
- 395
- 142
- 53
- Konu Sahibi Benyazmazsamsenyazmazsan
- #1
9 Ay boyunca hemen hemen her gün buradaki doğum hikayelerini okudum.
Her kadın gibi kendi doğum hikayem nasıl olacak diye merak ettim ki hamileligim cok zor gecmisti hep aciller de serumlarla. Burada ki hikayeleri okurken garipsiyordum daha hamileyken bebeğine cook yoğun duygular besleyen kadınları görünce belki sizde beni garipseyeceksiniz ama hamileyken birşey hissetmiyordum bebegime karşı neyse 38. Hafta oldu çatı muaynesi zamani geldi normal dogumu cok istiyordum merak ediyordum o zamanin nasil gececegini sancim nasil baslayacak o an kadinlar nelerhissediyor diye maalesef bu duyguyu tadamadim sezaryen olmak zorunda kaldim spinalde karar kıldık tarihi belirledik temmuzun son haftasi doğum icin hazırlığa başladım alisverisimi eksiklerimi hallettim o günün gecesi birsey düşünmeden uyudum sabah saatimiz gelince hastaneye gittik yatisim yapildi almaya geldiler beni ameliyat için garip bi his bi korku sardi beni bi ağlıyorum susturamiyorlar ameliyat hanede anestezi uzmani doktorum ebeler işi gücü hazırlığı biraktilar beni sakinlestirip ameliyata hazırlamaya calisiyorlar sonra anestezi uzmani başladı işe kambur durmami istedi sirtima tırnağıni batirdi sonra o berbat iğne ayaklarim kendiliğinden diklesti o iğneyi yapinca uyuşma karincalanma sonra hissizlik. Sırada doktorum hızlı bi şekilde karnimi kesmeye başladı verdikleri ilaclar bebeğe ulasmadan çıkarmak için acayip midem bulandi kac kere agzima kadar geldi kusamadim yatar pozisyonda olduğum için 10 dk içinde bebegimi yanima verdiler usumesin diye sarıp sarmaladilar doğar doğmaz ellerini etmiyordu cok cok garip bi duygu sevgi değil şaşkınlık oluyor insanda kucaginiza alip emzirdikten onunla ilgilenip ona alistiktan sonra cok cok seviyorsunuz bu aşamaya kadar şaşkınlık yeni bi insanin hayatiniza gireceği için heyecanli oluyorsunuz yada ben öyleydim cok genc yaşta anne oldum haftalar geçtikçe bu hissin güzelliğini anlıyorsunuz benzersiz bi sey isteyen herkese nasip olsun her anneye acısını yasatmadan bebegini de sağlıkla büyütmek ve güzel günler görmeniz dileğiyle...
Her kadın gibi kendi doğum hikayem nasıl olacak diye merak ettim ki hamileligim cok zor gecmisti hep aciller de serumlarla. Burada ki hikayeleri okurken garipsiyordum daha hamileyken bebeğine cook yoğun duygular besleyen kadınları görünce belki sizde beni garipseyeceksiniz ama hamileyken birşey hissetmiyordum bebegime karşı neyse 38. Hafta oldu çatı muaynesi zamani geldi normal dogumu cok istiyordum merak ediyordum o zamanin nasil gececegini sancim nasil baslayacak o an kadinlar nelerhissediyor diye maalesef bu duyguyu tadamadim sezaryen olmak zorunda kaldim spinalde karar kıldık tarihi belirledik temmuzun son haftasi doğum icin hazırlığa başladım alisverisimi eksiklerimi hallettim o günün gecesi birsey düşünmeden uyudum sabah saatimiz gelince hastaneye gittik yatisim yapildi almaya geldiler beni ameliyat için garip bi his bi korku sardi beni bi ağlıyorum susturamiyorlar ameliyat hanede anestezi uzmani doktorum ebeler işi gücü hazırlığı biraktilar beni sakinlestirip ameliyata hazırlamaya calisiyorlar sonra anestezi uzmani başladı işe kambur durmami istedi sirtima tırnağıni batirdi sonra o berbat iğne ayaklarim kendiliğinden diklesti o iğneyi yapinca uyuşma karincalanma sonra hissizlik. Sırada doktorum hızlı bi şekilde karnimi kesmeye başladı verdikleri ilaclar bebeğe ulasmadan çıkarmak için acayip midem bulandi kac kere agzima kadar geldi kusamadim yatar pozisyonda olduğum için 10 dk içinde bebegimi yanima verdiler usumesin diye sarıp sarmaladilar doğar doğmaz ellerini etmiyordu cok cok garip bi duygu sevgi değil şaşkınlık oluyor insanda kucaginiza alip emzirdikten onunla ilgilenip ona alistiktan sonra cok cok seviyorsunuz bu aşamaya kadar şaşkınlık yeni bi insanin hayatiniza gireceği için heyecanli oluyorsunuz yada ben öyleydim cok genc yaşta anne oldum haftalar geçtikçe bu hissin güzelliğini anlıyorsunuz benzersiz bi sey isteyen herkese nasip olsun her anneye acısını yasatmadan bebegini de sağlıkla büyütmek ve güzel günler görmeniz dileğiyle...