Selam arkadaşlar
Dert değil tabii ki ama konuyu nereye açacağımı bulamadım. Bugün bebeğimin cinsiyetini öğrendik. Erkekmiş, sağlıkla gelsin inşallah
Doktor 12. Haftada erken ama kıza benziyor demişti. Ben en başından beri erkek hissediyordum zaten. Çünkü kız çocuklarını çok seviyorum çok da istiyordum bu yüzden de kesin erkektir beni bulmaz dedim
biraz da kız isteme sebebim eşimin ailesi. Saçma sapan soyumuz yürüyecek kafasına girecekler eminim ki. Hele kayınpederim evlerden ırak. Daha önce iki düşüğüm oldu o yüzden önemli değil diyorlar ama içten içe sevinecekler, gururlanacaklar eminim ki. Yersiz düşüncelere de kapıldım birdenbire. Kayınpederim sevindirik ve duygularını en uçta yaşayan biri beni de saçma sapan arardı sürekli sesimi duymak için erkek adama yakışmayacak hareketler yapıyordu hep. Çok bezdiryordu laf anlamıyordu. Şimdi yine aynısı olacak diye korkuyorum. Çocuk olunca dengeyi nasıl sağladınız ?
Ve erkek çocuk büyütmek gerçekten kızlara nazaran daha mı zor ? “ evde beslenmez “ gibi cümleler tevatür mü doğru mu
Anneleriyle ilişkileri nasıl oluyor ?
Erkek çocuk anneleri lütfen yorumlarsanız mutlu olurum
Kayınvalidem çok tutucu ve geleneksel düşünen biri, küçük bir çocuğun bile giydiğine karışır muhtemelen. En son bebeğe kıyafet alıyorum diye bunlar hep cul çaput gereksiz demişti daha hiçbirini görmeden. O yüzden bosverin eşiniz sizinle benzer düşündükten sonra kayinpederin dediklerinin hiçbir önemi yok. Ama ben bile sinir oldum babanızı arayıp dediklerine falan. Ben anne baba demiyorum eşimin ailesine, bence kimse kimsenin ana babası olamaz demeye de gerek yok diye söyledim, en başta teyze amca dedim. O yüzden de belki hiç bunları duymadım. Bence haklısınız ama tamamen ilgisiz ve soğuk olmalarından iyi bir durum yine de.
öyle görmüşler ben diyorum açıkça kimsenin hakkı anne babamla bir olamaz herkes kendi çocuğuna anne babalık yapsın her çocuk da kendi anne babasına evlatlık yapsın diye. Muhtemelen cahil işte konuşuyor boş boş falan diyorlar arkamdan 
