insanın hatırladığı ilk anısı, hayatı okumak için önemli bir maddeymiş psikanaliz açısından. içindeki şehrin anahtarı. hatırladığı ilk anısı: ilk iz...
ben bir sosyoloğum ve bu konuyu ilk duyduğumda çok ilgimi çekmişti bir tv programında acun ılıcalı ile ropörtaj yapılıyordu ve acunun ilk anısı kendisini ailesinin önünde birşeyler anlatırken onların onu alkışladığı üzerineydi, adamın hayatı alkışlarla geçiyor inanılmaz birşey.ben de "ilk kendimi nerede, ne yaparken, kimlerleydim" diye düşündüm ve en küçük halimle olan anımda hissettiğim bariz duygunun "özlem, hasret"olduğuna kara verdim gerçekten hayatımda hep birşeylerin özlemini çektim.halada çekiyorum,sonra bunu eşime sordum, çalışma arkadaşlarıma, anneme babama, şiddet mağduru bir kadına...inanırmısınız ilk anısında ablasının onu dövdüğünü ve çok ağladığını hatırladı hatta kayınvalideme sordum çok pinti biridir kendisi kimseye günahını vermez ve ilk anısında kardeşinin onun elindeki leblebileri alıp onu ittirip düşürdüğünü hatırladı. her neyse şimdi sizde ilk anınızı düşünün kısaca ne yaptığınızı yazabilirsiniz yada uzunca anlatabilirsiniz yadaaaa hissettiğiniz en baskın duyguyu yazabilirsiniz. hayatınızıda bu anıyla karşılaştırmayı unutmayın bakalım sizinkilerde bir bağlantı varmı?
valla ne yalan söylym şöyle hissettim sanki ben habire bişeyleri batırıyorum da sağolsun sevdiklerim adıma toparlıyor gibihmm benceee balon gitti diye bian üzülmüş olabilirsiniz ve onu size geri veren çok yakınlarınızdan biri.. kaybettiğiniz şeyler olabilir ama sevdikleriniz sizi avutan en önemli şey olabilir..ben böyle yorumladım ama tabii asıl cevap sizde ne hissetiyseniz o'dur
insanın hatırladığı ilk anısı, hayatı okumak için önemli bir maddeymiş psikanaliz açısından. içindeki şehrin anahtarı. hatırladığı ilk anısı: ilk iz...
ben bir sosyoloğum ve bu konuyu ilk duyduğumda çok ilgimi çekmişti bir tv programında acun ılıcalı ile ropörtaj yapılıyordu ve acunun ilk anısı kendisini ailesinin önünde birşeyler anlatırken onların onu alkışladığı üzerineydi, adamın hayatı alkışlarla geçiyor inanılmaz birşey.ben de "ilk kendimi nerede, ne yaparken, kimlerleydim" diye düşündüm ve en küçük halimle olan anımda hissettiğim bariz duygunun "özlem, hasret"olduğuna kara verdim gerçekten hayatımda hep birşeylerin özlemini çektim.halada çekiyorum,sonra bunu eşime sordum, çalışma arkadaşlarıma, anneme babama, şiddet mağduru bir kadına...inanırmısınız ilk anısında ablasının onu dövdüğünü ve çok ağladığını hatırladı hatta kayınvalideme sordum çok pinti biridir kendisi kimseye günahını vermez ve ilk anısında kardeşinin onun elindeki leblebileri alıp onu ittirip düşürdüğünü hatırladı. her neyse şimdi sizde ilk anınızı düşünün kısaca ne yaptığınızı yazabilirsiniz yada uzunca anlatabilirsiniz yadaaaa hissettiğiniz en baskın duyguyu yazabilirsiniz. hayatınızıda bu anıyla karşılaştırmayı unutmayın bakalım sizinkilerde bir bağlantı varmı?
çok teşekkürler. mikrofon tutmaniz ve tek başına hüzünlübir yürüyüş bana sanatsever yetenekli bir kişilik belki biraz bohem bir tarzınız olabileceğini düşündürdütabii en doğru yorum doğru his sizin... hayatınızın hayallerinizden güzel olması dileklerimle
çok teşekkürler. mikrofon tutmaniz ve tek başına hüzünlübir yürüyüş bana sanatsever yetenekli bir kişilik belki biraz bohem bir tarzınız olabileceğini düşündürdütabii en doğru yorum doğru his sizin... hayatınızın hayallerinizden güzel olması dileklerimle
En eski anıma gitmeye calısıyorum sanırım en eski anım okula basladıgım gün
Herkes ağlıyordu sınıfta ailesinden ayrıldıgıı için bende gözlerim doldugu halde ağlamamak için kendimi tutuyordum.
Bu arada ben ağlamaktan cok utanırım.
aaa demek kı o zaman bıle utanmıssın aglamamıssın ayy ne tatlı ya canım benım
ben de utanırım ama hah deyınce cabuk aglayabılırım