Selamlar. ilk defa bir foruma yazıyorum. 38 yaşında bekar çalışan bir bayanım.
Sabahları ve akşamüstleri olmak üzere günde 3-4 saat anksiyetem var.
Asıl sorunuma geleyim. Biri nişandan ayrılmak olmak üzere dört ciddi ilişki yaşadım. Biri 4 yıllık ünide, diğerleri 1 yıl ve 6 ay olmak üzere. Uzun ciddi ilişkim aradaki mesafeden dolayı bitti bayağı üzülmüştüm. Diğeri çok zalim biriydi yine de ona teslim olmuş mutsuz kurban gibiydim ama o beni acılarla terk etti. İçimde gario bir rahatlamayla altı ay kadar bayağı acı çektim. Her gün ağlardım. Ayrılırken çok hakarete uğramıştım. Sonra tanıştığım nişanlımla da her şey iyi giderken bir sabah onu istemediğimi anladım ve ayrıldım. İçimde bazı olumsuzluklar birikmişti. İşsizdi filan. Sonra da kendimi suçladım. Ondan sonra yıllarca kimseyle görüşemedim. Bir buluşmaya çağırıldığımda kalbim pır pır atardı. Yıllar sonra görüştüğüm biri var. Çok iyi bir insan. Ama onda da kusurlar aramaya başladım. İçime sinmiyor. Bir şey eksik sanki, görüşmeyince merak edip arıyorum, bir süre görüştükten sonra ise kaçmak istiyorum. Sanki boğuluyorum. O ise bana aşık. Benden 8 yaş küçük. O yaş farkını bazen hissediyorum ve bana yetersiz geliyor sanki. Aslında çok aklı başında biri. Terapiye gidiyorum, bağlanma korkun var diyor, kardeşim ise beğenmiyorsun onu kendini kandırma diyor. Sabahları anksiyeteyle kalkıyorum. Ne olacak halım. Bu kararsızlık ve bocalamalar beni mahvediyor.Cesaretim ve hevesim uçmuş gitmiş. Selamlar.