Selam kizlar, fikrinize cok ihtiyacim var.
Ben ikinci evliligimi yapmak üzereyim, onunla kendimi gercekten tamamlanmis hissediyorum normalde cokta mutluyuz ama acik konusmam gerekirse bu aralar baya bi stresliyiz nisanlimla evlili öncedi is güclerden dolayi ve bu iliskimizede yansimaya basladi. Kagit islerinde evlenme üzereyken bi kac sorun cikti ve neredeyse 5-6 aydir onu halletmeye calisiyor ondan dolayi evlenme isi ertelendi. Tabi corona yüzündende baya agir ÜrüYor bu durumda bu kagit isleri.
Kendisinin ilk evliliginden 6 yasinda bir oglu var, annesinde yasiyor. Ilk basta bu benim icin col zor‘du cünkü benim cocugum yok. Ama nisanlimi tanidikca onunla hayatimi sürdürmeye karar verdim cünkü cocugunun o mutlulugumuza engel olmaz diye düsündüm, elalemi ne der zaten bosandi vesaire derler diye dinlemeden bi karar verdim. Dedigim gibi normalde cok mutluyum ama bu ararlar nedense takmaya basladim, baskasiyla cocugu olmayan biriyle tanisabilirmiydim acaba ? Bana onun gibi iyi davranan hissettiren birini bulabilirmiydim diye.. normalde hic bu düsüncelere gelmezdim, ama bu sikintilar okadar bunalttiki beni, ailem tarafindanda baski altindayim ee nezaman evlenceksiniz artik diye. Zaten ikinci evlilik insan korkuyor, böyle seylerde olunca bunlar bu isaret mi diye düsünmeye basliyor insan.
karakter olarak tam beni tasiyabilecek bir insan desigim gibi onunla normalde bu sikintilar olmasa cok mutluyduk. Ama suan her kücük seyde birbirimize giriyoruz.
Ne yapicami ne düsüncegimi bilmiyorum
cok uzun oldu özür dilerim ve simdiden cevaplariniz icin tesekkür ederim kizlar
Ben ikinci evliligimi yapmak üzereyim, onunla kendimi gercekten tamamlanmis hissediyorum normalde cokta mutluyuz ama acik konusmam gerekirse bu aralar baya bi stresliyiz nisanlimla evlili öncedi is güclerden dolayi ve bu iliskimizede yansimaya basladi. Kagit islerinde evlenme üzereyken bi kac sorun cikti ve neredeyse 5-6 aydir onu halletmeye calisiyor ondan dolayi evlenme isi ertelendi. Tabi corona yüzündende baya agir ÜrüYor bu durumda bu kagit isleri.
Kendisinin ilk evliliginden 6 yasinda bir oglu var, annesinde yasiyor. Ilk basta bu benim icin col zor‘du cünkü benim cocugum yok. Ama nisanlimi tanidikca onunla hayatimi sürdürmeye karar verdim cünkü cocugunun o mutlulugumuza engel olmaz diye düsündüm, elalemi ne der zaten bosandi vesaire derler diye dinlemeden bi karar verdim. Dedigim gibi normalde cok mutluyum ama bu ararlar nedense takmaya basladim, baskasiyla cocugu olmayan biriyle tanisabilirmiydim acaba ? Bana onun gibi iyi davranan hissettiren birini bulabilirmiydim diye.. normalde hic bu düsüncelere gelmezdim, ama bu sikintilar okadar bunalttiki beni, ailem tarafindanda baski altindayim ee nezaman evlenceksiniz artik diye. Zaten ikinci evlilik insan korkuyor, böyle seylerde olunca bunlar bu isaret mi diye düsünmeye basliyor insan.
karakter olarak tam beni tasiyabilecek bir insan desigim gibi onunla normalde bu sikintilar olmasa cok mutluyduk. Ama suan her kücük seyde birbirimize giriyoruz.
Ne yapicami ne düsüncegimi bilmiyorum
cok uzun oldu özür dilerim ve simdiden cevaplariniz icin tesekkür ederim kizlar
